What do you think?
Rate this book
A History of the Breast
In this provocative, pioneering, and wholly engrossing cultural history, noted scholar Marilyn Yalom explores twenty-five thousand years of ideas, images, and perceptions of the female breast--in religion, psychology, politics, society, and the arts.
Through the centuries, the breast has been laden with hugely powerful and contradictory meanings. There is the "good breast" of reverence and life, the breast that nourishes infants and entire communities, as depicted in ancient idols, fifteenth-century Italian Madonnas, and representations of equality in the French Revolution. Then there is the "bad breast" of Ezekiel's wanton harlots, Shakespeare's Lady Macbeth, and the torpedo-breasted dominatrix, symbolizing enticement and aggression. Yalom examines these contradictions--and illuminates the implications behind them.
A fascinating, astute, and richly allusive journey from Paleolithic goddesses to modern day feminists, A History of the Breast is full of insight and surprises. As Yalom says, "I intend to make you think about women's breasts as you never have before." In this, she succeeds brilliantly.
Through the centuries, the breast has been laden with hugely powerful and contradictory meanings. There is the "good breast" of reverence and life, the breast that nourishes infants and entire communities, as depicted in ancient idols, fifteenth-century Italian Madonnas, and representations of equality in the French Revolution. Then there is the "bad breast" of Ezekiel's wanton harlots, Shakespeare's Lady Macbeth, and the torpedo-breasted dominatrix, symbolizing enticement and aggression. Yalom examines these contradictions--and illuminates the implications behind them.
A fascinating, astute, and richly allusive journey from Paleolithic goddesses to modern day feminists, A History of the Breast is full of insight and surprises. As Yalom says, "I intend to make you think about women's breasts as you never have before." In this, she succeeds brilliantly.
352 pages, Paperback
First published January 28, 1997
61 people are currently reading
4188 people want to read
About the author
Marilyn Yalom
28 books200 followersMarilyn Yalom grew up in Washington D.C. and was educated at Wellesley College, the Sorbonne, Harvard and Johns Hopkins. She has been a professor of French and comparative literature, director of an institute for research on women, a popular speaker on the lecture circuit, and the author of numerous books and articles on literature and women's history.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 63 reviews
March 10, 2010
First, I must qualify this review. In reading this book I was hoping for something entertaining and engaging, or something that offered interesting anecdotes, historical facts, people, or situations. That is definitely NOT what this book is. It is actually more of a history of the depictions of breasts in poetry, art, and propaganda, and even then, the book is focused at least as much on a feminist analysis of these texts as it is on the presentation of historical facts/stories. It is told largely without any sort of narrative thread in a very academic manner, making this a very dry read.
No doubt, some of the insights were interesting, including the different social functions that breasts have served throughout history, but even that, for me, was overshadowed by one other element of this book - the author. I am certainly no feminist scholar, and I am aware that however I present the following thoughts, I could be accused of the patriarchal oppression that this author refers to so frequently. But, the author seemed so negative about every topic she discussed that I was very put off. When societies exalted breast feeding, that was oppressive because women were tied to home and kids. When societies shunned breast feeding, that took away from a woman's motherly experience. When women (or just breasts) were praised in art and music for their beauty, that was condescending. When women were exalted based on maternal and home roles, that was belittling.
Don't get me wrong, I understand her point - whatever standard women are held too is undesirable, because it is limiting, even if the standard is something desirable. But I guess I have a hard time believing there was nothing entertaining, humorous, or positive related to the breasts in entirety of human history.
The author also strays quite far from her stated purpose of history when she discusses breast cancer and modern art. Also, despite my best efforts to understand feminism, there were some things that made me double-take. Nipple rings are a form of societal bondage? Today's women's struggles are remarkably similar to those of the women in biblical times? I don't think so.
So, if you need a resource for a paper, grab this book. I would not recommend this for any type of enjoyment reading.
No doubt, some of the insights were interesting, including the different social functions that breasts have served throughout history, but even that, for me, was overshadowed by one other element of this book - the author. I am certainly no feminist scholar, and I am aware that however I present the following thoughts, I could be accused of the patriarchal oppression that this author refers to so frequently. But, the author seemed so negative about every topic she discussed that I was very put off. When societies exalted breast feeding, that was oppressive because women were tied to home and kids. When societies shunned breast feeding, that took away from a woman's motherly experience. When women (or just breasts) were praised in art and music for their beauty, that was condescending. When women were exalted based on maternal and home roles, that was belittling.
Don't get me wrong, I understand her point - whatever standard women are held too is undesirable, because it is limiting, even if the standard is something desirable. But I guess I have a hard time believing there was nothing entertaining, humorous, or positive related to the breasts in entirety of human history.
The author also strays quite far from her stated purpose of history when she discusses breast cancer and modern art. Also, despite my best efforts to understand feminism, there were some things that made me double-take. Nipple rings are a form of societal bondage? Today's women's struggles are remarkably similar to those of the women in biblical times? I don't think so.
So, if you need a resource for a paper, grab this book. I would not recommend this for any type of enjoyment reading.
March 18, 2016
I will start by saying that this is an excellent book. Its authoritative, clear and concise, and a good example of historically mature works being published for the public at-large. It draws from myths, art history, diaries, religious works, newspapers, etc to paint a vivid image of how the “breast’s” role in society has changed over the millennia. I’ve read some reviews that complained that the author drew her own conclusions- that’s what history is. No one ever wrote “I painted the breast this way, to symbolize this.” We have to make our own assumptions sometimes, and I felt that Yalom did a good job of providing both fact and examples to why she drew her conclusions.
The first few chapters deal with periods in time, while the later chapters are thematically grouped. I felt that her discussion on feminism, and its large split between being puritanical and free love (for lack of better terms) was interesting. I thought her discourse on pornography was the weakest section of the book. It either needed to be flushed out or abandoned. I really enjoyed (I should say I was horrified by) the medical section. Saying “modern medicine is revolutionary” seems cheap, but when you read a book like this, where only one hundred years ago a mastectomy was a hack saw and a glass of wine, you have a whole new appreciation for the whole industry. Even insurance… Although, another excellent point Yalom makes, most insurance companies won’t cover breast implants after a mastectomy.
This book is a much drier read than her other works, however. It is probably going to take an interest in either women’s studies or social history. I would start with her work “A History of the Wife” if I were you, and come back to this one next.
The first few chapters deal with periods in time, while the later chapters are thematically grouped. I felt that her discussion on feminism, and its large split between being puritanical and free love (for lack of better terms) was interesting. I thought her discourse on pornography was the weakest section of the book. It either needed to be flushed out or abandoned. I really enjoyed (I should say I was horrified by) the medical section. Saying “modern medicine is revolutionary” seems cheap, but when you read a book like this, where only one hundred years ago a mastectomy was a hack saw and a glass of wine, you have a whole new appreciation for the whole industry. Even insurance… Although, another excellent point Yalom makes, most insurance companies won’t cover breast implants after a mastectomy.
This book is a much drier read than her other works, however. It is probably going to take an interest in either women’s studies or social history. I would start with her work “A History of the Wife” if I were you, and come back to this one next.
September 1, 2018
Türkçe baskısı ÇİTLEMBİK yayınlarından çıkmıştı. 2002, ASIN No:9789756663
Psikiyatr-yazar Irwin Yalom’un eşi olan araştırmacı Marily Yalom provokatif, öncü ve her yönüyle düşündürücü bu kültür tarihi çalışmasıyla kadın memesine ilişkin inanışların, tasvir ve anlayışların yirmi beş bin yılını keşfe çıkıyor. Dinde, psikolojide, siyasette, toplumda ve sanatta memenin izini sürüyor. Amacının kadın memesi üzerine daha önce hiç denenmemiş biçimde düşünmeyi kışkırtmak olduğunu söylüyor ve kuşkusuz bunu başarıyor.
Psikiyatr-yazar Irwin Yalom’un eşi olan araştırmacı Marily Yalom provokatif, öncü ve her yönüyle düşündürücü bu kültür tarihi çalışmasıyla kadın memesine ilişkin inanışların, tasvir ve anlayışların yirmi beş bin yılını keşfe çıkıyor. Dinde, psikolojide, siyasette, toplumda ve sanatta memenin izini sürüyor. Amacının kadın memesi üzerine daha önce hiç denenmemiş biçimde düşünmeyi kışkırtmak olduğunu söylüyor ve kuşkusuz bunu başarıyor.
October 6, 2023
بحث يحترم جدا للموضوع من أوله وتطور الصورة اللي بيمثلها صدر المرأة ف أذهان الناس/ الإعلام
عجبني كمان الاستشهاد بالصور أو رسومات بتدل ع كل فترة بتتكلم عنها
الكتاب دسم في معلومات وأشعار وأمثلة ف كنت بتخطى بعض الصفحات علشان اوصل للخلاصة
أول قراءة للكاتبة ومش الأخيرة اكيد 😍
عجبني كمان الاستشهاد بالصور أو رسومات بتدل ع كل فترة بتتكلم عنها
الكتاب دسم في معلومات وأشعار وأمثلة ف كنت بتخطى بعض الصفحات علشان اوصل للخلاصة
أول قراءة للكاتبة ومش الأخيرة اكيد 😍
November 25, 2017
this fabulous book should be required reading for anyone who has or is interested in breasts.
Want to read
October 14, 2020Purely for educational purposes.
August 14, 2010
This is an absolutely *excellent* book, a comprehensive masterpiece of nonfiction that gracefully explores the historical, cultural and political interpretations of the breast and, by extension, womanhood, from the beginning of time until now. Clearly, Marilyn Yalom is a well-researched historian and an engaging storyteller. This is such a good book, I wish I had written it!
Chapters of the book cover "The Sacred Breast," "The Erotic Breast," "The Domestic Breast," "The Political Breast," "The Psychological Breast," "The Commercialized Breast," and "The Medical Breast," and more. I wholeheartedly recommend this book to anyone interested in history or women's studies, or anyone who loves learning about the "little details" or "hidden gems" of history. I learned so much from it, and am so glad I read it.
Quotes that struck me:
1) "Because women have breasts and the potential to provide milk for their young, females have been seen as closer to Nature than their male counterparts." (p. 16)
2) Hera and the mythological explanation for the creation of the Milky Way, p. 20
3) "The lactating breasts of the Virgin Mary and the great goddesses were nothing less than sacred symbols of all that was benign in the universe." (p. 48)
4) During the 15th century: "Increasingly, in art and literature, the breast would belong less to the baby, or to the church, and more to men of worldly power who treated it solely as a stimulus to desire." (p. 51)
5) "The meaning of the breast in Renaissance high culture was unequivocally erotic." (p. 74)
6) Regarding Elizabeth I: "There was to be only one star in the English firmament, shining as queen, king, and mistress all in one. To that effect, she projected an androgynous image. Too much femininity would undermine her authority, too much masculinity would make her appear monstrous." (p. 76)
7) Regarding the French Revolution: "In the revolutionary discourse, the pure milk of loving mothers was implicitly compared with the tainted milk of ancien-regime aristocrats, most of whom were raised by wet nurses. This pairing of maternal nursing with republican virtues and wet nursing with royal decadence allowed women a 'patriotic' choice: those who chose to suckle their young could be seen as making a political statement in favor of the new regime." (p. 116)
8) Referencing an 1858 speech by Sojourner Truth: "At the close of the meeting, a group of proslavery sympathizers challenged her sexual identity. They sought to prove that she was not a woman ... this charge of imposture, meant to undermine Truth's authenticity ... 'Sojourner told them that her breasts had suckled many a white babe, to the exclusion of her own offspring ... In vindication of her truthfulness, she told them that she would show her breast to the whole congregation; that it was not to her shame that she uncovered her breast before them, but to their shame.'" (p. 124)
9) "It took time for the word 'brassiere' to supersede all the other English terms. Vogue magazine first used it in 1907, and the Oxford English Dictionary in 1912." (p. 173-174)
10) "If big breasts were the markers of sexuality and fertility, what was left for small-breasted women? Actresses like Katharine Hepburn and Audrey Hepburn ... represented something quite different. They were not symbols of sex, but of upper-class elegance. It was as if they were above the exigencies of the body." (p. 193)
11) "According to historians John d'Emilio and Estelle Freedman, American sexuality has changed over the last three and a half centuries from a family-based system in the colonial period, to a romantic-maternal ideology in the nineteenth century, to a commercialized industry in the modern period." (p. 197)
12) "The love affair with science that had begun in the eighteenth century was beginning to rival religion as a comprehensive guide to life." (p. 226)
13) "The United States and Great Britain, which have some of the world's richest diets, also have the highest breast-cancer rates, whereas countries such as Japan and China, which have low-fat diets, have one-fifth the incidence of white American or British women." (p. 232)
14) "the transcendence that can occur when human beings see each other's wounds and caress each other's scars" (p. 257)
15) "The more daunting the world becomes with its awesome bureaucracies and endless inventions, the greater the nostalgia for intimacy and basic connections." (p. 277)
Chapters of the book cover "The Sacred Breast," "The Erotic Breast," "The Domestic Breast," "The Political Breast," "The Psychological Breast," "The Commercialized Breast," and "The Medical Breast," and more. I wholeheartedly recommend this book to anyone interested in history or women's studies, or anyone who loves learning about the "little details" or "hidden gems" of history. I learned so much from it, and am so glad I read it.
Quotes that struck me:
1) "Because women have breasts and the potential to provide milk for their young, females have been seen as closer to Nature than their male counterparts." (p. 16)
2) Hera and the mythological explanation for the creation of the Milky Way, p. 20
3) "The lactating breasts of the Virgin Mary and the great goddesses were nothing less than sacred symbols of all that was benign in the universe." (p. 48)
4) During the 15th century: "Increasingly, in art and literature, the breast would belong less to the baby, or to the church, and more to men of worldly power who treated it solely as a stimulus to desire." (p. 51)
5) "The meaning of the breast in Renaissance high culture was unequivocally erotic." (p. 74)
6) Regarding Elizabeth I: "There was to be only one star in the English firmament, shining as queen, king, and mistress all in one. To that effect, she projected an androgynous image. Too much femininity would undermine her authority, too much masculinity would make her appear monstrous." (p. 76)
7) Regarding the French Revolution: "In the revolutionary discourse, the pure milk of loving mothers was implicitly compared with the tainted milk of ancien-regime aristocrats, most of whom were raised by wet nurses. This pairing of maternal nursing with republican virtues and wet nursing with royal decadence allowed women a 'patriotic' choice: those who chose to suckle their young could be seen as making a political statement in favor of the new regime." (p. 116)
8) Referencing an 1858 speech by Sojourner Truth: "At the close of the meeting, a group of proslavery sympathizers challenged her sexual identity. They sought to prove that she was not a woman ... this charge of imposture, meant to undermine Truth's authenticity ... 'Sojourner told them that her breasts had suckled many a white babe, to the exclusion of her own offspring ... In vindication of her truthfulness, she told them that she would show her breast to the whole congregation; that it was not to her shame that she uncovered her breast before them, but to their shame.'" (p. 124)
9) "It took time for the word 'brassiere' to supersede all the other English terms. Vogue magazine first used it in 1907, and the Oxford English Dictionary in 1912." (p. 173-174)
10) "If big breasts were the markers of sexuality and fertility, what was left for small-breasted women? Actresses like Katharine Hepburn and Audrey Hepburn ... represented something quite different. They were not symbols of sex, but of upper-class elegance. It was as if they were above the exigencies of the body." (p. 193)
11) "According to historians John d'Emilio and Estelle Freedman, American sexuality has changed over the last three and a half centuries from a family-based system in the colonial period, to a romantic-maternal ideology in the nineteenth century, to a commercialized industry in the modern period." (p. 197)
12) "The love affair with science that had begun in the eighteenth century was beginning to rival religion as a comprehensive guide to life." (p. 226)
13) "The United States and Great Britain, which have some of the world's richest diets, also have the highest breast-cancer rates, whereas countries such as Japan and China, which have low-fat diets, have one-fifth the incidence of white American or British women." (p. 232)
14) "the transcendence that can occur when human beings see each other's wounds and caress each other's scars" (p. 257)
15) "The more daunting the world becomes with its awesome bureaucracies and endless inventions, the greater the nostalgia for intimacy and basic connections." (p. 277)
July 11, 2022
Okay, lịch sử vú. Nghe thì cũng biết cuốn này nói về gì rồi, về vú phụ nữ (vì đàn ông cũng có vú nhưng cuốn này không nhắc tới).
Vì là lịch sử vú theo kiểu montage nên nó sẽ là cắt cảnh, so sánh, và mỗi chương hướng vú theo 1 chủ đề nhất định chứ không dàn trải như 1 lịch sử đầy đủ kiểu từng năm từng thế kỉ. Chi tiết có thể kể: vú chính trị, vú tôn giáo, vú huyền thoại, vú y học,… rất thú vị. Đặc biệt sách có rất nhiều hình ảnh, mà mình tin là nếu không đọc cuốn này sẽ khó mà kiếm dc nguồn hình đẹp đến vậy để ngâm cứu (có cả hình con dâu tác giả đang cho cháu nội tác giả bú cơ, đẹp).
Cái hay ở đây là tác giả dùng vú như một biểu tượng của nữ quyền, chứ không tập trung vào tính chất khiêu dâm (như cách xã hội và đàn ông đang nhìn vào vú hiện nay) mà nói. Trước khi đọc cuốn này mình chưa bao giờ thắc mắc là tại sao đã từng có thời xã hội thờ cúng vú như 1 biểu tượng mắn đẻ, sinh sôi, nảy nở, mà đến bây giờ cứ ai hở vú ra thì lại bị mắng là đê tiện? Hay vì sao vú đã từng có thời bị áo váy lụa là che kín mít ở phương Tây, nhưng giờ đây ở đó lại có nhiều bãi tắm khoả thân đến vậy? Và vì sao là đất mẹ chứ không phải đất cha? Vì sao hình ảnh tượng trưng của Anh, Pháp, Đức đều là phụ nữ? Phụ nữ Hà Lan có vú to từ trước đến giờ có đúng hay không? Cuộc cách mạng áo ngực diễn ra thế nào? Cuộc Cách mạng Pháp đã đưa vú lên 1 tầm cao mới ra sao? Hay Freud nói về vú thế nào? Cuộc cách mạng từ bú mẹ sang bú bình, rồi lại quay về bú mẹ diễn tiến thế nào dưới 2 cuộc thế chiến? Vân vân và mây mây…
Cuốn sách dày, nhưng NXB Phụ nữ in đẹp dã man, cầm lên mà mình ngỡ là ấn bản bìa cứng luôn vì chất giấy dày, bóng, in nét đến từng chi tiết ảnh. Mình đọc kĩ từng dòng thì thấy sai đúng 2 lỗi đánh máy, ha ha
Vì là lịch sử vú theo kiểu montage nên nó sẽ là cắt cảnh, so sánh, và mỗi chương hướng vú theo 1 chủ đề nhất định chứ không dàn trải như 1 lịch sử đầy đủ kiểu từng năm từng thế kỉ. Chi tiết có thể kể: vú chính trị, vú tôn giáo, vú huyền thoại, vú y học,… rất thú vị. Đặc biệt sách có rất nhiều hình ảnh, mà mình tin là nếu không đọc cuốn này sẽ khó mà kiếm dc nguồn hình đẹp đến vậy để ngâm cứu (có cả hình con dâu tác giả đang cho cháu nội tác giả bú cơ, đẹp).
Cái hay ở đây là tác giả dùng vú như một biểu tượng của nữ quyền, chứ không tập trung vào tính chất khiêu dâm (như cách xã hội và đàn ông đang nhìn vào vú hiện nay) mà nói. Trước khi đọc cuốn này mình chưa bao giờ thắc mắc là tại sao đã từng có thời xã hội thờ cúng vú như 1 biểu tượng mắn đẻ, sinh sôi, nảy nở, mà đến bây giờ cứ ai hở vú ra thì lại bị mắng là đê tiện? Hay vì sao vú đã từng có thời bị áo váy lụa là che kín mít ở phương Tây, nhưng giờ đây ở đó lại có nhiều bãi tắm khoả thân đến vậy? Và vì sao là đất mẹ chứ không phải đất cha? Vì sao hình ảnh tượng trưng của Anh, Pháp, Đức đều là phụ nữ? Phụ nữ Hà Lan có vú to từ trước đến giờ có đúng hay không? Cuộc cách mạng áo ngực diễn ra thế nào? Cuộc Cách mạng Pháp đã đưa vú lên 1 tầm cao mới ra sao? Hay Freud nói về vú thế nào? Cuộc cách mạng từ bú mẹ sang bú bình, rồi lại quay về bú mẹ diễn tiến thế nào dưới 2 cuộc thế chiến? Vân vân và mây mây…
Cuốn sách dày, nhưng NXB Phụ nữ in đẹp dã man, cầm lên mà mình ngỡ là ấn bản bìa cứng luôn vì chất giấy dày, bóng, in nét đến từng chi tiết ảnh. Mình đọc kĩ từng dòng thì thấy sai đúng 2 lỗi đánh máy, ha ha
June 29, 2020
Have you ever wondered "What does it mean to be a woman?" Have you ever thought "A bosom is a funny thing!"?. Have you ever pondered why Breastfeeding is strangely censored/taboo in the US? Have you ever felt intimidated by breastfeeding? Do you like insightful and witty books about real-tangible life issues? ... If you answered yes to any of these questions, then this book might just be for you.
I found the book triggering at times, especially around the parts where it talked about how historically women where property... and how controlling a woman's body was a way to control society... and the dreaded breast cancer. But, I would rather know the truth than not. The history of breast is a sad saga at times, but one that is worth learning about. I finished the book feeling hopeful, more educated on the intricacies of the female body and how it has been historically represented, and also -somehow- less alone in the world.
The book is easy to read and intrinsically fascinating. Yalom is very funny. If I can think of any criticism, it is that the book is a tad overly ambitious in how it elucidates on the history of the bosom. (The subject is so far reaching, it is hard to really accurately encapsulate its profound historical impact on the world.) But this book, the first of its kind as far as I know, does a fairly good job despite the monumental task and I wholeheartedly recommend it. At this point, it is over 20 years old, I think A History of the Breast could use an update with everything that has happened in the last 30 years.
I found the book triggering at times, especially around the parts where it talked about how historically women where property... and how controlling a woman's body was a way to control society... and the dreaded breast cancer. But, I would rather know the truth than not. The history of breast is a sad saga at times, but one that is worth learning about. I finished the book feeling hopeful, more educated on the intricacies of the female body and how it has been historically represented, and also -somehow- less alone in the world.
The book is easy to read and intrinsically fascinating. Yalom is very funny. If I can think of any criticism, it is that the book is a tad overly ambitious in how it elucidates on the history of the bosom. (The subject is so far reaching, it is hard to really accurately encapsulate its profound historical impact on the world.) But this book, the first of its kind as far as I know, does a fairly good job despite the monumental task and I wholeheartedly recommend it. At this point, it is over 20 years old, I think A History of the Breast could use an update with everything that has happened in the last 30 years.
Read
March 4, 2021I would love to see the author update this book. I really loved everything she shared, but I felt like I was missing an important chunk since this books doesnt talk at all about the last 20 years. Either way, it's a good book. My first formal introduction to women's studies. Challenging and inspiring.
May 27, 2024
Did manage to make titties feel academic/dry didn’t it?
Okay seriously tho interesting read. But def academic heavy. Kind of impressive tbh.
Okay seriously tho interesting read. But def academic heavy. Kind of impressive tbh.
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 8, 2025
Tôi nghĩ tôi đã trở thành nhà nầm học sau khi đọc xong cuốn sách đỉnh chóp này, cảm thấy thông minh hơn hẳn.
September 8, 2025
bu kitapla beraber kesinlikle daha çok tarih okumalıyım isteği içimde çınarlandı. artık daha çok şey biliyor, araştırıyor ve okuyorum. bu kitap benim içimde bir dönemin kapısını açtı. yazarın her türden alt başlık altında memeyi konuşabilecek bilgiye sahip olması beni şu an bile şaşırtıyor. ne kadar çok şey biliyor bu kadın dedim okurken. ne kadar çok okumuş. yalnız pornografi üzerine konuştuğu kısımda katılmadığım önemli bir şey oldu: kadınlar ne yaparsa yapsınlar erkeklerin onlara asılmak gibi bir cüreti kendilerinde buldukları yer ancak götleri olur. belki çeviriden belki anlatımın yetersizliğinden ama benim böyle bir düşünceye kapıldığım bir yanı oldu sonuçta. çeviri de biraz daha iyi olabilirdi. önümüzdeki tarih kitaplarına bakacağız. ayrıca bu kitap anne boleyn hakkında daha çok araştırma yapmamı sağladı ki bu yandan da olumlu kaldım. cağnım boleyn. cağnım kadınlar. bize yaşatılan şeylerin ağrısı hafiflese de bitmiyor. hor görülen tüm kadınları hissederek yaşamak sanıyorum kadın olmanın bir yanı.
"1960'ların kadın özgürlüğü hareketlerinin, en yaygın eylem olan sütyen yakmayla başlaması önemli bir noktadır. Feministler dışındaki insanlar tarafından eleştirilmiş olsalar da "sütyen yakanlar" harici sınırlamalara karşı bir direniş örneği oluşturmuştur. Sütyen yakma eylemiyle kadınlar, mecazi anlamda, bir insana yöneltilen toplumsal sınırlamalara karşı çıkmışlardır. Bu noktadan sonra kadınlar, tıp ve moda gibi dokunulmazlığa sahip kurumların iktidarını sorgulayabilir konumdadır artık. Nitekim sütyen takıp takmama, üstsüz dolaşma ya da dolaşmama, emzirme ya da emzirmeme ve hatta ameliyatla göğüslerini aldırıp aldırmama konularında kendi kararlarını kendileri vermeye başlamıştır.
Hakim vücut imajı tüm bu yaklaşımların merkezi konumundadır. Bir kişinin yaşadığı dönem ve mekândaki ideal vücut ölçütleriyle uyuşmaması durumunda kendi memesinden hoşnut olmasının güçlüğü açıktır. Sayısız araştırma, kadınların varolan keyfi güzellik varsayımlarının tahakkümü altında olduklarını ortaya çıkarmaktadır."
"Kemik, taş ya da pişmiş topraktan yapılan bu tür figürinler genellikle, sadece iri göğüsleriyle değil, aynı zamanda aşırı büyüklükte tasvir edilen göbekleri ve kalçalarıyla da göze çarpıyorlardı. Dolgun vücutları günümüz estetik standartlarına uygun olmasa da, yiyecek kaynaklarının en iyi olasılıkla istikrarsız olarak temin edildiği bir dünyada yaşayan insanlar için şişmanlık bir lütuftu. Bu durum, yaşamın sürdürülebilmesi için sahip olunan en temel şans ve bir annenin çocuğunu, kıtlık dönemlerinde bile, besleyebilmesi için ümit anlamını taşıyordu."
"İlginç bir meme öyküsü, İÖ IV. yüzyılda yaşayan ve Phryne olarak bilinen hetairai ile ilişkilendiriliyor. Phryne, sevgililerinden biri tarafından o dönemde cezası ölüm olan dinsizlikle suçlanıyor. Yargılanması sırasında onu müdafaa eden hatip Hypereides, savunmasında hiçbir ilerleme katedemiyor ve yargıçların mahkumiyet kararı kesinlik kazanınca, kadının herkes tarafından görülebileceği bir yere götürülmesini sağlıyor; üzerindeki harmaniyeyi yırtıyor ve göğüslerini çırılçıplak ortaya çıkarıyor. Memelerinin güzel görüntüsü ve dava vekillerinin aşırı heyecanlı müdafaaları yargıçların yüreklerinde öylesine büyük bir merhamet doğuruyor ki, ölüm cezasından vazgeçiyorlar. Bu beraatten sonra yargıçlar üzerinde benzer bir etkiye neden olunması korkusuyla, suçlanan herhangi bir kişinin -kadın ya da erkek- mahkemede mahrem bölgelerini göstermesini yasaklayan bir karar alınıyor."
"Örneğin, Samanyolu'nun yaratılmasına ilişkin mitolojik açıklama aşağıdaki efsanede Hera'nın memeleriyle ilişkilendirilmişti. Fanilerin, Tanrıçalar kraliçesinin memesinden süt emmeleri halinde ölümsüzlüğü elde edebileceklerine inanılıyordu. Ve oğlu Herkül'ün -ki annesi Alkme bir faniydi- ölümsüzlüğü elde etmesini istediğinde, Zeus, sessizce onu uyuyan Hera'nın memesine yaklaştırdı. Ancak Herkül büyük bir iştahla süt emiyordu. Hera uyandı ve onun kendi oğlu olmadığının farkına vardı. Memesini öyle hiddetle çekti ki, süt gökyüzüne fışkırdı ve Samanyolu'nu yarattı. Hera'nın sütünü emen Herkül böylece ölümsüz oldu ve Tanrılar arasında yerini aldı. *Samanyolu ingilizcede Milky Way demek*"
"Amazonlar mitini de unutmamamız gerekiyor. Savaş Tanrısı Ares'in soyundan geldiklerine ve avcı-Tanrıça Artemis'e tapındıklarına inanılan Amazonlar, bir kraliçe tarafından yönetilen ve tümü kadınlardan oluşan bir toplumda yaşıyorlardı. Yılda bir kez, soylarını sürdürmek için yabancı erkeklerle yatıyorlardı. Bu yıllık buluşmadan doğan tüm erkek çocuklar ya uzaklara gönderiliyor ya da hadım edilip köleye dönüştürülüyordu. Kız çocuklar ise beslenip büyütülüyor ve bir savaşçı olarak yetiştiriliyordu."
"Amazonların memenin tarihindeki özel konumları, kaynağını, daha iyi ok atabilmek için sağ göğüslerini kestikleri şeklindeki efsanede bulur. (…)İÖ V. yüzyılın sonlarına tarihlenen tıbbi bir tez, ortadan kaldırılan sağ memenin yokluğunu, tüm gücün sağ omuz ve kola gitmesi amacıyla çocuklukta yapılan dağlamayla açıklar. Ancak, bu yorumu günümüzde türetilen pek çok gerçekdışı spekülasyondan daha doğru bulmamız için bir nedenimiz yoktur."
"Amazonlar, sıklıkla bir göğüsleri çıplak ve diğeri örtü altında gizlenmiş olarak gösterilirler. Yunan imgeleminde Amazonlar, kadınların erkeklerin bakıcısı, besleyicisi şeklindeki rollerini terk edip, bunun yerine erkeğe has özellikleri kendilerine uyarlayarak ortaya çıkan yok edici güçleri temsil ediyorlardı. Keuls, Amazon efsanesinde "cinsiyetler arası savaşın ilk örneği" ve klasik Atinalı toplum mitlerinin öncülüğünü buluyor."
"Ebeveyn sevgisi, dünya genelinde sayısız örneğe sahip olsa da, Roma'da yaşanan bir örnek bunlardan hiçbiri ile kıyas kabul etmez. Henüz doğum yapmış olan aşağı tabakadan bir kadın, zindana atılmış annesini ziyaret eder ve içeriye yiyecek sokmaması için her defasında bir nöbetci tarafından her yeri aranır. Ve en sonunda, annesini memelerindeki sütle beslediği ortaya çıkar. Bu mucizevi olay sonucunda kızın Allah katında önem taşıyan sevgisi, annenin salıverilmesi ve her ikisinin de yaşam boyu himaye ile ödüllendirilmesiyle sonlanır. Olayın geçtiği yer ise Ebeveyn Sevgisi'ne tahsis edilmiş bir tapınak olarak ilgili Tanrıçaya adanır. *Ebeveyn Sevgisi'ne kaynaklık eden Roma öyküsü, hapisteki annesini emziren bir kadını anlatır. Rönesans yorumu öyküdeki anneyi babaya dönüştürdü ve böylece öyküye ensest bir görüntü katıldı.*"
"Bir kişinin "verimli rahim" ya da "düşük yapan rahim ve sütsüz memelere sahip olup olmamayı hak ettiğine karar veren Musevilerin Tanrısı, her iki olasılık için hüküm verirdi. (Hoşea 9:11, 14) Tanrının iradesine karşı gelenlere ceza olarak verilen kırbaç ya da kuru meme laneti, peygamberlerin dillerinde en hiddetli ifadesini buldu."
"Ancak, bir diğer açıdan Bakire Meryem tarih öncesi ana tanrıçalardan farklı. Onun memesi sadece geleceğin İsa'sını emzirdiği için değerliydi. Önemi, daima, kendisinden çok daha güçlü bir erkekten kaynaklanmıştı. İsa olmaksızın Meryem Ana bir tarihe sahip olmayacaktı. Ancak Meryem Ana olmasaydı, Hıristiyanlık inanılmaz etki sahibi bir anneden yoksun olacaktı. Meryem Ana'nın göğsü iman sahiplerine bir dişilik sembolü sunmuştu ki bu sembolü erkek ya da kadın tüm Hıristiyanlar tanıyabilirlerdi. Çünkü hepsi bir şekilde meme emmişti."
"Bir diğer Fransız rahip Olivier Maillard, göğüslerini gösteren kadınları, cehennemde "utanmaz memeleriyle" asılacakları konusunda temin etti; açıkça, suça uymak üzere seçilmiş bir cezaydı bu."
"Seks ticaretindeki kadınlar iki büyük kategoriye ayrılıyordu: Adî fahişeler ve zenginlerle düşüp kalkan "dürüst fahişeler". Bu ikinci sınıf sadece cinsel hizmet değil, aynı zamanda Japon geyşası gibi konuşma ve eğlence hizmeti de sunuyordu. Dürüst fahişeler şarkı ve dansta, mektup yazma ve resim yapma konularında eğitilirlerdi ve gerektiğinde cinsel eylemler dışında, başka kaynaklardan "dürüst" yollarla para kazanmaya da muktedirdiler. Venedik'teki en başarılı dürüst fahişeler, güzellikte, giyimde, zarafette birbirleriyle yarışan asil, efsanavi yaratıklardı. En azından biri de -Veronica Franco- yazar olarak ünlenmişti."
"Aktif dönemleri boyunca zenginlerle düşüp kalkan fahişelere, vergi ve para cezalarında önemli bir gelir kaynağı sağlamaları nedeniyle, Venedik şehir devleti tarafından toleranslı davranılıyordu. Gerçekte; evli olmayan erkekler için cinsel ilişki olanağı sağlamak ya da homoseksüel erkekler arasında yaygın olan "ters" ilişki, zenginlerle düşüp kalkan fahişelere sayısız ayrıcalık veriyordu. Örneğin, malları ve cazibelerini gelip geçenlere sergilemek için Ponte delle Tette (Memeler Köprüsü) üzerinde belden yukarı çıplak durmalarına izin veriliyordu. Ponte delle Tette, ana fuhuş semti olan Castelleto'nun yanı başındaydı. Aslında; tarihçi Guido Ruggiero'ya göre 1500'lü yıllarda, fahişelerin kentin diğer bölgelerinden Castelleto'ya geri dönmelerini emreden ve memelerini açmalarını isteyen bir yasa onaylanmıştı. Bunun nedeni ise bazı fahişelerin gey müşterileri çekebilmek için erkek gibi giyinmeleriydi."
"Soylu kadınların vücutları sanatta idealize edilir ve sarayda muhteşem bir şekilde süslenirken, daha az şanslı bedenler kazıklarda yakılıyordu. Göz alan yüksek kültürüyle birlikte Rönesans, aynı zamanda gerek Katolikler gerekse Protestanların büyük bir gayretle cadıların peşine düştükleri bir dönemdi ve ölüme mahkum edilenlerin -iki ya da üç yüzyıl boyunca 60 bin ile 150 bin kişi arasında bir rakam olduğu tahmin ediliyor- çoğu kadındı. (Bu rakamın yüzde yirmisi cadılıkla suçlanmıştı ve yine bu rakam içinde bilfiil mahkum edilen erkek oranı ise sadece yüzde onbeşti.)
Cadı avının konumuza ilişkin olan yanı, vücuttaki -cadılık mesleğinin alâmeti oldukları söylenen- "doğal olmayan" izler ya da şişkinliklerdi. İngiltere ve İskoçya'da bu alâmetin, genellikle küçük bir şeytan ya da cinin beslenme şekli olarak, cadının kanını emdiği varsayılan ekstra bir meme olduğuna inanılıyordu. Suçlunun vücudunda "cadı memesi"nin aranması için bir erkeğin tayin edilmesi, yaygın görülen bir durumdu. Bu kişi, cadı memesi olduğu varsayılan meme ucuna iğne soktuğunda, gerçek bir cadının hiçbir his duymuyormuş gibi davrandığı durumları anlamalıydı. Bu uygulamanın duyarsızlığından donakalmış masum bir kadın da bu durumda idam ediliyordu."
"Nadiren çocuklar da cadı olarak idam edilseler de, idam edilenlerin büyük çoğunluğu dikkat çekici derecede yaşlı ve olgun kadınlardı. Cadı resimleri onları, ileri yaşları ve doğurganlık kaybını içlerindeki kötülükler ve şeytanlıkları simgeleyen sarkık memeleriyle gösteriyor. Bu noktada cadıların, rivayete göre, insanların cinsel güç ve doğurganlık yeteneklerini yok eden büyüler yapmakla suçlandıklarını da not etmekte yarar var. Memelerinde çocuk olmayan cadıların, daha genç yaşlardaki kadınların evlatlarına kıskançlıkla baktıkları düşünülür ve çocuklara büyü yapma konusunda da sık sık suçlanırlardı. Cinsiyet ve sınıfın yanı sıra, yaş da bir kişinin cadı olup olmadığına karar verme konusunda önemli bir faktördü. Tarihçi Margaret King'in keskin kelimeleriyle Avrupa'daki cadı avı, "kadınlara karşı... erkeklerin sürdürdüğü bir savaş" anlamına geliyordu. Ki bu kadınlar çoğunlukla "fakir, eğitimsiz, sivri dilli ve yaşlı" idiler. Bu, üst kültürün kadının erotik güzelliğine gösterdiği hürmetin diğer yüzüydü."
"Erkekler kadın vücudu üzerinde sadece, erotik özlemleri nedeniyle düşünmediler; nedenler arasında kendi yaşlanma, bozulma ve ölüm korkuları da vardı. Anti-blazon, erkeklere kadınların memeleri, uylukları, dizleri, ayakları, mideleri, kalpleri ve cinsel organları aracılığıyla ölümlülüğe ilişkin bilinçdışı korkularını ifade etme olanağı verdi. Bir insanın kendi anatomisindeki çirkinlik ve bozuklukları sorgulamaktansa, kadın vücudunu parçalaması ve bu parçalarla alay etmesi çok daha iyiydi."
"Ronsard'ın meme metaforlarından çoğunu, erken dönem Fransız ve İtalyan şairlerinden devraldığı tartışılabilir. Şair, Petrarch geleneğinde birden çok kez olmak üzere, sevgilinin memesinden ısırma şansına sahip bir pireye dönüşmenin hazlarını düşünür. Bir başka yerde, Ariosto üslubunda, kadın göğsünü "süt ırmakları"nın okyanusta bir medcezir gibi gelip gittiği dünyevi bir cennet olarak düşler."
"Her zaman olduğu gibi kendi hemcinsleriyle aşk yapmak isteyen bazı kadınlar o dönemlerde de var olsa da, yukarıdaki eşler kavramını genellikle erkeklerin oluşturduğunu söylemeye gerek yok. Meraklı komşular ve çile çeken rahiplerin gözlerinden olabildiğince uzaklardaki rahibe manastırları, şatolar ve sayfiye evlerinde gizlenmiş bir gerçeklik olsa da, lezbiyen aşk Rönesans dönemi insanlarının tanımadığı bir şeydi. Bir rahibe tarafından kadın aşığı için yazılmış olan az bulunur bir şiir, modernleşme öncesi Avrupası'ndaki lezbiyen aşk ilişkisine kısa bir bakış atmamızda benzersiz bir örnek sunar: "Bana verdiğin öpücükleri hatırladığımda / Ve tatlı sözlerle benim küçük göğüslerimi nasıl okşadığını / Ölmek istiyorum, Çünkü seni göremiyorum / Yokluğuna daha fazla dayanamam / Güle güle / Beni unutma."(47) Göğsün hazlarına ilişkin verdiği özel referansıyla birlikte bu şiir, kadın yazarlar tarafından yazılmış diğer eserlerde bulunmayan açık sözlü bir yaklaşım gösteriyordu."
"İspanyol donanmasının hezimete uğratılmasından sonra Tilbury'de, askerlerine hitap ettiği 1588 tarihli konuşmasında da yaptığı gibi, dişi ve erkek tavırlarının en uç noktada bir arada nasıl olması gerektiğini iyi biliyordu Elizabeth: "Zayıf ve güçsüz bir kadın vücuduna sahip olduğumu biliyorum, ama bende bir kralın yüreği ve midesi var." Kadınsı güçsüzlüğü, erkeksi gücünün daha olağanüstü gösterilmesi için vurgulanıyordu." 89 (bu benim için epey çarpıcı oldu çünkü 8. henry'nin acımasızlığına ve kurbanlarından biri olan anne boleyn'e olan davranışlarına rağmen, anne boleyn erkek çocuk doğurmamasına rağmen tahtta ölümüne kadar, 44 yıl, hüküm sürecek bir kadın bıraktı. bu da bir karma, allahın işi, artık ne dersek diyelim, odur. elizabeth'in de annesinin kaderinden korkması mı yoksa oyunu kurallarına göre oynaması mı bilmiyorum ama kendini mümkün olduğunca güçlü göstermek için kıyafet tercihlerinde bedenini gizlemeyi, ki çok da ince bir kadınmış, daha despot bir görünüm elde etmeye çalıştığını da öğrendim ve buraya not düşüyorum.)
"Bir metresin ihtişamının bütün özelliklerini tek tek sayarak sıralamak şairin mülkiyet haklarını gözler önüne sermesine ve bunu bir erkek dinleyiciyle paylaşması nedeniyle de bir tür erkek erkeğe ilişki deneyimi yaşamasına izin veriyordu. Yüzyıllar sonra Freud'un da belirttiği gibi kadın, genellikle üçlü bir ilişki ağının oluşturduğu üçgenin tepe noktasıdır ve erkekler, kadın aracılığıyla o noktada birleşir. Böylece erkek şair (ya da ressam), kadın vücuduna saygı gösteren (ya da aşağılayan) blazon (ya da portre) vasıtasıyla erkek okuru (ya da izleyiciyi) cezbeder."
"Cadogan, meme emzirmenin "sadece uygun yöntem kullanılmadığı için" zahmetli olduğunu savunuyordu. "Emzirme doğru şekilde yapılırsa, her kadının kendi çocuğunu beslemek için birazcık memesinin güzelliğinden vazgeçmesi konusunda ikna edecek kadar zevkli olurdu". Üstelik yakın dönemlerde baba olan Cadogan, müstakbel anneleri "kocalarının kulaklarını, yumurcakların koparacağı fırtınalarla rahatsız etme gibi bir korkuları" olmaması konusunda da temin ediyordu. Çocuk bu şekilde emzirildiğinde her zaman sessiz, iyi tabiatlı olur; hep güler, oynar ve uyurdu."
"Sütannelik ve biberonla besleme uygulamalarına karşı bir mücadele başlatan Tolstoy, annelerin kendi çocuklarını emzirmesi uygulamasını, evlilik ve komüniter topluma ilişkin görüşlerinin temel dayanak noktası yaptı. Her şeyden önce çocuklarını emzirme görevi kendi karısı Sonya'ya düşüyordu. Ancak bu olay, şiddetli düellolara neden olacaktı. Sonya'nın güncelerinden, ağrılı bir meme iltihabı yaşadığını ve Tolstoy'un bu konuda hiç de hoşgörülü olmayan ısrarı olmasa meme emzirmeyi bırakacağını öğreniyoruz. Bir edebiyat tarihçisinin sözleriyle: "Tolstoy kazandı. Sonya acıya rağmen emzirmeyi sürdürdü; bu başarıyı erkeklerin, kadın vücudu üzerindeki denetimlerinin bir sembolü olarak görmemek çok güçtür."
"Psikanalistler tarafından popülerleştirilmiş olan meme tezini hatırladığımızda, bir zamanlar tek doğru olarak kabul edilmiş görüşlerin çoğuna gülebiliyoruz. Artık ne Freud'un, "çocuk, anne memesini kaybetmekten dolayı duyduğu acıyı hiçbir zaman aşamaz" şeklindeki dokunulmazlığa sahip inancını harfi harfine kabul ediyor; ne de bebeğini emzirmeye muktedir olmayan bir anneyi, patalojik "isterik" olarak adlandırıp -Freud'un hatırlanmaya değer bir olayda yaptığı gibi hipnoz seanslarıyla tedavi etmeye çalışıyoruz. Bir kişinin yaşamdaki seçimlerini yönlendiren çok sayıdaki bilinçdışı etken konusunda duyarlı olsak da, artık bilim olarak sunulan dogmatik -dayanıksız temeller üzerine inşa edilmiş- yorumlamalar tarafından kuşatılmıyoruz ve biliyoruz ki; bazen bir meme sadece bir memedir."
"Pek çok Fransız ve İngiliz korse türlerinde; sertliği sağlamak amacıyla korsenin ortasına bir kemik, tahta parçası, fildişi, boynuz ya da metal destek yerleştiriliyordu. İzleyen dört yüzyıl boyunca, geliştirilen korse biçiminlerinde de bu yöntem kullanılmaya devam etti. Uzman zanaatkârlar tarafından yapılıp, genellikle üzerlerine aşk dolu mısralar yazılan ve korseyi dik tutma görevini üstlenen balenlerin kendileri de erotik bir nesneye dönüşecek; kadınların yatak odalarına ilişkin yazılan şiirlere ve halk arasında kullanılan jestlere konu olacaktı. Korsenin ana desteği olan baleni çekip, bir flört biçimi olarak onunla jestler yapmak, cesur bir hareket olarak değerlendiriliyordu."
"Flaman bir rahip, Kanser ya da Kadınların Memelerinin Örtülmesi (1635) başlığını taşıyan iğrenç kitapçığında, memelerin teşhiri ve göğüs kanseri arasında ilişki kurmaya çalışıyordu. 1686 yılında yayınlanan Almanca bir kitapçık da şıpsevdi erkekleri, "çıplak memeleriyle tüm şeytanî şehvet duygularının ateşleyicisi olan genç kadınlardan" gelebilecek tehlikelere karşı dikkatli olmaları konusunda uyarıyordu. ("Des Fra- uenzimmers blosse Brüste / Ein Zünder aller bösen Lüste") 1676'dan 1689'a kadar Papalık yapan XI. Innocent, kadınları göğüsleri, omuzları ve kollarını şeffaf olmayan örtülerle kapamamaları halinde kiliseden aforoz etmekle tehdit etmeye kadar gidecekti.
Kadınlar, küçük göğüsler moda olduğunda memelerini küçük ve biçimli tutmak için eczacıların hayal güçleriyle yarattıkları ürünler ve reçetelere başvurdu. I. Charles'ın saltanat dönemi (1625-1649) İngilteresindeki gibi iri memeler moda olduğunda ise, gezgin satıcılar memeleri büyütmeye yarayan losyonlar, merhemler ve kremlerle donandı."
"Bu konferanslar serisinin son konuşmacısı olan öğretmen ve deneme yazarı Abba Goold Woolson, sağlık konusundaki bu eleştirileri, bir yüzyıl sonrasının büyük Amerikan feminizm hareketi dalgasını önceleyen, siyasi bir manifesto şeklinde genişletti. "Eğitimli, girişimci, başarma arzusu içindeki" yeni kadınlardan söz etti. Bu kadınlar çalışmak, dikkatleri üzerlerinde toplamak, ama yaşamdan da zevk almak üzere yaratılmışlardı. Sadece başkaları için değil kendileri için de yaşıyorlardı ve kendilerine, en çok kendi gereksinimlerini karşılama konusunda dürüst davrandıkları sürece yardım edebilirlerdi."184
"Sadece bir eş, bir anne, bir öğretmen olarak değil; her şeyden önce, bir kadın olarak varım ve kendim için yaşama hakkına sahibim."
"Eğer kadınların göğüsleri bir utanç perdesi ardına gizlenmemiş olsa ya da müstehcen ve günahkâr olarak görülmese Madison Avenue'daki pornograficiler, filmler ve televizyon memelerin teşhirinden kâr sağlamayı nasıl sürdürür?
Bizler vücudumuzun mide bulandırıcı reklamlar, güzellik yarışmaları, pornografiler, üstsüz barlar, peep şovlara ait olduğu varsayımına 'hayır' diyoruz.
Bizler en doğal hakımız olan kendi vücudumuzu yönetme hakkımızı geri istiyoruz."
"Kadınlar, sevişmenin verdiği hazlardan meme kanserine kadar, göğüslerinin kendilerinde uyandırdığı her türlü duyguyu bir araya getirmeye başladılar. Henüz özgürleşmiş olmanın verdiği ürkek cesaretle memeleri üzerinde sahip oldukları edebi hakları talep ettiler."
"1960'ların kadın özgürlüğü hareketlerinin, en yaygın eylem olan sütyen yakmayla başlaması önemli bir noktadır. Feministler dışındaki insanlar tarafından eleştirilmiş olsalar da "sütyen yakanlar" harici sınırlamalara karşı bir direniş örneği oluşturmuştur. Sütyen yakma eylemiyle kadınlar, mecazi anlamda, bir insana yöneltilen toplumsal sınırlamalara karşı çıkmışlardır. Bu noktadan sonra kadınlar, tıp ve moda gibi dokunulmazlığa sahip kurumların iktidarını sorgulayabilir konumdadır artık. Nitekim sütyen takıp takmama, üstsüz dolaşma ya da dolaşmama, emzirme ya da emzirmeme ve hatta ameliyatla göğüslerini aldırıp aldırmama konularında kendi kararlarını kendileri vermeye başlamıştır.
Hakim vücut imajı tüm bu yaklaşımların merkezi konumundadır. Bir kişinin yaşadığı dönem ve mekândaki ideal vücut ölçütleriyle uyuşmaması durumunda kendi memesinden hoşnut olmasının güçlüğü açıktır. Sayısız araştırma, kadınların varolan keyfi güzellik varsayımlarının tahakkümü altında olduklarını ortaya çıkarmaktadır."
"Kemik, taş ya da pişmiş topraktan yapılan bu tür figürinler genellikle, sadece iri göğüsleriyle değil, aynı zamanda aşırı büyüklükte tasvir edilen göbekleri ve kalçalarıyla da göze çarpıyorlardı. Dolgun vücutları günümüz estetik standartlarına uygun olmasa da, yiyecek kaynaklarının en iyi olasılıkla istikrarsız olarak temin edildiği bir dünyada yaşayan insanlar için şişmanlık bir lütuftu. Bu durum, yaşamın sürdürülebilmesi için sahip olunan en temel şans ve bir annenin çocuğunu, kıtlık dönemlerinde bile, besleyebilmesi için ümit anlamını taşıyordu."
"İlginç bir meme öyküsü, İÖ IV. yüzyılda yaşayan ve Phryne olarak bilinen hetairai ile ilişkilendiriliyor. Phryne, sevgililerinden biri tarafından o dönemde cezası ölüm olan dinsizlikle suçlanıyor. Yargılanması sırasında onu müdafaa eden hatip Hypereides, savunmasında hiçbir ilerleme katedemiyor ve yargıçların mahkumiyet kararı kesinlik kazanınca, kadının herkes tarafından görülebileceği bir yere götürülmesini sağlıyor; üzerindeki harmaniyeyi yırtıyor ve göğüslerini çırılçıplak ortaya çıkarıyor. Memelerinin güzel görüntüsü ve dava vekillerinin aşırı heyecanlı müdafaaları yargıçların yüreklerinde öylesine büyük bir merhamet doğuruyor ki, ölüm cezasından vazgeçiyorlar. Bu beraatten sonra yargıçlar üzerinde benzer bir etkiye neden olunması korkusuyla, suçlanan herhangi bir kişinin -kadın ya da erkek- mahkemede mahrem bölgelerini göstermesini yasaklayan bir karar alınıyor."
"Örneğin, Samanyolu'nun yaratılmasına ilişkin mitolojik açıklama aşağıdaki efsanede Hera'nın memeleriyle ilişkilendirilmişti. Fanilerin, Tanrıçalar kraliçesinin memesinden süt emmeleri halinde ölümsüzlüğü elde edebileceklerine inanılıyordu. Ve oğlu Herkül'ün -ki annesi Alkme bir faniydi- ölümsüzlüğü elde etmesini istediğinde, Zeus, sessizce onu uyuyan Hera'nın memesine yaklaştırdı. Ancak Herkül büyük bir iştahla süt emiyordu. Hera uyandı ve onun kendi oğlu olmadığının farkına vardı. Memesini öyle hiddetle çekti ki, süt gökyüzüne fışkırdı ve Samanyolu'nu yarattı. Hera'nın sütünü emen Herkül böylece ölümsüz oldu ve Tanrılar arasında yerini aldı. *Samanyolu ingilizcede Milky Way demek*"
"Amazonlar mitini de unutmamamız gerekiyor. Savaş Tanrısı Ares'in soyundan geldiklerine ve avcı-Tanrıça Artemis'e tapındıklarına inanılan Amazonlar, bir kraliçe tarafından yönetilen ve tümü kadınlardan oluşan bir toplumda yaşıyorlardı. Yılda bir kez, soylarını sürdürmek için yabancı erkeklerle yatıyorlardı. Bu yıllık buluşmadan doğan tüm erkek çocuklar ya uzaklara gönderiliyor ya da hadım edilip köleye dönüştürülüyordu. Kız çocuklar ise beslenip büyütülüyor ve bir savaşçı olarak yetiştiriliyordu."
"Amazonların memenin tarihindeki özel konumları, kaynağını, daha iyi ok atabilmek için sağ göğüslerini kestikleri şeklindeki efsanede bulur. (…)İÖ V. yüzyılın sonlarına tarihlenen tıbbi bir tez, ortadan kaldırılan sağ memenin yokluğunu, tüm gücün sağ omuz ve kola gitmesi amacıyla çocuklukta yapılan dağlamayla açıklar. Ancak, bu yorumu günümüzde türetilen pek çok gerçekdışı spekülasyondan daha doğru bulmamız için bir nedenimiz yoktur."
"Amazonlar, sıklıkla bir göğüsleri çıplak ve diğeri örtü altında gizlenmiş olarak gösterilirler. Yunan imgeleminde Amazonlar, kadınların erkeklerin bakıcısı, besleyicisi şeklindeki rollerini terk edip, bunun yerine erkeğe has özellikleri kendilerine uyarlayarak ortaya çıkan yok edici güçleri temsil ediyorlardı. Keuls, Amazon efsanesinde "cinsiyetler arası savaşın ilk örneği" ve klasik Atinalı toplum mitlerinin öncülüğünü buluyor."
"Ebeveyn sevgisi, dünya genelinde sayısız örneğe sahip olsa da, Roma'da yaşanan bir örnek bunlardan hiçbiri ile kıyas kabul etmez. Henüz doğum yapmış olan aşağı tabakadan bir kadın, zindana atılmış annesini ziyaret eder ve içeriye yiyecek sokmaması için her defasında bir nöbetci tarafından her yeri aranır. Ve en sonunda, annesini memelerindeki sütle beslediği ortaya çıkar. Bu mucizevi olay sonucunda kızın Allah katında önem taşıyan sevgisi, annenin salıverilmesi ve her ikisinin de yaşam boyu himaye ile ödüllendirilmesiyle sonlanır. Olayın geçtiği yer ise Ebeveyn Sevgisi'ne tahsis edilmiş bir tapınak olarak ilgili Tanrıçaya adanır. *Ebeveyn Sevgisi'ne kaynaklık eden Roma öyküsü, hapisteki annesini emziren bir kadını anlatır. Rönesans yorumu öyküdeki anneyi babaya dönüştürdü ve böylece öyküye ensest bir görüntü katıldı.*"
"Bir kişinin "verimli rahim" ya da "düşük yapan rahim ve sütsüz memelere sahip olup olmamayı hak ettiğine karar veren Musevilerin Tanrısı, her iki olasılık için hüküm verirdi. (Hoşea 9:11, 14) Tanrının iradesine karşı gelenlere ceza olarak verilen kırbaç ya da kuru meme laneti, peygamberlerin dillerinde en hiddetli ifadesini buldu."
"Ancak, bir diğer açıdan Bakire Meryem tarih öncesi ana tanrıçalardan farklı. Onun memesi sadece geleceğin İsa'sını emzirdiği için değerliydi. Önemi, daima, kendisinden çok daha güçlü bir erkekten kaynaklanmıştı. İsa olmaksızın Meryem Ana bir tarihe sahip olmayacaktı. Ancak Meryem Ana olmasaydı, Hıristiyanlık inanılmaz etki sahibi bir anneden yoksun olacaktı. Meryem Ana'nın göğsü iman sahiplerine bir dişilik sembolü sunmuştu ki bu sembolü erkek ya da kadın tüm Hıristiyanlar tanıyabilirlerdi. Çünkü hepsi bir şekilde meme emmişti."
"Bir diğer Fransız rahip Olivier Maillard, göğüslerini gösteren kadınları, cehennemde "utanmaz memeleriyle" asılacakları konusunda temin etti; açıkça, suça uymak üzere seçilmiş bir cezaydı bu."
"Seks ticaretindeki kadınlar iki büyük kategoriye ayrılıyordu: Adî fahişeler ve zenginlerle düşüp kalkan "dürüst fahişeler". Bu ikinci sınıf sadece cinsel hizmet değil, aynı zamanda Japon geyşası gibi konuşma ve eğlence hizmeti de sunuyordu. Dürüst fahişeler şarkı ve dansta, mektup yazma ve resim yapma konularında eğitilirlerdi ve gerektiğinde cinsel eylemler dışında, başka kaynaklardan "dürüst" yollarla para kazanmaya da muktedirdiler. Venedik'teki en başarılı dürüst fahişeler, güzellikte, giyimde, zarafette birbirleriyle yarışan asil, efsanavi yaratıklardı. En azından biri de -Veronica Franco- yazar olarak ünlenmişti."
"Aktif dönemleri boyunca zenginlerle düşüp kalkan fahişelere, vergi ve para cezalarında önemli bir gelir kaynağı sağlamaları nedeniyle, Venedik şehir devleti tarafından toleranslı davranılıyordu. Gerçekte; evli olmayan erkekler için cinsel ilişki olanağı sağlamak ya da homoseksüel erkekler arasında yaygın olan "ters" ilişki, zenginlerle düşüp kalkan fahişelere sayısız ayrıcalık veriyordu. Örneğin, malları ve cazibelerini gelip geçenlere sergilemek için Ponte delle Tette (Memeler Köprüsü) üzerinde belden yukarı çıplak durmalarına izin veriliyordu. Ponte delle Tette, ana fuhuş semti olan Castelleto'nun yanı başındaydı. Aslında; tarihçi Guido Ruggiero'ya göre 1500'lü yıllarda, fahişelerin kentin diğer bölgelerinden Castelleto'ya geri dönmelerini emreden ve memelerini açmalarını isteyen bir yasa onaylanmıştı. Bunun nedeni ise bazı fahişelerin gey müşterileri çekebilmek için erkek gibi giyinmeleriydi."
"Soylu kadınların vücutları sanatta idealize edilir ve sarayda muhteşem bir şekilde süslenirken, daha az şanslı bedenler kazıklarda yakılıyordu. Göz alan yüksek kültürüyle birlikte Rönesans, aynı zamanda gerek Katolikler gerekse Protestanların büyük bir gayretle cadıların peşine düştükleri bir dönemdi ve ölüme mahkum edilenlerin -iki ya da üç yüzyıl boyunca 60 bin ile 150 bin kişi arasında bir rakam olduğu tahmin ediliyor- çoğu kadındı. (Bu rakamın yüzde yirmisi cadılıkla suçlanmıştı ve yine bu rakam içinde bilfiil mahkum edilen erkek oranı ise sadece yüzde onbeşti.)
Cadı avının konumuza ilişkin olan yanı, vücuttaki -cadılık mesleğinin alâmeti oldukları söylenen- "doğal olmayan" izler ya da şişkinliklerdi. İngiltere ve İskoçya'da bu alâmetin, genellikle küçük bir şeytan ya da cinin beslenme şekli olarak, cadının kanını emdiği varsayılan ekstra bir meme olduğuna inanılıyordu. Suçlunun vücudunda "cadı memesi"nin aranması için bir erkeğin tayin edilmesi, yaygın görülen bir durumdu. Bu kişi, cadı memesi olduğu varsayılan meme ucuna iğne soktuğunda, gerçek bir cadının hiçbir his duymuyormuş gibi davrandığı durumları anlamalıydı. Bu uygulamanın duyarsızlığından donakalmış masum bir kadın da bu durumda idam ediliyordu."
"Nadiren çocuklar da cadı olarak idam edilseler de, idam edilenlerin büyük çoğunluğu dikkat çekici derecede yaşlı ve olgun kadınlardı. Cadı resimleri onları, ileri yaşları ve doğurganlık kaybını içlerindeki kötülükler ve şeytanlıkları simgeleyen sarkık memeleriyle gösteriyor. Bu noktada cadıların, rivayete göre, insanların cinsel güç ve doğurganlık yeteneklerini yok eden büyüler yapmakla suçlandıklarını da not etmekte yarar var. Memelerinde çocuk olmayan cadıların, daha genç yaşlardaki kadınların evlatlarına kıskançlıkla baktıkları düşünülür ve çocuklara büyü yapma konusunda da sık sık suçlanırlardı. Cinsiyet ve sınıfın yanı sıra, yaş da bir kişinin cadı olup olmadığına karar verme konusunda önemli bir faktördü. Tarihçi Margaret King'in keskin kelimeleriyle Avrupa'daki cadı avı, "kadınlara karşı... erkeklerin sürdürdüğü bir savaş" anlamına geliyordu. Ki bu kadınlar çoğunlukla "fakir, eğitimsiz, sivri dilli ve yaşlı" idiler. Bu, üst kültürün kadının erotik güzelliğine gösterdiği hürmetin diğer yüzüydü."
"Erkekler kadın vücudu üzerinde sadece, erotik özlemleri nedeniyle düşünmediler; nedenler arasında kendi yaşlanma, bozulma ve ölüm korkuları da vardı. Anti-blazon, erkeklere kadınların memeleri, uylukları, dizleri, ayakları, mideleri, kalpleri ve cinsel organları aracılığıyla ölümlülüğe ilişkin bilinçdışı korkularını ifade etme olanağı verdi. Bir insanın kendi anatomisindeki çirkinlik ve bozuklukları sorgulamaktansa, kadın vücudunu parçalaması ve bu parçalarla alay etmesi çok daha iyiydi."
"Ronsard'ın meme metaforlarından çoğunu, erken dönem Fransız ve İtalyan şairlerinden devraldığı tartışılabilir. Şair, Petrarch geleneğinde birden çok kez olmak üzere, sevgilinin memesinden ısırma şansına sahip bir pireye dönüşmenin hazlarını düşünür. Bir başka yerde, Ariosto üslubunda, kadın göğsünü "süt ırmakları"nın okyanusta bir medcezir gibi gelip gittiği dünyevi bir cennet olarak düşler."
"Her zaman olduğu gibi kendi hemcinsleriyle aşk yapmak isteyen bazı kadınlar o dönemlerde de var olsa da, yukarıdaki eşler kavramını genellikle erkeklerin oluşturduğunu söylemeye gerek yok. Meraklı komşular ve çile çeken rahiplerin gözlerinden olabildiğince uzaklardaki rahibe manastırları, şatolar ve sayfiye evlerinde gizlenmiş bir gerçeklik olsa da, lezbiyen aşk Rönesans dönemi insanlarının tanımadığı bir şeydi. Bir rahibe tarafından kadın aşığı için yazılmış olan az bulunur bir şiir, modernleşme öncesi Avrupası'ndaki lezbiyen aşk ilişkisine kısa bir bakış atmamızda benzersiz bir örnek sunar: "Bana verdiğin öpücükleri hatırladığımda / Ve tatlı sözlerle benim küçük göğüslerimi nasıl okşadığını / Ölmek istiyorum, Çünkü seni göremiyorum / Yokluğuna daha fazla dayanamam / Güle güle / Beni unutma."(47) Göğsün hazlarına ilişkin verdiği özel referansıyla birlikte bu şiir, kadın yazarlar tarafından yazılmış diğer eserlerde bulunmayan açık sözlü bir yaklaşım gösteriyordu."
"İspanyol donanmasının hezimete uğratılmasından sonra Tilbury'de, askerlerine hitap ettiği 1588 tarihli konuşmasında da yaptığı gibi, dişi ve erkek tavırlarının en uç noktada bir arada nasıl olması gerektiğini iyi biliyordu Elizabeth: "Zayıf ve güçsüz bir kadın vücuduna sahip olduğumu biliyorum, ama bende bir kralın yüreği ve midesi var." Kadınsı güçsüzlüğü, erkeksi gücünün daha olağanüstü gösterilmesi için vurgulanıyordu." 89 (bu benim için epey çarpıcı oldu çünkü 8. henry'nin acımasızlığına ve kurbanlarından biri olan anne boleyn'e olan davranışlarına rağmen, anne boleyn erkek çocuk doğurmamasına rağmen tahtta ölümüne kadar, 44 yıl, hüküm sürecek bir kadın bıraktı. bu da bir karma, allahın işi, artık ne dersek diyelim, odur. elizabeth'in de annesinin kaderinden korkması mı yoksa oyunu kurallarına göre oynaması mı bilmiyorum ama kendini mümkün olduğunca güçlü göstermek için kıyafet tercihlerinde bedenini gizlemeyi, ki çok da ince bir kadınmış, daha despot bir görünüm elde etmeye çalıştığını da öğrendim ve buraya not düşüyorum.)
"Bir metresin ihtişamının bütün özelliklerini tek tek sayarak sıralamak şairin mülkiyet haklarını gözler önüne sermesine ve bunu bir erkek dinleyiciyle paylaşması nedeniyle de bir tür erkek erkeğe ilişki deneyimi yaşamasına izin veriyordu. Yüzyıllar sonra Freud'un da belirttiği gibi kadın, genellikle üçlü bir ilişki ağının oluşturduğu üçgenin tepe noktasıdır ve erkekler, kadın aracılığıyla o noktada birleşir. Böylece erkek şair (ya da ressam), kadın vücuduna saygı gösteren (ya da aşağılayan) blazon (ya da portre) vasıtasıyla erkek okuru (ya da izleyiciyi) cezbeder."
"Cadogan, meme emzirmenin "sadece uygun yöntem kullanılmadığı için" zahmetli olduğunu savunuyordu. "Emzirme doğru şekilde yapılırsa, her kadının kendi çocuğunu beslemek için birazcık memesinin güzelliğinden vazgeçmesi konusunda ikna edecek kadar zevkli olurdu". Üstelik yakın dönemlerde baba olan Cadogan, müstakbel anneleri "kocalarının kulaklarını, yumurcakların koparacağı fırtınalarla rahatsız etme gibi bir korkuları" olmaması konusunda da temin ediyordu. Çocuk bu şekilde emzirildiğinde her zaman sessiz, iyi tabiatlı olur; hep güler, oynar ve uyurdu."
"Sütannelik ve biberonla besleme uygulamalarına karşı bir mücadele başlatan Tolstoy, annelerin kendi çocuklarını emzirmesi uygulamasını, evlilik ve komüniter topluma ilişkin görüşlerinin temel dayanak noktası yaptı. Her şeyden önce çocuklarını emzirme görevi kendi karısı Sonya'ya düşüyordu. Ancak bu olay, şiddetli düellolara neden olacaktı. Sonya'nın güncelerinden, ağrılı bir meme iltihabı yaşadığını ve Tolstoy'un bu konuda hiç de hoşgörülü olmayan ısrarı olmasa meme emzirmeyi bırakacağını öğreniyoruz. Bir edebiyat tarihçisinin sözleriyle: "Tolstoy kazandı. Sonya acıya rağmen emzirmeyi sürdürdü; bu başarıyı erkeklerin, kadın vücudu üzerindeki denetimlerinin bir sembolü olarak görmemek çok güçtür."
"Psikanalistler tarafından popülerleştirilmiş olan meme tezini hatırladığımızda, bir zamanlar tek doğru olarak kabul edilmiş görüşlerin çoğuna gülebiliyoruz. Artık ne Freud'un, "çocuk, anne memesini kaybetmekten dolayı duyduğu acıyı hiçbir zaman aşamaz" şeklindeki dokunulmazlığa sahip inancını harfi harfine kabul ediyor; ne de bebeğini emzirmeye muktedir olmayan bir anneyi, patalojik "isterik" olarak adlandırıp -Freud'un hatırlanmaya değer bir olayda yaptığı gibi hipnoz seanslarıyla tedavi etmeye çalışıyoruz. Bir kişinin yaşamdaki seçimlerini yönlendiren çok sayıdaki bilinçdışı etken konusunda duyarlı olsak da, artık bilim olarak sunulan dogmatik -dayanıksız temeller üzerine inşa edilmiş- yorumlamalar tarafından kuşatılmıyoruz ve biliyoruz ki; bazen bir meme sadece bir memedir."
"Pek çok Fransız ve İngiliz korse türlerinde; sertliği sağlamak amacıyla korsenin ortasına bir kemik, tahta parçası, fildişi, boynuz ya da metal destek yerleştiriliyordu. İzleyen dört yüzyıl boyunca, geliştirilen korse biçiminlerinde de bu yöntem kullanılmaya devam etti. Uzman zanaatkârlar tarafından yapılıp, genellikle üzerlerine aşk dolu mısralar yazılan ve korseyi dik tutma görevini üstlenen balenlerin kendileri de erotik bir nesneye dönüşecek; kadınların yatak odalarına ilişkin yazılan şiirlere ve halk arasında kullanılan jestlere konu olacaktı. Korsenin ana desteği olan baleni çekip, bir flört biçimi olarak onunla jestler yapmak, cesur bir hareket olarak değerlendiriliyordu."
"Flaman bir rahip, Kanser ya da Kadınların Memelerinin Örtülmesi (1635) başlığını taşıyan iğrenç kitapçığında, memelerin teşhiri ve göğüs kanseri arasında ilişki kurmaya çalışıyordu. 1686 yılında yayınlanan Almanca bir kitapçık da şıpsevdi erkekleri, "çıplak memeleriyle tüm şeytanî şehvet duygularının ateşleyicisi olan genç kadınlardan" gelebilecek tehlikelere karşı dikkatli olmaları konusunda uyarıyordu. ("Des Fra- uenzimmers blosse Brüste / Ein Zünder aller bösen Lüste") 1676'dan 1689'a kadar Papalık yapan XI. Innocent, kadınları göğüsleri, omuzları ve kollarını şeffaf olmayan örtülerle kapamamaları halinde kiliseden aforoz etmekle tehdit etmeye kadar gidecekti.
Kadınlar, küçük göğüsler moda olduğunda memelerini küçük ve biçimli tutmak için eczacıların hayal güçleriyle yarattıkları ürünler ve reçetelere başvurdu. I. Charles'ın saltanat dönemi (1625-1649) İngilteresindeki gibi iri memeler moda olduğunda ise, gezgin satıcılar memeleri büyütmeye yarayan losyonlar, merhemler ve kremlerle donandı."
"Bu konferanslar serisinin son konuşmacısı olan öğretmen ve deneme yazarı Abba Goold Woolson, sağlık konusundaki bu eleştirileri, bir yüzyıl sonrasının büyük Amerikan feminizm hareketi dalgasını önceleyen, siyasi bir manifesto şeklinde genişletti. "Eğitimli, girişimci, başarma arzusu içindeki" yeni kadınlardan söz etti. Bu kadınlar çalışmak, dikkatleri üzerlerinde toplamak, ama yaşamdan da zevk almak üzere yaratılmışlardı. Sadece başkaları için değil kendileri için de yaşıyorlardı ve kendilerine, en çok kendi gereksinimlerini karşılama konusunda dürüst davrandıkları sürece yardım edebilirlerdi."184
"Sadece bir eş, bir anne, bir öğretmen olarak değil; her şeyden önce, bir kadın olarak varım ve kendim için yaşama hakkına sahibim."
"Eğer kadınların göğüsleri bir utanç perdesi ardına gizlenmemiş olsa ya da müstehcen ve günahkâr olarak görülmese Madison Avenue'daki pornograficiler, filmler ve televizyon memelerin teşhirinden kâr sağlamayı nasıl sürdürür?
Bizler vücudumuzun mide bulandırıcı reklamlar, güzellik yarışmaları, pornografiler, üstsüz barlar, peep şovlara ait olduğu varsayımına 'hayır' diyoruz.
Bizler en doğal hakımız olan kendi vücudumuzu yönetme hakkımızı geri istiyoruz."
"Kadınlar, sevişmenin verdiği hazlardan meme kanserine kadar, göğüslerinin kendilerinde uyandırdığı her türlü duyguyu bir araya getirmeye başladılar. Henüz özgürleşmiş olmanın verdiği ürkek cesaretle memeleri üzerinde sahip oldukları edebi hakları talep ettiler."
April 2, 2021
Μία πολύ πρωτότυπη ιστορία από την πλευρά των γυναικών μέσω ενός συμβόλου διαχρονικού ανά τους αιώνες: του στήθους τους. Περιέχει πληροφορίες για όλες τις εποχές, από την αρχαιότητα μέχρι και τη σύγχρονη εποχή, ενώ ανλαύει το γυναικείο στήθος από άποψη πολιτική, οικιακή, ερωτική, αλλά και ιερή, φτάνοντας μέχρι και το απελευθερωμένο στήθος των γυναικών στη σημερινή εποχή.
August 29, 2008
This book really had a lot to say about boobs, and was very entertaining and humorous. Good, light summer nonfiction. However I had to skip over a few pages where the author makes a distinction between erotica and porn which is highly annoying to me, that is basically if she doesn't like it, it's porn. Porn is a topic that is relevant to breasts, but she could have approached it differently.
Read
September 7, 2009Wow! Did you know the Amazons got their name from the Greek words "a" (without) + "mazo" (breast) due to the supposed practice of removing (either through binding at a young age or mutilation) the right breast to make drawing a bow easier???
This book is just full of fun little insights.
PS: am half way through.
This book is just full of fun little insights.
PS: am half way through.
April 21, 2018
Parts of his book were fascinating, but she repeated herself constantly, as if she was trying to get to a certain page count. Even after finishing the book I didn't grasp the concept of the "politicized breast." The nursing, erotic, and diseased breasts made sense but the other seemed fabricated to enlarge the size of the book. A condensed version would be quite acceptable.
Read
May 5, 2008I wish that humanity-at-large would grow up re: perspective of female bosoms. Appreciated this book's thoughtfulness and humorous touch.
May 23, 2020
3.5 stars, rounded up because of the value of the information about the history of breasts from the Middle Ages to about 1980. Especially strong is her section on the history of medical treatment of breasts, especially breast cancer and her section on women's depictions of their own bodies is important.
So the problem with this book is that Yalom has fairly clear biases about what breasts should be used for, and this book is from 1995 and it shows. (Technically 1997 but all of the information referenced in the book is pre-1996.) I'd also put this very firmly into the category of books written by 2nd wave women that are an essential part of how we got here, but maybe aren't as useful as they could be, and if the book was written in 2020 I would think that Yalom would take the book in a somewhat more nuanced direction.
To be direct about it: Yalom believes that all women should breast feed unless they really absolutely can't, and she supposes that bottles are ok if they absolutely have to. To me this is an interesting take because my mom considered bottle feeding to be a feminist action as it allows for people who are not the lactating mother to bond with the child over feeding and shifts the burden of feeding work to people besides the lactating mother. I get the feeling that Yalom's general approach to feminism is more along the lines of saying that "natural" bodies are best, but what even is natural? Isn't natural even a social construct?
Which brings me to my other issue with the book: Yalom is very much anti-breast-enlargement and anti-piercing. The handwringing of the latter is wicked quaint to me in 2020 as everyone I know who has gotten their nipples pierced have done it for their own enjoyment. With regards to breast enhancement there's that usual second wave feminist hand wringing that no matter what the women who have breast enlargements say, they're the unwitting tools of the patriarchy. This is especially interesting paired with her acclaim for women who have breast reductions. I admit that also as an AFAB nonbinary person who has had top surgery (ie, bilabial mastectomy), I can't help but wonder how Yalom would compare my choice in comparison to the choices of some of my AMAB trans friends who decide to get breast enhancements. Honestly I think the best part of this book being written in 1994 is that trans people are completely left out of the conversation given that we're edge cases often used to make the intellectual points of authors with only shallow understanding of trans issues.
Yalom is also anti-pornography, which in her case is anything sexually explicit that she determines to be violent or humiliating. But apparently all of the boobs she's showing in this book are not porn, nope, no siree. Although maybe Cindy Sherman's photos are. Isn't there a whiff of self-loathing and humiliation in her portraits? No?
So yeah, I know the personal is political, and the point of this book is to show the ways in which breasts represent a locus of control regarding women's bodies. The problem is that the number of pages devoted to what end up being minor issues of the 1990's detract from the pages that point to what end up being much bigger issues. Yalom talks a lot about the rise in breast cancer awareness and research, and about the long history of breasts as items for men's enjoyment, but she unfortunately was unable to predict the eventual descent of breast cancer awareness into "save the tatas." Increasingly in this era of pink everything in October the question is, who are we saving breasts for? But still, there was something unmistakably quaint about reading about tiny marches of 7000 people or one of the groups that decide to show up with pink ribbons that echo the red ribbons of the 1990's AIDS movement. (Does anyone under the age of 30 even know why we use ribbons? Or is so much about the AIDS crisis gone from collective memory?)
At the heart of this book is the question: how do men think about breasts and how do women think about them? Yalom's strength is in showing us women's words and art and how different it is from the words and art of men. There is an especially notable gap, however. While Yalom talks about how women enjoy pleasure from breast feeding and from having their breasts pleasured during sex, she leaves out the enjoyment of women for other women's breasts. This gap is especially odd because several lesbian authors are mentioned and there is discussion of queer organizations and institutions. To me one woman's enjoyment of another woman's breasts would be a ripe place for analysis as to how to talk about breasts and sexuality apart from the male gaze. It's an odd gap in a book filled with frank talk of sex and desire and filled with images of breasts, but then again it also jives with the fact that this is a woman who compiled an entire book about breasts and desire but seems to not have really looked into why she wanted to do so.
So the problem with this book is that Yalom has fairly clear biases about what breasts should be used for, and this book is from 1995 and it shows. (Technically 1997 but all of the information referenced in the book is pre-1996.) I'd also put this very firmly into the category of books written by 2nd wave women that are an essential part of how we got here, but maybe aren't as useful as they could be, and if the book was written in 2020 I would think that Yalom would take the book in a somewhat more nuanced direction.
To be direct about it: Yalom believes that all women should breast feed unless they really absolutely can't, and she supposes that bottles are ok if they absolutely have to. To me this is an interesting take because my mom considered bottle feeding to be a feminist action as it allows for people who are not the lactating mother to bond with the child over feeding and shifts the burden of feeding work to people besides the lactating mother. I get the feeling that Yalom's general approach to feminism is more along the lines of saying that "natural" bodies are best, but what even is natural? Isn't natural even a social construct?
Which brings me to my other issue with the book: Yalom is very much anti-breast-enlargement and anti-piercing. The handwringing of the latter is wicked quaint to me in 2020 as everyone I know who has gotten their nipples pierced have done it for their own enjoyment. With regards to breast enhancement there's that usual second wave feminist hand wringing that no matter what the women who have breast enlargements say, they're the unwitting tools of the patriarchy. This is especially interesting paired with her acclaim for women who have breast reductions. I admit that also as an AFAB nonbinary person who has had top surgery (ie, bilabial mastectomy), I can't help but wonder how Yalom would compare my choice in comparison to the choices of some of my AMAB trans friends who decide to get breast enhancements. Honestly I think the best part of this book being written in 1994 is that trans people are completely left out of the conversation given that we're edge cases often used to make the intellectual points of authors with only shallow understanding of trans issues.
Yalom is also anti-pornography, which in her case is anything sexually explicit that she determines to be violent or humiliating. But apparently all of the boobs she's showing in this book are not porn, nope, no siree. Although maybe Cindy Sherman's photos are. Isn't there a whiff of self-loathing and humiliation in her portraits? No?
So yeah, I know the personal is political, and the point of this book is to show the ways in which breasts represent a locus of control regarding women's bodies. The problem is that the number of pages devoted to what end up being minor issues of the 1990's detract from the pages that point to what end up being much bigger issues. Yalom talks a lot about the rise in breast cancer awareness and research, and about the long history of breasts as items for men's enjoyment, but she unfortunately was unable to predict the eventual descent of breast cancer awareness into "save the tatas." Increasingly in this era of pink everything in October the question is, who are we saving breasts for? But still, there was something unmistakably quaint about reading about tiny marches of 7000 people or one of the groups that decide to show up with pink ribbons that echo the red ribbons of the 1990's AIDS movement. (Does anyone under the age of 30 even know why we use ribbons? Or is so much about the AIDS crisis gone from collective memory?)
At the heart of this book is the question: how do men think about breasts and how do women think about them? Yalom's strength is in showing us women's words and art and how different it is from the words and art of men. There is an especially notable gap, however. While Yalom talks about how women enjoy pleasure from breast feeding and from having their breasts pleasured during sex, she leaves out the enjoyment of women for other women's breasts. This gap is especially odd because several lesbian authors are mentioned and there is discussion of queer organizations and institutions. To me one woman's enjoyment of another woman's breasts would be a ripe place for analysis as to how to talk about breasts and sexuality apart from the male gaze. It's an odd gap in a book filled with frank talk of sex and desire and filled with images of breasts, but then again it also jives with the fact that this is a woman who compiled an entire book about breasts and desire but seems to not have really looked into why she wanted to do so.
December 18, 2024
Prsia naprieč dejinami (2024), Šialení cisári, stratené mestá a sochy bez nosa (2024), Nahé sochy, bojové slony a tuční gladiátori (2022), Čo sme robili v posteli. Horizontálna história (2021), Kam aj kráľ chodí pešo. Malá kultúrna história záchodu (2022), Stručné dejiny opitosti (2022) a ďalšie. To je iba malý exkurz do kníh, ktoré vydáva historicky zamerané vydavateľstvo mamaš. Je zárukou, že čítanie o dejinách je zábavné, a vždy sa nájdu detaily, o ktorých čitatelia nevedia.
Pod stromček
Marilyn Yalom, zosnulá manželka známeho popularizátora psychiatrie a tiež odborníka v tejto oblasti Irvina Yaloma, napísala jednu z najdôležitejších kníh o prsníkoch vôbec. Aspoň z môjho pohľadu. A má z marketingového hľadiska úspech. Z viacerých strán počúvam, že sa ocitne pod stromčekom, a tak podporí asi všeobecnú radosť z tejto témy. Dobre, aj ja som išiel do tejto literárnej skúsenosti trochu zákerne a s motívom, že sa dozviem čosi viac. Účel bol splnený, ale dozvedel som sa čosi viac skôr o sebe. Kniha Prsia naprieč dejinami bola aj sofistikovanou terapiou pohľadu na túto časť ženského tela. Cez politiku, reklamu, sexizmus, filozofiu a psychológiu. Podporené históriou, umenovedou, estetikou, feminizmom.
Tiež citlivým spôsobom podáva fakt, že o interpretácii prsníkov takmer vždy rozhodovali muži. Ženy sa podriaďovali móde. „Vďaka“ tomu seba, prírodu, gény alebo Boha nezriedka obviňovali zo svojho zovňajšku. Mysleli si, že nie sú dosť dobré pre dobové parametre krásy. Akoby boli povinné, všakže? V každom prípade, ženy mali tendenciu prispôsobiť sa gustu a to významne ovplyvňovalo módu. No a móda, ak zoberieme do úvahy také korzety, bola aj deštruktívna a mohla spôsobiť vážne zdravotné problémy, neplodnosť. „Vlk“ bol teda sýty, ale „ovca“ zďaleka nie celá. Nároky kladené na ženský zovňajšok prevyšovali spoločenské nároky kladené na ženy. Nedá sa to zovšeobecniť, veď kniha pokrýva takmer celé dejiny – hoci je na tento rozsah pomerne útla. Dáva však praktický pohľad na podstatné dejinné momenty a zvraty.
Krása ako povinnosť?
Spomínané kritériá krásy sú v knihe Prsia naprieč dejinami opísané a ilustrované chronologicky. Od starovekých kultúr cez stredoveké sakrálne umenie až po moderné hnutia a spoločenský aktivizmus. Poukazuje napríklad na to, ako veľmi pobúril európsku spoločnosť 14. storočia obraz od talianskeho umelca Ambrogia Lorenzettiho – výjav dojčiacej Madony s dieťaťom. Jedným problémom bolo, že ju znázornil obnaženú, druhým, možno ešte väčším bol fakt, že priniesol svetský pohľad na svätú Máriu matku. Zrazu sa s ňou mohla identifikovať ktorákoľvek matka. No a keď namaľoval vlastnú Madonnu del Latte francúzsky maliar Jean Fouquet, táto interpretácia bola podporená ešte aj príbehom. Údajne totiž ide o konkrétnu osobu – a to Agnés Sorel, milenku Karola VII. Viem si predstaviť, že tento fakt otriasol nejednou zbožnou domácnosťou.
Je poučné a pekné sledovať, ako sa všeobecná submisivita v otázkach módy v čase vytráca. Na temnejšie stránky dejín týkajúce sa ženstva sa dívame s počudovaním – a to je dobre. Tabuizované vnímanie ženskej relevancie sa stáva samozrejmosťou. Schválne nepíšem „sa stalo“, pretože stále, aj v súčasnosti narážame vo verejnom diskurze na primitívnejšie prejavy správania. Našťastie, venuje sa im dostatočná mediálna aj spoločenská pozornosť, takže príčetná časť spoločnosti takéto aktivity odsúdi okamžite. A pamätá.
Pod stromček
Marilyn Yalom, zosnulá manželka známeho popularizátora psychiatrie a tiež odborníka v tejto oblasti Irvina Yaloma, napísala jednu z najdôležitejších kníh o prsníkoch vôbec. Aspoň z môjho pohľadu. A má z marketingového hľadiska úspech. Z viacerých strán počúvam, že sa ocitne pod stromčekom, a tak podporí asi všeobecnú radosť z tejto témy. Dobre, aj ja som išiel do tejto literárnej skúsenosti trochu zákerne a s motívom, že sa dozviem čosi viac. Účel bol splnený, ale dozvedel som sa čosi viac skôr o sebe. Kniha Prsia naprieč dejinami bola aj sofistikovanou terapiou pohľadu na túto časť ženského tela. Cez politiku, reklamu, sexizmus, filozofiu a psychológiu. Podporené históriou, umenovedou, estetikou, feminizmom.
Tiež citlivým spôsobom podáva fakt, že o interpretácii prsníkov takmer vždy rozhodovali muži. Ženy sa podriaďovali móde. „Vďaka“ tomu seba, prírodu, gény alebo Boha nezriedka obviňovali zo svojho zovňajšku. Mysleli si, že nie sú dosť dobré pre dobové parametre krásy. Akoby boli povinné, všakže? V každom prípade, ženy mali tendenciu prispôsobiť sa gustu a to významne ovplyvňovalo módu. No a móda, ak zoberieme do úvahy také korzety, bola aj deštruktívna a mohla spôsobiť vážne zdravotné problémy, neplodnosť. „Vlk“ bol teda sýty, ale „ovca“ zďaleka nie celá. Nároky kladené na ženský zovňajšok prevyšovali spoločenské nároky kladené na ženy. Nedá sa to zovšeobecniť, veď kniha pokrýva takmer celé dejiny – hoci je na tento rozsah pomerne útla. Dáva však praktický pohľad na podstatné dejinné momenty a zvraty.
Krása ako povinnosť?
Spomínané kritériá krásy sú v knihe Prsia naprieč dejinami opísané a ilustrované chronologicky. Od starovekých kultúr cez stredoveké sakrálne umenie až po moderné hnutia a spoločenský aktivizmus. Poukazuje napríklad na to, ako veľmi pobúril európsku spoločnosť 14. storočia obraz od talianskeho umelca Ambrogia Lorenzettiho – výjav dojčiacej Madony s dieťaťom. Jedným problémom bolo, že ju znázornil obnaženú, druhým, možno ešte väčším bol fakt, že priniesol svetský pohľad na svätú Máriu matku. Zrazu sa s ňou mohla identifikovať ktorákoľvek matka. No a keď namaľoval vlastnú Madonnu del Latte francúzsky maliar Jean Fouquet, táto interpretácia bola podporená ešte aj príbehom. Údajne totiž ide o konkrétnu osobu – a to Agnés Sorel, milenku Karola VII. Viem si predstaviť, že tento fakt otriasol nejednou zbožnou domácnosťou.
Je poučné a pekné sledovať, ako sa všeobecná submisivita v otázkach módy v čase vytráca. Na temnejšie stránky dejín týkajúce sa ženstva sa dívame s počudovaním – a to je dobre. Tabuizované vnímanie ženskej relevancie sa stáva samozrejmosťou. Schválne nepíšem „sa stalo“, pretože stále, aj v súčasnosti narážame vo verejnom diskurze na primitívnejšie prejavy správania. Našťastie, venuje sa im dostatočná mediálna aj spoločenská pozornosť, takže príčetná časť spoločnosti takéto aktivity odsúdi okamžite. A pamätá.
June 18, 2023
In the world of non-fiction reading, you really need someone who can keep the interest throughout the entire book. Other than a very few pages (for me), Yalom was able to do just that. This comes in at 279 pages in the hardback copy - a very welcomed portion of knowledge.
I recommend this book most especially for women everywhere. If men would read it - that would be a huge bonus to society.
This book will forever change the way I see artwork in a museum. It will reinforce all that I know about experiencing this world as a female. It will remind me to love my breasts just as they are, even though I was born into the wrong era to feel good about them as they are. It will encourage me to support all the girls and young women around me. I already was more than aware of the damage done to half the world, forced to live in a patriarchy. You will not come out of this book feeling any differently about that, either.
Women and our breasts belong only to us, yet they have been appropriated time and time again, century after century. Whether religiously, socially, medically, or sexually. Rise up women, rise up!
I recommend this book most especially for women everywhere. If men would read it - that would be a huge bonus to society.
This book will forever change the way I see artwork in a museum. It will reinforce all that I know about experiencing this world as a female. It will remind me to love my breasts just as they are, even though I was born into the wrong era to feel good about them as they are. It will encourage me to support all the girls and young women around me. I already was more than aware of the damage done to half the world, forced to live in a patriarchy. You will not come out of this book feeling any differently about that, either.
Women and our breasts belong only to us, yet they have been appropriated time and time again, century after century. Whether religiously, socially, medically, or sexually. Rise up women, rise up!
March 21, 2023
Definitely the best Marilyn Yalom book I’ve read so far! Still, it’s probably the most dated that I’ve read so far as I feel like this topic would be very interesting to read about in the last 20 years as well, and this one ends in the 1990s. Also this one is far more euro and America centric than Birth of the Chess Queen, but seeing as modern American societal views on the breast are founded in European societal views, it does make sense to focus on them, even though it would have been a better book if it had brought in a greater world perspective. I would also be interested in a discussion of breasts and gender outside of womanhood, and looking at how Trans and non-binary folks relate to the phenomenon of breasts, but again that might have been just too much for a book in the year 2000 (not that Trans and non-binary folks didn’t exist before 2000, but the conversation was different from what it is today).
July 7, 2019
Though I wasn't consistently interested in the material, I did learn quite a bit about the social/artistic history of how breasts have been used (usually by men) to define aspects of women. The book additionally touches on the medical history of breast cancer and how that affects women's relationship with her own breasts. I'd be curious to explore the subject on both sides of the transgender story (male to female and female to male).
Yalom also wrote a book called History of the Wife, and thought it's been years, I recall enjoying that book as well. She brings a wealth of knowledge to both works.
Yalom also wrote a book called History of the Wife, and thought it's been years, I recall enjoying that book as well. She brings a wealth of knowledge to both works.
Read
June 14, 2020As an art history student, this book is a great guide to unpack male gazes and social representations, yet, the book heavily illustrates the form and visage of breasts, and didn't include the oral history of breast mobility. If there are a certain amount of protest case studies, why can't we learn through their thoughts and stand up for the narrowed body? I feel like providing methods of actions could be section 2 of the book, not only the method to speak up, but also historiography in action.
Overall it is a great work summarising the change of perception towards the suppressed breast, wish there are scholars to extend Yalom's work.
Overall it is a great work summarising the change of perception towards the suppressed breast, wish there are scholars to extend Yalom's work.
August 10, 2024
I loved this chronicling of the history of how women and women's bodies have been portrayed and treated throughout history. From pre-history to the early 1960's, Yalom looks at laws, social attitudes and customs, art, poetry, advertisements and more to demonstrate the way women's bodies seemed to be for everyone but themselves. She examines the trends in her thematic chapters: Sacred breast, erotic breast, domestic breat, political breat, medical breast and liberated breast.
Since the 1960's, women have been more vocal and active in reclaiming ownership of their own bodies, but I propose we still have a ways to go. The book was written in the early 1990's. It would be great if someone would pick up the story where she left off. How much have things changed
Since the 1960's, women have been more vocal and active in reclaiming ownership of their own bodies, but I propose we still have a ways to go. The book was written in the early 1990's. It would be great if someone would pick up the story where she left off. How much have things changed
December 30, 2020
Sans grande surprise, l'histoire du sein est marquée par le regard des hommes. Ce fameux "male gaze"... Sans commentaire... Mais depuis plus d'un siècle, les femmes reprennent le pouvoir sur leur poitrine. Elles sont - nous sommes en voie de nous réapproprier nos seins. Qu'ils soient domestiques avec l'allaitement, érotiques dans nos pratiques sexuelles, politiques comme objets et outils d'expression, d'affirmation voire de lutte, psychologiques avec la place de la mère ou médicaux face au cancer. Il est grand temps de comprendre, surtout pour les hommes, que bien souvent "il arrive qu'un sein ne soit qu'un sein."
April 21, 2024
Τι δύσκολο που είναι να αποδώσεις το μεγαλείο του γυναικείου στήθους μέσα από ένα βιβλίο που αποδίδει την ιστορία του. Μέσα από ιστορία αντικειμένων και προσώπων βλέπουμε το στήθος σαν το προπύργιο σχεδόν της γυναικείας υπόστασης. Πολλές φορές η γυναίκα νοσεί όταν το στήθος υποφέρει είτε λόγω ... διαχρονικών στυλιστικών επιλογών είτε λόγω της μάστιγας του καρκίνου. Πολύ ευχαριστήθηκα να διαβάζω αυτό το βιβλίο, εκτίμησα το στήθος και τις γυναίκες που πάλαιψαν και το απαρνήθηκαν συχνά λόγω του καρκίνου του μαστού...
July 9, 2019
Εξαιρετικό ανάγνωσμα! Γραμμένο από γυναίκα που αγαπάει τις γυναίκες, το βιβλίο αυτό κάνει τον αναγνώστη να δει το στήθος με άλλο μάτι, μακριά από τα σεξιστικά στερεότυπα που συνδέονται με αυτό. Η συγγραφέας κάνει μια εκτενή έρευνα ανά τους αιώνες και μας δίνει πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες από κάθε οπτική γωνία. Πώς έχει δηλαδή αντιμετωπιστεί το στήθος χρονικά από τη θρησκεία, την πολιτική, την ψυχολογία, την ιατρική, το εμπόριο, τις τέχνες... Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!
May 15, 2023
Lịch sử mà tác giả đề cập đến chủ yếu ở phương tây, rất ít hoặc hầu như không có chút gì nói về người Á Đông. Dù tác giả phân ra nhiều mục, nhưng tóm lại ý chính vẫn chỉ nói về sự giải phóng phụ nữ. Tuy vậy, việc tìm hiểu về bộ ngực của phụ nữ hiện ra dưới nhiều góc độ văn hoá, nghệ thuật, ch��nh trị... cũng khá thú vị.
June 16, 2018
This was an interesting history of the breast piecing together paintings and writings, poems and diaries from a time that women's opinions were not shared much less saved for posterity.
It was slightly dated and seemed to dwell on religion slightly too long, but overall very good.
It was slightly dated and seemed to dwell on religion slightly too long, but overall very good.
Displaying 1 - 30 of 63 reviews