What do you think?
Rate this book
Kader Üzerine
"Öncül bir neden olmadan hiçbir şeyin olamayacağı kabul edilse bile, bu nedenlerin ebedî nedenlerden ötürü uygun olmadığını söylemek neye yarar? Oysa neden bir şeye etki edendir ve onun da bir nedeni vardır, yara nasıl ölümün, hazımsızlık nasıl hastalığın, ateş nasıl alevin nedeniyse. Buna göre neden bir şeyin öncesinde meydana gelen bir şey olarak değil, o şeyi etkileyecek şekilde ondan önce gelen bir şey olarak anlaşılmalıdır."
Marcus Tullius Cicero, yaklaşık iki bin yıl önce kaleme aldığı bu ufuk açıcı felsefi metniyle okurları kader üzerine düşünmeye davet ediyor. Kader ve özgür irade sorunuyla ilgili Yunan felsefe okullarının birbiriyle çatışan, farklı görüşlerini aktarıp yorumlarken sadece yaşadığı dönemin Romalılarına değil, bugünün okurlarına da bu çetin sorunu çözebilmelerinde yardımcı oluyor ve bir yandan da kader hakkındaki farklı düşünürlerin yaklaşımlarına dikkat çekiyor. Batı düşünce tarihini, Ortaçağ'ı ve Rönesans'ı derinden etkileyen bu düşünürün bu yapıtını okurlarımıza sunmaktan gurur duyuyoruz (Tanıtım bülteninden)
Marcus Tullius Cicero, yaklaşık iki bin yıl önce kaleme aldığı bu ufuk açıcı felsefi metniyle okurları kader üzerine düşünmeye davet ediyor. Kader ve özgür irade sorunuyla ilgili Yunan felsefe okullarının birbiriyle çatışan, farklı görüşlerini aktarıp yorumlarken sadece yaşadığı dönemin Romalılarına değil, bugünün okurlarına da bu çetin sorunu çözebilmelerinde yardımcı oluyor ve bir yandan da kader hakkındaki farklı düşünürlerin yaklaşımlarına dikkat çekiyor. Batı düşünce tarihini, Ortaçağ'ı ve Rönesans'ı derinden etkileyen bu düşünürün bu yapıtını okurlarımıza sunmaktan gurur duyuyoruz (Tanıtım bülteninden)
221 pages, Paperback
First published January 1, 46
10 people are currently reading
145 people want to read
About the author
Marcus Tullius Cicero
8,561 books1,923 followersBorn 3 January 106 BC, Arpinum, Italy
Died 7 December 43 BC (aged 63), Formia, Italy
Marcus Tullius Cicero was a Roman philosopher, statesman, lawyer, political theorist, and Roman constitutionalist. Cicero is widely considered one of Rome's greatest orators and prose stylists.
Alternate profiles:
Cicéron
Marco Tullio Cicerone
Cicerone
Note: All editions should have Marcus Tullius Cicero as primary author. Editions with another name on the cover should have that name added as secondary author.
Died 7 December 43 BC (aged 63), Formia, Italy
Marcus Tullius Cicero was a Roman philosopher, statesman, lawyer, political theorist, and Roman constitutionalist. Cicero is widely considered one of Rome's greatest orators and prose stylists.
Alternate profiles:
Cicéron
Marco Tullio Cicerone
Cicerone
Note: All editions should have Marcus Tullius Cicero as primary author. Editions with another name on the cover should have that name added as secondary author.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 11 of 11 reviews
August 14, 2021
Cicero’nun kader ve özgür irade üzerine olan görüşlerini aktardığı "Kader Üzerine / Concerning Fate / De Fato", özgür iradenin kaderin bir koşulu olduğunu vurgulayan Cicero, "Yükümlülükler Üzerine"de yaşadıklarımız ve bunların koşulu sebebiyle verdiğimiz kararlarla ilgili söylediklerinin bir nevi hazırlığını yapıyor. Kısa olması sebebiyle çok derin bir analiz barındırmayan eser, okuması kolay ve yazarı daha iyi anlamak isteyenler için güzel bir anektod. Tam notum: 3.5/5
05.08.2021
St. Julian, Malta
Alp Turgut
05.08.2021
St. Julian, Malta
Alp Turgut
December 30, 2024
Açıkcası kitap beklediğim gibi çıkmadı. Hatta okuması fazla meşakkatli oldu benim için. Bazı konuları önceden bilmiyor olsam aklımda bir fikir oluşmayabilirdi. Bu nedenle bir başlangıç kitabı olmadığını belirtmekte yarar var. Sanırım anlaşılması için birden fazla kez okunması gereken kitaplardan biri olabilir Kader Üzerine.
September 27, 2022
Ouvrage très court mais très complet et où Cicéron montre une grande finesse dans ses analyses.
Il est question du destin, et de la possibilité de concilier le déterminisme et le libre-arbitre (possibilité que défend Chrysippe le stoïcien). La pensée épicurienne est ensuite présentée puis réfutée par Cicéron qui reprend la thèse de son maître Carnéade.
La préface est particulièrement éclairante et on peut se faire une bonne idée de l'ouvrage avec deux parties de celles-ci :
« La thèse stoïcienne qui tente d’allier liberté et causalité présente un certain nombre de problèmes ou d’incohérences que tente de mettre à jour Cicéron. Ce qu’il reproche à Chrysippe est de confondre l’ordre du discours (logique) et l’ordre du réel (physique). À la limite, mieux vaudrait suivre la thèse des Épicuriens qui, pour affirmer la liberté, détruisent le déterminisme (quitte à postuler une pluralité explicative à la nature des choses). »
« Dans le De Fato, Cicéron semble in fine s’arrêter à la solution de Carnéade : un déterminisme général de la nature existe, mais les lois qui le régissent n’entraînent pas le déterminisme pour les actions particulières, que l’esprit humain a la possibilité de choisir. L’action choisie le sera d’après la nature de tel ou tel esprit (d’après le « penchant » qui, lui, a des causes naturelles) et elle ne sera pas fatale puisqu’il est toujours possible d’aller à l’encontre de ses penchants, de corriger sa nature à l’aide de la volonté. Ainsi Carnéade et derrière lui Cicéron ménagent la liberté humaine et la contingence de nos actions, donc la responsabilité des hommes. »
Il est question du destin, et de la possibilité de concilier le déterminisme et le libre-arbitre (possibilité que défend Chrysippe le stoïcien). La pensée épicurienne est ensuite présentée puis réfutée par Cicéron qui reprend la thèse de son maître Carnéade.
La préface est particulièrement éclairante et on peut se faire une bonne idée de l'ouvrage avec deux parties de celles-ci :
« La thèse stoïcienne qui tente d’allier liberté et causalité présente un certain nombre de problèmes ou d’incohérences que tente de mettre à jour Cicéron. Ce qu’il reproche à Chrysippe est de confondre l’ordre du discours (logique) et l’ordre du réel (physique). À la limite, mieux vaudrait suivre la thèse des Épicuriens qui, pour affirmer la liberté, détruisent le déterminisme (quitte à postuler une pluralité explicative à la nature des choses). »
« Dans le De Fato, Cicéron semble in fine s’arrêter à la solution de Carnéade : un déterminisme général de la nature existe, mais les lois qui le régissent n’entraînent pas le déterminisme pour les actions particulières, que l’esprit humain a la possibilité de choisir. L’action choisie le sera d’après la nature de tel ou tel esprit (d’après le « penchant » qui, lui, a des causes naturelles) et elle ne sera pas fatale puisqu’il est toujours possible d’aller à l’encontre de ses penchants, de corriger sa nature à l’aide de la volonté. Ainsi Carnéade et derrière lui Cicéron ménagent la liberté humaine et la contingence de nos actions, donc la responsabilité des hommes. »
December 31, 2021
Stoacılığa yakınlığı ile bilinen Cicero’nun fizik, ahlak ve mantık sistemleri bağlamında, bu sefer mantık sınırlarını bir hayli esneten eseri, Kader Üzerine.
Söylemeden geçmeğe gönül razı değil. O da; Bu Stoacılarda adettendir, kendi dertlerini tam olarak anlatmak yerine eserlerinde ciddi bir kısmı illa ki Epikuros’a ayırırlar. Yöntem ise değişmez; karşıt görüşle çaktırmadan iğneleyici sözlerle saldırmak. De Fato’da da benzer durum söz konusu. Neden başka bir görüşe düzenli olarak gönderme yapıp böylece kendininkini yüceltmeye çalışmak yerine, doğrudan kendi sistemini daha iyi ifade eden basitleşmiş mantık silsileleri ortaya koymadılar ki?
De Fato içinse şu denebilir; Koca bir kaya parçası olduğunuzu hayal edin ve eğimli bir tepenin en yüksek ucunda hareketsiz duruyorsunuz. Küçük bir dokunuş, sizin o tepeden aşağıya yuvarlanarak inmenize neden olacak. Bu öncül neden olmasaydı, artık yuvarlanmakta olan siz, o ana kadar barındırdığınız potansiyeli tepeden aşağıya inmek ve hatta ilk hareket haline geçmek için kullanamayacaktınız. Fakat o tanrısal küçük dokunuş size bunu sağladı.
Söylemeden geçmeğe gönül razı değil. O da; Bu Stoacılarda adettendir, kendi dertlerini tam olarak anlatmak yerine eserlerinde ciddi bir kısmı illa ki Epikuros’a ayırırlar. Yöntem ise değişmez; karşıt görüşle çaktırmadan iğneleyici sözlerle saldırmak. De Fato’da da benzer durum söz konusu. Neden başka bir görüşe düzenli olarak gönderme yapıp böylece kendininkini yüceltmeye çalışmak yerine, doğrudan kendi sistemini daha iyi ifade eden basitleşmiş mantık silsileleri ortaya koymadılar ki?
De Fato içinse şu denebilir; Koca bir kaya parçası olduğunuzu hayal edin ve eğimli bir tepenin en yüksek ucunda hareketsiz duruyorsunuz. Küçük bir dokunuş, sizin o tepeden aşağıya yuvarlanarak inmenize neden olacak. Bu öncül neden olmasaydı, artık yuvarlanmakta olan siz, o ana kadar barındırdığınız potansiyeli tepeden aşağıya inmek ve hatta ilk hareket haline geçmek için kullanamayacaktınız. Fakat o tanrısal küçük dokunuş size bunu sağladı.
December 31, 2021
Sunulan argümanlar tamamen tutarlı ve makul olsa da, erişilen sonuç dönemin algısı ve felsefi birikimiyle sınırlı kalması ve kendimin pek de bu tür pozitivistik felsefeyle pek aramın iyi olmamasından dolayı pek tatmin edici olmadı. Yine de Cicero'yla tanışmak için iyi bir yoldu.
April 16, 2024
okunmaya değer bir şey görmedim. bir avuç zırva, en azından kısa. latinceye olan ilgimden dolayı çift dilli basımını almıştım, 2 puanı latince yazılara veriyorum, ne dediklerini anlamasam da okuması keyifli.
February 23, 2023
« Si ces causes ne sont pas en notre pouvoir il ne s’ensuit pas pour autant que le penchant ne soit pas en notre pouvoir. »
November 16, 2023
Kader nedir, var mıdır? Değişmez midir? Şimdilerde halen tartışılmaya devam eden kader kavramı üzerine felsefi bir yazı
March 8, 2025
I think fate has to do with the shared intentionality infrastructure , constituting 'human nature' which has its origin in the founding murder, nested in nature as such, the cosmos.
June 30, 2024
Ma Epicuro crede di evitare la necessità del fato con la teoria della declinazione dell'atomo. E così ecco che spunta fuori un terzo moto, oltre a quelli causati dal peso e dall'urto, per cui l'atomo si allontana dalla sua traiettoria secondo un "minimo" che lui chiama ελάχιστον. E anche se non lo dice esplicitamente, in pratica è costretto ad ammettere che questa deviazione avvenga senza causa. Infatti l'atomo non devia perché è colpito da un altro atomo: infatti, in che modo gli atomi potrebbero colpirsi, se sono tutti trascinati verso il basso, in linea retta, dalla gravità, come sostiene Epicuro? Se non si colpiscono mai, è evidente che non possono neppure toccarsi. Se ne evince quindi che, se l'atomo esiste e devia, devia senza causa. Epicuro ha introdotto questa teoria perché, se l'atomo si muovesse sempre e soltanto secondo la legge naturale e necessaria della gravità, temeva che non rimanesse nessun spazio alla libertà umana, essendo i moti dell'animo condizionati da quelli degli atomi. Democrito, fondatore dell'atomismo, preferì accettare la necessità universale, piuttosto che ammettere che gli atomi potessero avere un moto diverso da quello naturale. [da pagina 65]
In questo modo bisogna discutere la questione, non difendersi con gli atomi che vagano e declinano dalla loro traiettoria. "L'atomo declina" afferma. Prima di tutto: perché? Infatti gli atomi avevano già una certa energia cinetica, derivante dall'impulso, secondo Democrtio (lui lo chiama "urto"), secondo te, Epicuro, dalla gravità e dal peso. Quale nuova causa c'è dunque nella natura, che fa declinare l'atomo? O forse gli atomi sorteggiano tra loro quale debba declinare e quale no? E perché dovrebbero declinare di uno spazio minimo e non di uno più grande? E perché dovrebbero declinare di un solo spaio minimo e non di due o di tre? Questo è sognare, non ragionare. Infatti non dici che l'atomo si muove nello spazio e declina perché spinto dall'esterno, né che nel vuoto, in cui l'atomo si muove, ci sia una qualche causa perché quello si allontani dalla traiettoria perpendicolare, né che nello stesso atomo avvenga qualche mutamento per cui non conserva il naturale moto dovuto alla gravità. Senza introdurre nessuna causa che provochi questa declinazione, gli sembra di affermare una teoria sensata, mentre dice cose che l'opinione comune rifiuta e disprezza. E mi sembra che nessuno più di lui rafforzi non solo la tesi del fato, ma anche della necessità e della costruzione di tutto l'accadere, ed elimini i moti volontari dell'animo, poiché ammette di non poter opporsi al fato se non ricorrendo a queste fantasiose declinazioni. Infatti, ammesso che gli atomi esistano (e invero la loro esistenza non mi può essere dimostrata in nessun modo), queste declinazioni non si spiegherebbero comunque. Infatti se gli atomi si muovono a causa del loro peso per legge naturale e necessaria, perché è necessario che qualsiasi peso, se non interviene una causa impediente, si muova e cada, è necessario anche che alcuni atomi, o tutti, se si vuole, declinino per legge naturale ... [da pagina 89]
In questo modo bisogna discutere la questione, non difendersi con gli atomi che vagano e declinano dalla loro traiettoria. "L'atomo declina" afferma. Prima di tutto: perché? Infatti gli atomi avevano già una certa energia cinetica, derivante dall'impulso, secondo Democrtio (lui lo chiama "urto"), secondo te, Epicuro, dalla gravità e dal peso. Quale nuova causa c'è dunque nella natura, che fa declinare l'atomo? O forse gli atomi sorteggiano tra loro quale debba declinare e quale no? E perché dovrebbero declinare di uno spazio minimo e non di uno più grande? E perché dovrebbero declinare di un solo spaio minimo e non di due o di tre? Questo è sognare, non ragionare. Infatti non dici che l'atomo si muove nello spazio e declina perché spinto dall'esterno, né che nel vuoto, in cui l'atomo si muove, ci sia una qualche causa perché quello si allontani dalla traiettoria perpendicolare, né che nello stesso atomo avvenga qualche mutamento per cui non conserva il naturale moto dovuto alla gravità. Senza introdurre nessuna causa che provochi questa declinazione, gli sembra di affermare una teoria sensata, mentre dice cose che l'opinione comune rifiuta e disprezza. E mi sembra che nessuno più di lui rafforzi non solo la tesi del fato, ma anche della necessità e della costruzione di tutto l'accadere, ed elimini i moti volontari dell'animo, poiché ammette di non poter opporsi al fato se non ricorrendo a queste fantasiose declinazioni. Infatti, ammesso che gli atomi esistano (e invero la loro esistenza non mi può essere dimostrata in nessun modo), queste declinazioni non si spiegherebbero comunque. Infatti se gli atomi si muovono a causa del loro peso per legge naturale e necessaria, perché è necessario che qualsiasi peso, se non interviene una causa impediente, si muova e cada, è necessario anche che alcuni atomi, o tutti, se si vuole, declinino per legge naturale ... [da pagina 89]
July 31, 2014
Gran parte del texto está perdido. Interesantes reflexiones sobre un tema poco atractivo.
Displaying 1 - 11 of 11 reviews