La Machine

by René Belletto

Marc Lacroix, a psychotherapist, develops a computer that allows two people to exchange personalities. He chooses as his first subject Michel Zyto, his prize patient - a psychopathic sex offender and suspected serial killer. This is the point of departure in a chillingly realistic novel, the ultimate story of switched and stolen identity. What begins as a cutting-edge experiment in mind-body exploration spirals into a nightmare of page-turning suspense when, in his therapist's body, the patient escapes. Savagely sophisticated and intellectually cunning, Zyto uses his newfound incarnation to full advantage with Lacroix's colleagues, wife, and young son. Hidden in the perfect disguise, he plots one perfect crime after another until the deception is carried to its shocking and supremely logical extreme. A high-tech Dr. Jekyll and Mr. Hyde, Machine turns and twists with deadly speed and diabolical precision, and Rene Belletto provides plenty to think about along the way. Do we all have bits and pieces of other people inside us? What sort of "transference" occurs in close relationships? How do our bodies shape our identities, for ourselves and others? To what unimaginable horrors will our faith in science lead? Are we just ghosts in biological machines? Something of a cross between Thomas Harris and J. G. Ballard, Machine is that rare thing - a novel that succeeds in stopping the heart while stirring the mind.

Genres: Fiction, France

378 pages, Mass Market Paperback

First published January 1, 1990

About the author

René Belletto is a French novelist and script-writer. His novels (Le Revenant, 1981; Sur la terre comme au ciel, 1982; L'Enfer, 1986) combine the suspense of the detective story with humour and sensitive characterisation.

Reviews

[Steven Godin · Rating 4 out of 5]

Best way to describe this would be a sort of body-swapping psycho-thriller. There is a blurb that says it's like a cross between J. G. Ballard and Thomas Harris. Hmm....Yes, and no. Reminded me a little of Ballard's later novels, when he moved away from sci-fi and the post-apocalyptic genre. As for Harris, well, there isn't any cooking and serving of human organs here, and there are no killings involving the removal of women's skin. So you can forget the likes of Hannibal Lecter and Buffalo Bill. They make this killer look soft in comparison. There is no doubt though that this novel does feature a dangerous maniac.

Parisian therapist Marc Lacroix secretly develops a scientific machine that will allow him to transfer a little bit of his psyche into a patient, and a little bit of the patient's into him. There is a particular patient right at the front of the queue; a patient he knows all too well: the psychopathic slasher Michel Zyto. The plan is he can get to better understand the frontal lobes of his most high-risk patient, whilst also giving a little bit of his own mind to try and help ease the impulses to kill, and thus, hopefully, lead to them on the path to recovery and not becoming a danger anymore. After a trial experiment on a couple of dogs, Lacroix & Zyto undergo the procedure. Only something goes wrong, with Lacroix ending up in the body of Zyto, and Zyto in the body of Lacroix.

What follows is a game of wits where Zyto, in Marc's body, heads to Marc's home to taste the good life of husband and father, to wife Marie and young son Leonard, without arousing suspicion - the scene involving Zyto losing his virginity with Marc's wife was excruciating!, whilst Marc, drugged and returned to the secure hospital in Zyto's body, must try to figure out a way to escape and save his family from peril and probable death.

What sounds like being pretty chilling, dark and scary stuff was actually not really the case in terms of the overall tone of the book. Well, until we get to the finale anyway. There are only two murder scenes - the one towards the end being gratuitously bloody and pornograpic like something from a video nasty of the early 1980s, and while there isn't anything going on in the way of laughs, there were a few scenes involving Marc's son Leonard that I did find quite funny. Speaking of Leonard, he would actually go on to play a pivotal role in Zyto's cunning plan: to execute the perfect murder/suicide and transfer himself into Leonard's body, after figuring out that he can use the machine time and time again to enter the bodies of the young: thus becoming immortal.

If I'm being picky, the novel could have done with being trimmed down a bit, as I did find it too long, but for the most part, I really enjoyed it. Belletto left much to think about in regards to the themes he was exploring.

[Teresa · Rating 5 out of 5]

Marc Lacroix, um psicoterapeuta, desenvolve uma máquina que permite a troca de identidade entre dois seres. Como cobaia utiliza Michel Zyto, um seu paciente, suspeito de ser um serial killer. A experiência transforma-se num pesadelo quando o paciente se transforma no médico e cada um assume a vida do outro.
É um livro de terror psicológico, empolgante e assustador.

[Μαρία Δαμιανάκου · Rating 4 out of 5]

Το μυστήριο είναι ευδιάκριτο ακόμη και στον τρόπο γραφής του συγγραφέα. Περιγράφει μια απλή σκηνή με τέτοιον τρόπο που εσύ περιμένεις να δεις με ποιόν τρόπο θα γυρίσει το χερούλι της πόρτας ένας ήρωας της ιστορίας. Αριστερά ή δεξιά και γιατί;
Σε βάζει από την αρχή μέσα στο κλίμα. Του μυστηρίου.

Έχει κάτι μεταξύ δύο ταινιών. "Η μύγα" (όσον αφορά το κομμάτι της μετάβασης με την βοήθεια μιας μηχανής) και "Αδίστακτα πρόσωπα"- Face off (όλο το υπόλοιπο σκεπτικό). Δεν ξέρω αν η τελευταία ταινία (πολύ αγαπημένη!!!!) βασίστηκε στο βιβλίο αυτό (αφού το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1990 και η ταινία το 1997).

Σε τι ακριβώς αναφέρεται αυτό το βιβλίο λοιπόν;
Η ιστορία έχει ως εξής:

Ένα πείραμα. Ένα πείραμα με την βοήθεια της Μηχανής ή αλλιώς του ψυχο-υπολογιστη όπως το είχε ονομάσει ο επιστήμονας. Μια μηχανή που δεν ήξερε κανείς την ύπαρξη της. Ένα πείραμα που υπήρχε ως μυστικό μόνο μέσα στο μυαλό του επιστήμονα.

Μια μηχανή που θα μεταφέρει ένα μέρος ενός ανθρώπου σε έναν άλλον και το αντίστροφο. Όχι όμως σωματικό. Όχι. Οι δύο άνθρωποι καλούνται να ανταλλάξουν ένα μέρος του ψυχισμού τους. Τι επιπτώσεις θα έχει αυτό;

Ο κόκκινος δείκτης άναψε.
Ακολουθεί το 1 και το 4 στο καντράν.
Πορτοκαλί γραμμές χορεύουν λικνιστικα σαν φίδια στην οθόνη.
2 και 5 on.
Οι πορτοκαλί γραμμές γίνονται γαλάζιες και οι αριθμοί 3 και 6 ανάβουν στο καντράν .
Μια ηλεκτρική εκκένωση τους εκτινάζει κι ένας σύντομος αλλά έντονος πόνος τους κάνει να γρυλισουν δυνατά .

Το πείραμα έγινε.....
Έγινε;
Πέτυχε;
Απέτυχε;

Μα... για στάσου.... από την άλλη μεριά δεν ήταν το καντράν; ..

Πώς να αισθάνεται άραγε ένας άνθρωπος όταν αντικρίζει τον εαυτό του χωρίς να έχει καθρέπτη μπροστά του;

Πώς είναι να βλέπει το σώμα του απέναντι και δύο μάτια να τον κοιτούν σίγουρα όχι με το δικό του βλέμμα; Όχι. Αυτό το βλέμμα είναι μοχθηρό. Δεν είναι το δικό του.

Κι αυτός που βλέπει απέναντι του σίγουρα δεν είναι αυτός, αλλά κάποιος άλλος. Γιατί αυτός έχει μπει σε άλλο σώμα. Έχει άλλο πρόσωπο. Έχει άλλο βλέμμα....

Πέτυχε το πείραμα;
Εν μέρει.....

Όμως ... το θέμα ήταν να γίνει ανταλλαγή ενός μικρού μέρους του ψυχισμού κι όχι ολική αντικατάσταση. Αυτό σίγουρα δεν ήταν το επιθυμητό αποτέλεσμα...

Κι ακολουθεί η φρίκη.

Γιατί δεν σας ανέφερα εξαρχής ποια ήταν τα δύο "αντικείμενα" του πειράματος.

Ένας ιδιοφυής επιστήμονας νευρολόγος ψυχίατρος κι ένας ψυχοπαθής δολοφόνος....

Θέλετε να σας πω κι άλλα;....
Το τι ακολουθεί φαντάζομαι θα το έχετε καταλάβει.

Ο καθένας ζει την ζωή του άλλου (κι ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό)... Πανικός και τρόμος για τον έναν. Ευτυχή κατάληξη για τον άλλον που ούτε στα πιο τρελά του (κυριολεκτικά και μεταφορικά) όνειρα δεν είχε φανταστεί.
Ο ένας καταλήγει στο ψυχιατρικό ίδρυμα. Κι ο άλλος στην αγκαλιά της γυναίκας και του γιου του άλλου.

Νομίζετε όμως ότι όλα τελειώνουν εδώ. Νομίζετε ότι καταλάβατε πώς πάει η ιστορία και τι ακριβώς ακολουθεί, έτσι;

Νομίζετε!

Γιατί αν πιστεύετε ότι σας είπα όλη την ιστορία του βιβλίου αποκαλύπτοντας τα μυστικά του, κάνετε μεγάλο λάθος. (Εξάλλου, δεν αποκάλυψα τίποτα παραπάνω από αυτά που γράφει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Αυτό που σας είπα είναι μόνο η αρχή.

Ακολουθεί ο εφιάλτης. Δεν είναι βιβλίο τρόμου. Είναι φαντασίας με γερή δόση ψυχολογικού θρίλερ. Δράση, άπειρη αγωνία και κυνηγητό, κι ο αναγνώστης αισθάνεται συμμέτοχος σ'αυτή την παρανοϊκή κατάσταση, όσο διαβάζει τις εξελίξεις.

Πώς είναι να αρπάζεις από τα μαλλιά το δικό σου κεφάλι και να το χτυπάς στον τοίχο, να το βλέπεις ματωμένο ενώ εσύ υπάρχεις σε άλλο σώμα ξένο; Άντε να πείσεις τους υπόλοιπους ότι δεν είσαι αυτός που φαίνεται αλλά ο άλλος.

Είναι ένα βιβλίο που παρουσιάζει μια πρωτότυπη ιστορία (τουλάχιστον για την εποχή του, σίγουρα) και δικαιολογημένα έγινε ταινία. Η γραφή του σε βάζει στο κλίμα συνεχόμενων κινηματογραφικών καρέ.

Είναι ένα απίστευτα παρανοϊκό βιβλίο! Ιδιαίτερα η εξέλιξη του προς το τέλος. Ένα τέλος απρόβλεπτο.

Μίσησα την ιστορία κι αγάπησα το βιβλίο. Σας μπέρδεψα, έτσι;

Μίσησα την άρρωστη και τρελή φαντασία που διάβασα στην ιστορία αυτή κι αγάπησα την πρωτοτυπία και την αριστοτεχνική πλοκή του βιβλίου.

Το έκανα κάπως καλύτερο τώρα;

Δεν μπορώ να εκφράσω ακριβώς αυτό που αισθάνομαι μετά την ανάγνωση αυτού του βιβλίου.

Ένα βιβλίο δυνατό με άκρως φιλοσοφική δυναμική. Μια δυναμική που διακρίνεις διαβάζοντας πίσω από τις λέξεις την ιστορία αυτή. Ζηλεύω την διάνοια του συγγραφέα και το μυαλό του γενικότερα που σκέφτηκε να γράψει κάτι τέτοιο.

Είναι πολύ σκληρό. Είναι τρελό. Είναι αποκρουστικό. Είναι παρανοϊκό. Είναι ο εφιάλτης που δεν εύχεσαι ποτέ να ζήσεις.

Μετά από αυτό θα ψάξω να βρω την ταινία να την δω. Μέχρι τότε, κάποιες σκηνές και ολόκληρη η ιστορία του βιβλίου θα με στοιχειώνουν όχι μόνο στον ύπνο μου αλλά και στην συνείδηση μου. Για ποσά πράγματα άραγε είναι ικανός ο άνθρωπος και ως πού μπορεί να φτάσει γι' αυτά;

Να σας πω αν το συστήνω; Αν αντέχετε την σκληρότητα του που με βία θα εισχωρήσει μέσα σας μόλις το διαβάσετε, ναι. Τότε κάντε το. Κι όταν λέω "σκληρότητα" αναφέρομαι στην ευρύτερη έννοια. Δεν μένω στην επιφανειακή. Αλλά σε εκείνη την ψυχολογική και την φιλοσοφική έννοια. Για το τι είναι ικανός ο άνθρωπος με αντίτιμο να χάσει την ανθρώπινη υπόσταση του.

Αν λοιπόν πιστεύετε ότι θα το αντέξετε, τότε ναι. Αναζητηστε το και.... καλή ανάγνωση....

[Penelope · Rating 2 out of 5]

Up until about the last quarter of this book, I probably would have given it 3 stars. I was thoroughly unimpressed by the ending, however. After such a tight calculated plot, full of very technical detail and absolutely gory imagery, such an open, sudden ending was not very satisfying. The sudden reappearance of such a minor character (Katarina) was also somewhat mind-boggling and frustrating. That said, I think Belletto did lay the groundwork somewhat in his characterization of Marc for the ending to seem "logical". The ending certainly seemed plausible but it was just not as clever as I expected it to be.

Unsatisfying ending aside, this is a pretty horrifying thriller. Difficult to put down at times and very disturbing. I read this after reading Belletto's "Coda" a few months ago, and thought the premise of this book sounded intriguing. Belletto weaves a very graphic taboo-laden tale. By the end I kind of felt like I hated all the characters...

I did, however, really enjoy the narrative structure of this novel. Belletto jumps from character to character, with an obvious focus on Marc and Zyto. One minute you'll be in one character's mind, the next minute in another's--both considering the same situation, but from their own unique perspectives. I thought Belletto pulled this off really well, and it played into the whole body/mind identity issue.

Not directly related to the story itself, but something I found very annoying about the translation: Cookie (the dog) is referred to as both male and female throughout the book. A minor detail, but something that completely broke my focus on the story every time it came up. At the end, Marc's apartment is described as "huge" but is only 300 square feet. What? I feel like small details were ignored in the translation of this novel. Perhaps it was actually translated by...a MACHINE!?

[Arax Miltiadous · Rating 1 out of 5]

δεν κατάφερε πότε να με κερδίσει ενώ είχα ακούσει και τα καλύτερα λόγια και ήταν
και η πρόταση βιβλίου στις Νύχτες Πρεμιέρας του 2010. Το εχω παρατήσει για την ώρα, ίσως κάποτε να καταφέρω να το τελειώσω.

[Mary nohra · Rating 2 out of 5]

ce livre m'a énormément déçu quant au déroulement des actions finales aussi bien qu'à la façon dont il s'est achevé. Le Dr Lacroix s' est montré comme un vrai lâche décevant tous les lecteurs qui s'attendaient à ce qu'il méprise Zito pour de bon.

[Stéphane · Rating 3 out of 5]

Démoniaque!