Confiteor in #readathon18

Jun 19, 2017 somuchreading rated it it was amazing

Shelves: own-now

Περίπου στα 3/4 του Confiteor βρίσκεται αυτό εδώ το απόσπασμα:

Ο Αϊζάια Μπερλίν άφησε το βιβλίο στο τραπεζάκι και είπε διαβάζω καθημερινά, και καθημερινά συνειδητοποιώ ότι μου μένουν ακόμα άπειρα πράγματα να διαβάσω. Πού και πού, πρέπει και να ξαναδιαβάσω, παρόλο που ξαναδιαβάζω μόνο ό,τι αξίζει να ξαναδιαβαστεί.
«Και τι κάνει ένα βιβλίο να αξίζει να ξαναδιαβαστεί;» Τώρα ο Μπερνάτ θύμιζε λίγο τον Αντριά.
«Η ικανότητα του συγγραφέα να συναρπάζει τον αναγνώστη, να τον εντυπωσιάζει με την ευφυΐα που β

Περίπου στα 3/4 του Confiteor βρίσκεται αυτό εδώ το απόσπασμα:

Ο Αϊζάια Μπερλίν άφησε το βιβλίο στο τραπεζάκι και είπε διαβάζω καθημερινά, και καθημερινά συνειδητοποιώ ότι μου μένουν ακόμα άπειρα πράγματα να διαβάσω. Πού και πού, πρέπει και να ξαναδιαβάσω, παρόλο που ξαναδιαβάζω μόνο ό,τι αξίζει να ξαναδιαβαστεί.
«Και τι κάνει ένα βιβλίο να αξίζει να ξαναδιαβαστεί;» Τώρα ο Μπερνάτ θύμιζε λίγο τον Αντριά.
«Η ικανότητα του συγγραφέα να συναρπάζει τον αναγνώστη, να τον εντυπωσιάζει με την ευφυΐα που βρίσκει στο βιβλίο που ξαναδιαβάζει, ή με την ομορφιά που εκπέμπει. Βέβαια, η απόφαση να ξαναδιαβάσουμε ένα βιβλίο μας οδηγεί, αναπόφευκτα, σε μια αντίφαση».
«Τι εννοείς, Αϊζάια;» παρενέβη η tante Αλίν.
«Ένα βιβλίο που δεν αξίζει να ξαναδιαβαστεί δεν άξιζε καν να διαβαστεί». Κοίταξε τους επισκέπτες του. «Τους ρώτησες αν θέλουν τσάι;» Κοίταξε το βιβλίο και ξέχασε αμέσως την ερώτηση πρακτικής φύσεως που είχε μόλις κάνει. Συνέχισε: «Όμως, πριν το διαβάσουμε, δε γνωρίζαμε ότι δεν αξίζει να το ξαναδιαβάσουμε. Η ζωή είναι σκληρή».

Σε αυτές τις αράδες κρύβεται νομίζω και η ουσία του Confiteor, το βιβλίο ενός Ισπανού συγγραφέα που οι έλληνες αναγνώστες μετέτρεψαν σε ένα μίνι εκδοτικό φαινόμενο μέσα στο 2016.

Η ζωή του Αντριά, που αποτελεί τον κορμό αλλά όχι και το σύνολο των ιστοριογραμμών του μυθιστορήματος, είναι σαν ένα βιβλίο που δεν έχουμε αγγίξει ακόμα. Σαν τη γάτα του Schrödinger, κάθε κλειστό βιβλίο είναι ταυτόχρονα το καλύτερο βιβλίο που έχουμε διαβάσει ποτέ και το χειρότερο ανάγνωσμα της ζωής μας.

Το ίδιο και η πορεία του Αντριά, όπως τη φαντάζεται ο Cabré: Είναι, σε κάθε σελίδα της ιστορίας του που γυρίζουμε, μια επιτυχία και μια αποτυχία την ίδια στιγμή. Μια νίκη και μια ήττα, μια στιγμή θριάμβου και μια ολοκληρωτικής καταστροφής.

Είναι μαζί όμως και μια έκπληξη η ανάγνωση του βιβλίου. Η αφήγηση του Cabré/Αντριά μας φέρνει στην Ιερά Εξέταση, στο Άουσβιτς, μας μιλά για τη φιλία, τις θυσίες, τον έρωτα, το νόημα της ζωής. Και το κακό, γιατί το Confiteor γυρίζει πάντα στο κακό. Και τη Σάρα, την αγαπημένη του Αντριά, γιατί κι αυτός γυρίζει πάντα σε αυτή. Και το Στοριόνι, το βιολί που διατρέχει ολόκληρη την ιστορία του βιβλίου.

Οι πλοκές του μυθιστορήματος μένουν πάντα ανοιχτές. Η αφήγηση γυρνά συνεχώς σε αυτές, δίνοντας διαφορετικές οπτικές και χαρίζοντας νέες πληροφορίες που συμπληρώνουν το παζλ. Είναι τρομερά φιλόδοξο αυτό που επιχείρησε να κάνει ο συγγραφέας και το πετυχαίνει στο έπακρο.

Είναι εξαιρετικό το Confiteor λοιπόν, αλλά θα το ξαναδιάβαζα, όπως λέει το παραπάνω απόσπασμα; Μάλλον όχι. Γιατί καλά τα νοηματικά παιχνίδια του Αϊζάια Μπερλίν, αλλά στην πραγματική ζωή τα όσα λέει παραπάνω δεν ισχύουν ιδιαίτερα.

Και κάτι τελευταίο, για την έκδοση από τον Πόλις: Για μια ακόμη φορά παρατηρώ πόσο ενοχλητική είναι η πρακτική των σημειώσεων στο τέλος του βιβλίου. Ειδικά αν μιλάμε για έναν τόμο 700+ σελίδων αξιόλογου μεγέθους και βάρους. Κι ακόμα και αν αυτό το παρακάμψω, το να υπάρχουν σημειώσεις όπως "Η πρόθεση de δηλώνει την καταγωγή", που κάνουν τον αναγνώστη να διακόπτει αναίτια την ανάγνωση, είναι τουλάχιστον αστείο. Όχι αστείο "χα χα", αλλά αστείο παρ' όλα αυτά.

Confiteor: ★★★★½ ...more

105 likes · Like · see review

Feb 08, 2017 Zaphirenia rated it really liked it

"Εξαιρετικό!"

...έγραψα πάνω στον ενθουσιασμό μου το πρωί πηγαίνοντας στο γραφείο. Τώρα που έχω λίγο χρόνο παραπάνω, θα ήθελα να συμπληρώσω αυτό το σχόλιο με τα εξής:

Ξεκίνησα το βιβλίο όπως έπρεπε και όπως του άξιζε, χαμηλώνοντας τις προσδοκίες μου. Παντού διθύραμβοι, κριτικές εκστασιασμένων αναγνωστών που ενθουσιάστηκαν με την γραφή του Cabre και αγάπησαν τους ήρωες και την ιστορία. Αλλά επειδή την έχω πατήσει κατ' αυτόν τον τρόπο και στο τέλος κατέληξα να αδικήσω βιβλία που ήταν πραγματικά καλά "Εξαιρετικό!"

...έγραψα πάνω στον ενθουσιασμό μου το πρωί πηγαίνοντας στο γραφείο. Τώρα που έχω λίγο χρόνο παραπάνω, θα ήθελα να συμπληρώσω αυτό το σχόλιο με τα εξής:

Ξεκίνησα το βιβλίο όπως έπρεπε και όπως του άξιζε, χαμηλώνοντας τις προσδοκίες μου. Παντού διθύραμβοι, κριτικές εκστασιασμένων αναγνωστών που ενθουσιάστηκαν με την γραφή του Cabre και αγάπησαν τους ήρωες και την ιστορία. Αλλά επειδή την έχω πατήσει κατ' αυτόν τον τρόπο και στο τέλος κατέληξα να αδικήσω βιβλία που ήταν πραγματικά καλά επειδή απλώς δεν τα βρήκα "τόσο καλά" όσο έλεγαν σχεδόν όλοι ή απλώς να αναρωτιέμαι τι έχασα και δεν μπόρεσα να μαγευτώ, το ξεκίνησα με ελαφρώς προκλητική διάθεση, περιμένοντας να το βρω καλό αλλά όχι κάτι ιδιαίτερα εξαιρετικό. Mea culpa, confiteor.

Πάντως, με το Confiteor αυτό αποδείχθηκε περιττή εσωτερική διεργασία. Όσο επιφυλακτική κι αν ήμουν, οι άμυνες έπεφταν μία-μία μπροστά στην απλή αλλά και δουλεμένη γραφή του συγγραφέα, την άκρως ενδιαφέρουσα πλοκή καθ' όλη τη διάρκεια των 700 σελίδων (δεν είναι κι εύκολο) και τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει το θέμα της ενοχής και της συγχώρεσης.

Με καθήλωσε πραγματικά. Νομίζω ότι δεν έχει νόημα να περιγράψει κανείς την ιστορία, γιατί δεν είναι ακριβώς μία η ιστορία, παρότι κεντρικό ρόλο παίζει η ζωή του Αντριά Αρντέβολ. Είναι πολλές ιστορίες που εκτείνονται χρονικά από τον 14ο αιώνα μέχρι και σήμερα αλλά είναι και μία ιστορία που επαναλαμβάνεται, η Ιστορία που επαναλαμβάνεται. Ειδικά στο σημείο των μονολόγων του ιεροεξεταστή και του ναζιστή Ρούντολφ Ες που ξετυλίγονται ταυτόχρονα, με τα ίδια λόγια σε βαθμό που δεν ξεχωρίζει ποιος λέει τι, γιατί ο φανατισμός είναι ο ίδιος όποια κι αν είναι η υποκείμενη ιδέα που τον κινητοποιεί, ήθελα να σηκωθώ όρθια και να χειροκροτήσω δυνατά (οκ, όρθια ήμουν και διάβαζα περπατώντας στο δρόμο και κουτουλώντας σε κολώνες, αλλά you get my point). Ιδιαίτερα συγκινητικές ήταν οι περιγραφές της τρομερής αρρώστιας ('nough said για να μην κάνουμε spoilers).

Δεν ξέρω αν θα διαβάζεται μετά από πολλά χρόνια αυτό το βιβλίο, σίγουρα πάντως αξίζει να διαβαστεί εδώ και τώρα.

Και μία εντελώς προσωπική παρατήρηση: το Confiteor ήταν αυτό που περίμενα να είναι το "Σκηνές από το βίο του Ματίας Αλμοσίνο" αλλά δεν ήταν. ...more

68 likes · Like · see review

Apr 28, 2016 Yiannis rated it it was amazing

Το καλύτερο λογοτεχνικό βιβλίο του πρώτου τετραμήνου του 2016, από όσα διάβασα εγώ τουλάχιστον. Εξαιρετική έκδοση.

31 likes · Like · see review

Sep 03, 2016 Michael Kotsarinis rated it really liked it · review of another edition

Πολύ καλό αλλά σε καμμία περίπτωση ευκολοδιάβαστο, θα χρειασθεί χρόνο και υπομονή ο αναγνώστης αλλά ευτυχώς υπάρχει εξήγηση για την "ταλαιπωρία" που μας υποβάλει ο συγγραφέας. Έχει σκηνές που θα λατρέψετε και άλλες που θα βαρεθείτε αλλά αξίζει τον κόπο κατά την προσωπική μου άποψη. Περισσότερα μπορείτε για το βιβλίο να ακούσετε στο Ex Libris με την Κατερίνα Μαλακατέ. ...more

22 likes · Like · see review

Oct 24, 2018 Thal rated it really liked it

Shelves: readathon18

Σήμερα ήξερα από το πρωί πως θα τελειώσω το βιβλίο γιατί μου είχαν απομείνει λιγότερες από 30 σελίδες, και δε θα χρειαστεί να ξαναδιαβάσω για το κωωλοβιολί, και η κόρη μου έφερε από το σχολείο τη ζωγραφιά ενός βιολιού. Το βρήκα περίεργο, όπως και τα συναισθήματα που μου δημιούργησε το βιβλίο στο τελείωμα του σχέση με όλη την προηγούμενη έκτασή του. Και λίγο πριν τελειώσει διαβάζω αυτό:
"[...] όλοι εμείς, και τα συναισθήματα μας, δεν είμαστε παρά μια κωωλοσύμπτωση. Και τα γεγονότα μπλέκονται με τι Σήμερα ήξερα από το πρωί πως θα τελειώσω το βιβλίο γιατί μου είχαν απομείνει λιγότερες από 30 σελίδες, και δε θα χρειαστεί να ξαναδιαβάσω για το κωωλοβιολί, και η κόρη μου έφερε από το σχολείο τη ζωγραφιά ενός βιολιού. Το βρήκα περίεργο, όπως και τα συναισθήματα που μου δημιούργησε το βιβλίο στο τελείωμα του σχέση με όλη την προηγούμενη έκτασή του. Και λίγο πριν τελειώσει διαβάζω αυτό:
"[...] όλοι εμείς, και τα συναισθήματα μας, δεν είμαστε παρά μια κωωλοσύμπτωση. Και τα γεγονότα μπλέκονται με τις πράξεις και τα συμβάντα. και οι άνθρωποι συγκρούονται, συναντιούνται ή αγνοούν ο ένας τον άλλο, επίσης συμπτωματικά. Τα πάντα γίνονται τυχαία. Ή τίποτα δεν είναι τυχαίο και όλα είναι προδιαγεγραμμένα. Δεν ξέρω ποιο απ'τα δυο αξιώματα να υιοθετήσω, γιατί και τα δυο είναι σωστά. Και εφόσον δεν πιστεύω στο Θεό, δεν μπορώ να πιστέψω σε ένα προδιαγεγραμμένο σχέδιο, είτε αυτό λέγεται μοίρα είτε κάπως αλλιώς."
Ξεκάθαρα από τα βιβλία που πρέπει να διαβαστούν δεύτερη φορά, δε μου δημιουργεί ωστόσο καμία επιθυμία να το κάνω, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον. Με κούρασε αρκετά αλλά θα μείνει μαζί μου για καιρό. Το τέλος ήταν καταπληκτικό.-

#readathon18 [26/26] ~ [ένα βιβλίο που σας έκαναν δώρο] ...more

10 likes · Like · see review

May 31, 2016 Michael Kotsarinis added it

Review to follow

6 likes · Like · see review

Nov 28, 2016 Eftihia S. rated it really liked it

Ας αρχίσω με μια εξομολόγηση κι εγώ: τούτο 'δω το διαμάντι του Cabré δε μοιάζει με τίποτα από όσα έχω διαβάσει στη ζωή μου. Μόνο μια σκέψη κυριαρχούσε στο μυαλό μου στις τελευταίες 300 σελίδες, πως το βιβλίο αυτό έχει το εκτόπισμα έργου μιας μακρότατης ειδολογικής παράδοςης, σαν μιας μορφής σύγχρονο λατινικό μεσαιωνικό δράμα. Η δομή του είναι απόλυτα γοητευτική, πλασμένη σαν μια ωδή σ'αυτά ακριβώς τα "υψηλά" λογοτεχνικά είδη. Τα πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης του δε στερεύουν σχεδόν ποτέ, καθιστώντα Ας αρχίσω με μια εξομολόγηση κι εγώ: τούτο 'δω το διαμάντι του Cabré δε μοιάζει με τίποτα από όσα έχω διαβάσει στη ζωή μου. Μόνο μια σκέψη κυριαρχούσε στο μυαλό μου στις τελευταίες 300 σελίδες, πως το βιβλίο αυτό έχει το εκτόπισμα έργου μιας μακρότατης ειδολογικής παράδοςης, σαν μιας μορφής σύγχρονο λατινικό μεσαιωνικό δράμα. Η δομή του είναι απόλυτα γοητευτική, πλασμένη σαν μια ωδή σ'αυτά ακριβώς τα "υψηλά" λογοτεχνικά είδη. Τα πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης του δε στερεύουν σχεδόν ποτέ, καθιστώντας το ίσως ένα από τα κλασικά εκείνα έργα που θα διαβάζονται και θα ξαναδιαβάζονται. Το αφηγηματικό ζήτημα που μου κίνησε το ενδιαφέρον [aka κι ενίοτε με ξένιζε τρομερά] είναι η εναλλαγή της πρωτοπρόσωπης με την τριτοπρόσωπη, αλλά και της δευτεροπρόσωπης με την τριτοπρόσωπη αφήγηση. Ακόμη αναρωτιέμαι κατά πόσο ήταν σκόπιμη, επηρεάζοντας έτσι με κάποιο τρόπο την ερμηνεία του κειμένου και φωτίζοντας ορισμένα σημεία της προσωπικότητας του πρωταγωνιστή. Συνολικά, το "Confiteor" δε αποτελεί απλά μια αναγνωστική απόλαυση, μα μια υπερφυσική εμπειρία, μια περιήγηση στους κομβικότερους σταθμούς της ιστορίας, προσωπικής (του Αντριά) και ιστορικής/αντικειμενικής (του κόσμου).
...more

5 likes · Like · see review

Aug 20, 2018 Laila rated it really liked it

Shelves: bought-and-waiting

Πολλές ιστορίες που συνθέτονται σταδιακά για να υφάνουν το νήμα της πλοκής του Αντρια Αρντεβολ... νιώθεις πως ακούς τη μουσική του Βιαλ ενώ διαβάζεις και καταλήγεις να γίνεις ένα με τον μικρό καταπιεσμένο Αντριά... ένα πολύ δυνατό ανάγνωσμα!

Like · see review