გადამალვა in Georgian Library

May 04, 2017 Mikheil rated it really liked it

მშვენიერი რომანია! ქართული ლიტერატურა თუ გაინტერესებთ, ამის გარეშე არ შეიძლება!
21-ე საუკუნის საქართველოს ისტროიული კონტექსტიდან გამომდინარე, ძალიან კარგად აიგო სიუჟეტი ერთი ოჯახის (უფრო კი ერთი კაცის) გარშემო: წიგნის დისტრიბუტორი ალეკო შუღლაძე მომაკვდავ დედას, მომაკვდავ წარსულს უვლის და ერთის მხრივ თითქოს მისი სიკვდილის მოლოდინშია, მაგრამ მეორეს მხრივ არ ემეტება სასიკვდილოდ.
დაწერილია ძალიან სხარტად, თავისუფლად, აშკარად ეტყობა გამოცდილი მწერლის ხელი; ლიტერატურული ფორმის დადებით მხარეზე ისიც მეტყ მშვენიერი რომანია! ქართული ლიტერატურა თუ გაინტერესებთ, ამის გარეშე არ შეიძლება!
21-ე საუკუნის საქართველოს ისტროიული კონტექსტიდან გამომდინარე, ძალიან კარგად აიგო სიუჟეტი ერთი ოჯახის (უფრო კი ერთი კაცის) გარშემო: წიგნის დისტრიბუტორი ალეკო შუღლაძე მომაკვდავ დედას, მომაკვდავ წარსულს უვლის და ერთის მხრივ თითქოს მისი სიკვდილის მოლოდინშია, მაგრამ მეორეს მხრივ არ ემეტება სასიკვდილოდ.
დაწერილია ძალიან სხარტად, თავისუფლად, აშკარად ეტყობა გამოცდილი მწერლის ხელი; ლიტერატურული ფორმის დადებით მხარეზე ისიც მეტყველებს, რომ ამ 200-გვერდიან სიკვდილის ანალიზში შიგადაშიგ ძალიან ხმამაღლა გაგეცინება, ზოგ მომენტებში კი ტრაგედიისგან დამუნჯდები.
ერთგან ამბობს მთხრობელი, რომ ტკივილსა და სიცარიელეს შორის მომიწია არჩევანის გაკეთება და ტკივილი ავირჩიეო, ჰოდა, რატომღაც მგონია, რომ მთელმა მისმა თობამ აირჩია ეს ტკივილი, ჰოდა, ეს დეტალი არის ძაან კარგად დაჭერილი. გარდა ამისა, ისიც უნდა ითქვას, რომ მიუხედავად იმისა, რომ რომანი პირველ პირშია დაწერილი და მეტწილად მწერლის თავგადასავალია, ტექსტი მაინც დისტანცირდება ავტორისგან.
საბოლოო ჯამში, ერთმანეთთან დაპირისპირებული დღეების, ფიქრების, ქმედებების ამბავია ეს წიგნი და ამის გამოა, რომ ყველა სხვა გზა იჭრება და ყველაფერი გადამალვისკენ მიდის, სიკვდილისგან გადამალვისკენ.
ერთადერთი რის გამოც რომანმა 5-ვარსკლავიანი შეფასებისგან თავი შემაკავებინა, არის დასასრული. სადღაც უნდა აფეთქებულიყო რაღაც და ვერ აფეთქდა. კულმინაციამდეც კი მშვიდად და აუღელვებლად სხარტად მივიდა. რაღაც მაინც დამაკლო.
...more

14 likes · Like · see review

Nov 22, 2017 Gia Jgarkava rated it really liked it

ალეკო შუღლაძე ნამდვილად არ არის კარგი მწერალი... მეტიც - საერთოდ არ არის მწერალი, უბრალოდ ადამიანია, თუ გინდათ წიგნების გამყიდველი, თუ გინდათ ვაიშნავი, გინდათ ბაქტი-იოგი და გინდათ უბრალოდ რიგითი ადამიანი, რომელმაც გადაწყვიტა ზედ ჩაძინების წინ გაჩენილი კითხვებზე პასუხი მოეძებნა. მაგრამ არაა მწერალი და ნიტო ზუსტად ამიტომ, ნიტო მიუხედავად ამისა, დაწერა ძალიან კარგი წიგნი!

ამიტომაც იკითხება ისე, თითქოს რომელიმე მკითხველის დაწერილია და არა მწერლის, მეორე პოლუსია აი მაგალითად ქართული არარეალური ლიტერატ ალეკო შუღლაძე ნამდვილად არ არის კარგი მწერალი... მეტიც - საერთოდ არ არის მწერალი, უბრალოდ ადამიანია, თუ გინდათ წიგნების გამყიდველი, თუ გინდათ ვაიშნავი, გინდათ ბაქტი-იოგი და გინდათ უბრალოდ რიგითი ადამიანი, რომელმაც გადაწყვიტა ზედ ჩაძინების წინ გაჩენილი კითხვებზე პასუხი მოეძებნა. მაგრამ არაა მწერალი და ნიტო ზუსტად ამიტომ, ნიტო მიუხედავად ამისა, დაწერა ძალიან კარგი წიგნი!

ამიტომაც იკითხება ისე, თითქოს რომელიმე მკითხველის დაწერილია და არა მწერლის, მეორე პოლუსია აი მაგალითად ქართული არარეალური ლიტერატურისა და თარგანების, XIX საუკუნის ენით რომ წერენ უკვე XXI საუკუნეში. პირდადა ჩემთვის კი იმდენი რამეა გასაგები ნაცნობი, რომ ცოტა სუბიექტურობასაც ვერ გავექცევი - დაწყებული ყვავილოვანი კომბოსტოთი, გაგრძელებული კამიუ/სარტრითა და ინდოელი მასწავლებლით დამთავრებული. აი თითქოს რაღაცეების თქმა რომ მინდოდა და თავი რომ ვერ მოვაბი - აი ადამიანი დაჯდა და დაწერა ჩემი სათქმელი. დიდი მადლობა!

რა თქმა უნდა არის ცოტა უკეთესი და ცოტა უარესი ადგილები, და ისეთებიც, რომლებიც რაღაცნაირად ამოვარდნილია სიუჟეტიდან imho და გავს მცდელობას უფრო მეტად დაემსაგვსოს ეს რომანი ლიტერატურას და არა ავტობიოგრაფიას. და ყველაზე მეტად ის მომენტებია შთამბეჭდავი, რომლებიც ნამდვილია, იმინა გრძნობ რომ აი ზუსტად ეს ნახა და განიცადა ადამიანმა (ტკივილის შეტევის ეპიზოდი მაგალითად). მეორეს მხრივ კიბატონო ლიტერატურაა მაინც და ნუ რაღაცა მოსაგონებელიცა და რაღაც გასახსენებელიც, მაგრამ (view spoiler)

აქვე გადავხედე სხვა რევიუებსაც და ღმერთმანი სასაცილოა ზოგიერთი. ერთი ეგზისტენციალიზმთან დაპირისიპირებას და "ისკეპიზმს" უწუნებდა. ჯერ ერთი ეს დაპირისპირება არაა სასერთოდ, უფრო გადაძახილია. მეორეც - მაგალითად როკანტენის ეგზისტენციალური კრიზისი (თუ უბრალოდ გამოცდილება) საკუთარ ტყავზე თუ არ გამოცადე, ისიც მარტო სიტყვები იქნება და შუღლაძის მთაც - მარტო რაღაცა ქიმერა მთა და სულიერების ძებნა - ისკეპიზმი. ამიტომ, კრიტიკამდე ჯერ ჯობია ადამიანმა განიცადო და მერე კრიტიკაც კი კიდევ უფრო დამაჯერებელია. (view spoiler) + მარტო უარყოფითი რევიუები კიარა, დადებთშიც შევნიშნე სადღაც - ამ წიგნით ავტორს უნდა აჩვენოს ადამიანი, რომელიც ეძებს, და თუნდაც ისეთ სისულულეებს მიადგება, როგორიც კარმა და რეინკარნაციააო. არ იციან ეტყობა ალეკო შუღლაძე ვინაა :)

სხვათა შორის, წაკითხვის შემდეგღა გავიგე ალეკო შუღლაძის ვინაობა და სახეზეც მეცნო და მერე გამახსენდა რომ ნანახი მყავდა ადრე ვაიშნავების ერთ-ერთ შეკრებაზე, როგორც ჩანს მასთანვე სახლში. იმ დროს ბაგავატ გიტაში და შრი იშოპანიშადში ვეძებდი ჭეშმარიტებას, მაგრამ რაღაც შეკითხვა მაწუხებდა, ზუსტად არც მახსოვს რა, რაღაც ღმერთთან დაკავშირებული და ჩემივე პასუხი ბოლომდე არ მაკმაყოფილებდა. ხოდა, ვკითხე ალეკოს მეთქი როგორაა ეგ-თქო? და პასუხისთვის დიდად მადლობელი ვარ, რადგან იმ პასუხმა დამარწმუნა რომ pure bhakti ბოლომდე საჩემო ამბავი არაა, გავაგრძელე ძებნა და ვიპოვე კიდეც ის, რასაც ვეძებდი. და აი, 10 წლის შემდეგ, იგივე ადამიანმა კიდევ ერთი სასარგებლო რამ გააკეთა ჩემს ცხოვრებაში ამ წიგნის დაწერით. მოთხრობებსაც წავიკითხავ, სამსარასაც და კიდევ მოუთმენლად დაველოდები ახალ რამეს.

ჰარე!

P.S. გავარკვიე და არ შევხვედრივარ ალეკო შუღლაძეს, ვაიშნავების სხვა სასტავი და სხვა წვერებიანი კაცი იყო იყო ის. ...more

10 likes · Like · see review

Aug 03, 2017 Sharle rated it it was amazing

Shelves: 2017-წელი

ნეტა წერა შემეძლოს, ამ წიგნზე დავწერდი ბევრს... ბევრს თუ არა რაღაცას... კითჰვისას ჰან გული მომეწურებოდა ჰან შეშლილივით მეცინებოდა... წიგნების ადგილი, ისეთი ნადმვილი და მწარეა... ჰანდაცვაში სიარული, მყიდველებზე ნადირობა... იქ წიგნებზე 2 წამიანი ფრაზები... გურულის დღიურებზე გურულების დაპუტვა, უცებ ჩემი ფრაზა გაიჩითათქო, მერე მივჰვდი რომ ყველას ფრაზააა... წასვლაზე კიდევ, მაგაზეც მეგონა რომ ჩემიანია ავტორი. ბიოგრაფია არ ვიცი ალეკოსი, მაგრამ კიბოიანთან ნამდვილად აჰლოს ჰქონია შეჰება, ყველაფერი გამაჰსე ნეტა წერა შემეძლოს, ამ წიგნზე დავწერდი ბევრს... ბევრს თუ არა რაღაცას... კითჰვისას ჰან გული მომეწურებოდა ჰან შეშლილივით მეცინებოდა... წიგნების ადგილი, ისეთი ნადმვილი და მწარეა... ჰანდაცვაში სიარული, მყიდველებზე ნადირობა... იქ წიგნებზე 2 წამიანი ფრაზები... გურულის დღიურებზე გურულების დაპუტვა, უცებ ჩემი ფრაზა გაიჩითათქო, მერე მივჰვდი რომ ყველას ფრაზააა... წასვლაზე კიდევ, მაგაზეც მეგონა რომ ჩემიანია ავტორი. ბიოგრაფია არ ვიცი ალეკოსი, მაგრამ კიბოიანთან ნამდვილად აჰლოს ჰქონია შეჰება, ყველაფერი გამაჰსენა, ყველა მომენტი და ბოლოს გააკეთა ის, რაზეც მე და მიშას დიდი ჰანია მოლაპარაკებული გვაქვს. ოღონდ ანაპურნა რა პონტში დაიწუნა, ნუ შეიძლება ის მთა მართლა უკეთესია, გადავამოწმებ იმედია ოდესმე : )))
აჰა თავიდანვე ჰომ ვთქვი, რომ წერა ვიცი, ბევრწერტილიანი პოსტები იცოცჰლე... ჰოდა ბოლოს ვიტყვი, რომ ყველაზე მეტად კარგი ქართული ტექსტები მიჰარია, რატომ არ ვიცი, მაგრამ მიჰარია : ))) ...more

5 likes · Like · see review

Jan 30, 2018 Marita Mazanishvili rated it it was amazing

გაამართლა მოლოდინებმა და ძალიან მომეწონა. ეტყობა წიგნს რომ მისი ავტორი 15 წლით ინდოეთში "გადაიმალა" და რაც ნაფიქრ-გამოცდილ-გააზრებული ჰქონდა, ყველაფერი მოზომილად ჩაატია ამ რომანში. ამიტომაც თან ძალიან ქართული რომანია: მოხუცი დედა, თბილისის ქუჩები და 90-იანების გახსენება, მეზობლები და ნათესავები, თან აღმოსავლური, ინდური გემო და ფერები დაჰკრავს. წრიული დროისა და სიკვდილის, როგორც უბრალოდ სიცოცხლის გაგრძელების და არა რამის დასასრულის, აღქმაც ისე შემოგვაპარა, თითქოს ძაან ჩვენი ყოფილიყოს. სახელიც შეს გაამართლა მოლოდინებმა და ძალიან მომეწონა. ეტყობა წიგნს რომ მისი ავტორი 15 წლით ინდოეთში "გადაიმალა" და რაც ნაფიქრ-გამოცდილ-გააზრებული ჰქონდა, ყველაფერი მოზომილად ჩაატია ამ რომანში. ამიტომაც თან ძალიან ქართული რომანია: მოხუცი დედა, თბილისის ქუჩები და 90-იანების გახსენება, მეზობლები და ნათესავები, თან აღმოსავლური, ინდური გემო და ფერები დაჰკრავს. წრიული დროისა და სიკვდილის, როგორც უბრალოდ სიცოცხლის გაგრძელების და არა რამის დასასრულის, აღქმაც ისე შემოგვაპარა, თითქოს ძაან ჩვენი ყოფილიყოს. სახელიც შესაფერისი ჰქვია მესამე ნაწილს - "ირაციონალურის შემოშვება". ამ "ჰარე კრიშნა" სფირითის პარალელურად მთავარი ამბავი, რასაც ავტორიც და მკითხველიც ვუტრიალებთ, ძალიან მძიმე და ტკივილით სავსე აღმოჩნდა, ემოციურად იმდენად გრძნობ, რამდენადაც გამოგიცდია ახლობელი ადამიანის ფიზიკური ტკივილი, რომელიც ფსიქოლოგიურადაც მოიცავს და შთანთქავს ყველაფერს. ბოლოსკენ ყველაფერი გადასხვაფერდა და სულ სხვა სამყაროში გადავიდა, რეალურობას და პერსონაჟის გამონაგონებს შორის ავირიე, ალბათ ესეც იყო ჩაფიქრებული ან არც იყო, მაგრამ კარგად კი გამოვიდა. მოკლედ, მშვენიერი წასაკითხი რომანია, განსაკუთრებით ინდურ CHAI tea-ს უხდება :დ ...more

1 like · Like · see review

Sep 24, 2017 Salome Nodia rated it liked it

იმდენი კარგი გავიგე ამ წიგნზე ვაღიარებ მოლოდინიც მეტი მქონდა. ფინალმა განსაკუთრებით დაუკმაყოფილებლობის გრძნობა დამიტოვა და ნაჩქარევად დასრულებულიც მომეჩვენა. აღსანიშნავია წიგნში მოთხრობილი ის "ნამდვილი" ამბები, რომლებიც ძალიან ნაცნობია მკითხველისთვის და კითხვისას სრულიად საპირისპირო ემოციებსაც იწვევს. უდაოდ საინტერესო ისტორიაა და წაკითხვად ნამდვილად ღირს! ...more

1 like · Like · see review

Oct 14, 2017 Kristina rated it really liked it

ამ გრძნობას ქვია mixed feelings. ნოლანის პრესტიჟი გამახსენდა, მაყურებელს რომ ფოკუსს გიკეთებს. ასეთი შეგრძნება მქონდა აქაც.

1 like · Like · see review

Aug 04, 2018 Salo kaladze rated it it was amazing

არ ვიცი სადმე მინახავს თუ არა მომაკვდავი ადამიანი, ან ვყოფილვარ თუ არა ოთახში, სადაც მძიმედ ავადმყოფი იწვა, სავარაუდოდ არა. მაგრამ, ხშირად წარმომიდგენია მსგავსი სიტუაცია და ხშირად გამჩენია მსგავსი სიტუაციის წარმოდგენისგან უჰაერობის შეგრძნება და სადმე გაქცევის სურვილი. არ ვიცი რატომ მქონდა ეს შიშები, ალბათ საყვარელი ადამიანების სიკვდილის მეშინოდა და მახსოვს როგორ მინდოდა, რომ თავიდან ამომეგდო ეს უცნაური წარმოდგენები. ხოდა, ეს წიგნიც, ამ შიშის ფორმამიცემულ ვარიანტი იყო ჩემთვის. რატო ვწერ ამას რივი ...more

Like · see review