غزل معاصر discussion

از من چه می خواهی سراپا کوهی از دردم
باور نمی کردم چه کاری با خودم کردم

یک عمر دنبال تو افتادم به خاک و خون
روز رسیدن طاقت دیدن نیاوردم

باد از دهانم بوی نامت را به هر جا بـُرد
مبهوت شد دنیا از این عشقی که پروردم

در خان عشقت بی گمان با آنکه زن بودم
رستم نکرد این شیر مردی را که من کردم

با این جوانمردی ، جوانی را نخواهی دید
در من که با موی سفید و چهره ی زردم

آلوده هرگز نیست دامانم اگر امروز
در کوچه های شهر دنبال تو می گردم

آفرین