From the Bookshelf of Kayıp Rıhtım…

Cam Arılar

Ernst Jünger,

Mert Moralı (Translator)

Start date: April 1, 2019

Finish date: April 21, 2019

Discussion: Kayıp Rıhtım Kitap Kulübü

Find A Copy At

Libraries

Group Discussions About This Book

Showing 2 of 16 topics — 16 comments total

Kayıp Rıhtım Kitap Kulübü

KR Kitap Kulübü #15 H. G. Wells - Zaman Makinesi
By Kayıp Rıhtım · 1 post · 81 views

last updated Jul 20, 2020 03:37PM

KR Kitap Kulübü #14 Shirley Jackson - Piyango ve Diğer Öyküler
By Nemo · 1 post · 28 views

last updated Mar 20, 2020 04:34AM

What Members Thought

Aug 01, 2019 Sinem A. rated it really liked it

Vahşi Hafiyelerle başlayan maceranın şimdilik son noktası olan Cam Arılar klasikle modern arasında kalan eski bir askerin ağzından anlatılmış oldukça başarılı bir hikaye. Bu kahramanın içindeki arada kalmışlığı biçim olarak anlatıda da görmek mümkün. Yer yer özellikle başlarda klasik bir dil kullanılmakla ilerledikçe dil de farklılaşıyor. Ama iyi ki mitolojiden örnekler vermekten vazgeçmiyor yazar. Biçim ve içerik olarak harika bir bütünlüğü var kitabın. Oldukça eğlenceli ve sonu da arada kalan ...more

36 likes · Like · see review

Apr 21, 2019 Kayıp Rıhtım added it

Shelves: bilimkurgu

Kayıp Rıhtım Kitap Kulübü'nün yedinci konuğu Cam Arılar oldu.

Kulüpteki tartışmaları buradan okuyabilirsiniz: https://forum.kayiprihtim.com/t/kr-ki...

Kitap hakkındaki incelememizi buradan okuyabilirsiniz: https://kayiprihtim.com/inceleme/erns... ...more

15 likes · Like · see review

Apr 28, 2019 Burak rated it liked it

Shelves: kitaplik

Kitabı dün sabah bitirdim. Ancak hakkında ne düşüneceğime emin olamadığım kitaplarda yaptığım gibi bunda da dünden beri kitapla ilgili internette bulabildiğim eleştirileri okuyor, diğer insanların kitaba bakış açılarını anlamaya çalışıyorum. Gelgelelim kitabın arka kapakta övüldüğü kadar iyi olduğuna hala ikna olmuş değilim.

Ernst Jünger ilginç bir adam. 103 yıl yaşamış, 2 dünya savaşında da savaşmış. Bir oğlu savaşta esir alınıp öldürülmüş, diğeriyse intihar etmiş. Heidegger’in de en yakın dostl Kitabı dün sabah bitirdim. Ancak hakkında ne düşüneceğime emin olamadığım kitaplarda yaptığım gibi bunda da dünden beri kitapla ilgili internette bulabildiğim eleştirileri okuyor, diğer insanların kitaba bakış açılarını anlamaya çalışıyorum. Gelgelelim kitabın arka kapakta övüldüğü kadar iyi olduğuna hala ikna olmuş değilim.

Ernst Jünger ilginç bir adam. 103 yıl yaşamış, 2 dünya savaşında da savaşmış. Bir oğlu savaşta esir alınıp öldürülmüş, diğeriyse intihar etmiş. Heidegger’in de en yakın dostlarından biriymiş kendisi. Yazar böyle biri olunca özellikle savaşla ilgili düşünceleri, söyleyecekleri insanın merakını cezbediyor.

(view spoiler)[Kitap boyunca onu dinlemiş olmamıza rağmen başkarakter Richard’ı bir türlü anlayamadım, kendimi onun yerine koyamadım. Geçmişi, hatta savaşı özleyen, teknolojinin getirdiği neredeyse her şeye tiksintiyle bakan bu yaşlı süvari eskisinin teknolojik gelişmelerin en önemli ismi Zapparoni’den ilk sayfalarda nefretle bahsederken kitap ilerledikçe ona hayranlıkla bakmasına anlam veremedim mesela. Zapparoni’nin kitapta fazla yer almamasının da etkisi olabilir bunda. Richard yalnızca teknolojiyi ve şimdiyi kötülemiyor, fırsat buldukça kendini de yerden yere vuruyor. Örneğin çok tembel olduğunu söylüyor bir yerde. Ama atların devrinin geçmesiyle süvariliği son bulan Richard’ın tankçılıktan öğretmenliğe kadar bir çok işle uğraştığını ve birçoğunda da iyi olduğunu öğreniyoruz sonra.

Anlatıcının nostaljisi ve dengesizliği hikayenin kurgusuna da sirayet etmiş. Anlatılan olayların yalnızca çok küçük bir kısmı günümüzde geçerken hikayenin önemli bölümünün geçmişteki olaylar arasında salınıyor olması normalde epey hoşuma gidebilirdi, ancak Richard’ın anlattığı hatıraların hikayeye pek bir katkı sağladığını söyleyemeyeceğim. Yazar bu şekilde derinlikli bir karakter kurmak istemiş diyeceğim ama karakterin bu parça parça aktarılan geçmişi, onun geçmişi özlediği dışında bir sonuca ulaştırmadı beni.

Bu anlatılan hatıralardan iki tanesi özellikle dikkatimi çekti. Birisi teknolojinin bütün kötülüklerin başı olduğunu düşünüp bunun uğruna intihar eden Lorenz, diğeri de ünlü bir binicilik hocasıyken sonra tramvayda biletçilik yapan ve bu değişimle gurur duyan Wittgrewe. Teknoloji karşıtlığı ve taraftarlığını simgeleyen bu iki karakterden daha fazla bahsedilmesini, hatta Richard’ın takındığı tavrın bu karakterle olan ilişkileri üzerinden anlatılmasını tercih ederdim.

Richard’ın sayfalarca anlattığı, nasıl çalıştıklarından ne işe yaradıklarına uzun uzun kafa yorduğu arıların teknolojik gelişmelerin geldiği durumu göstermeleri dışında hikayeye ne gibi bir katkıları olduğunu bilmiyorum. Hatta kitapta robotlar hiç olmasa da hikayenin aynı şekilde anlatılabileceğini düşünüyorum. Yeri gelmişken, belki benim kafamdaki kapsam çok dardır ama Cam Arılar’ın bir distopya olarak sınıflandırılması da mantıklı gelmiyor bana. (hide spoiler)]

Bu kadar eleştirmeme rağmen Cam Arılar’ı hiç sevmedim diyemem. Öyle bir alışkanlığım olsaydı altını çizebileceğim epey cümle vardı kitapta. Ne var ki bütün bu cümleler toplamının iyi bir roman oluşturduğunu söyleyemiyorum. Yazarın asıl başyapıtı olarak görülen ve kurgu olmayan savaş anlatısı In Stahlgewittern (Çelik Fırtınası) de Jaguar tarafından yayınlanacakmış. Onun çok daha hoşuma gideceğini tahmin ediyorum.

-- Bu arada bu kitabı Kayıp Rıhtım Kitap Kulübü kapsamında okudum, diğer arkadaşların da kitapla ilgili görüşlerini okumak için: https://forum.kayiprihtim.com/t/kr-ki... ...more

9 likes · Like · see review

Dec 31, 2019 Fatma Burçak rated it liked it

Shelves: gergedan-atölye

Savaştan sonra kendini boşlukta bulan eski bir askerin içinde bulunduğu teknolojik çağa ayak uyduramaması; insanı değersizleştiren, hayatı kolaylaştıran yeniliklerin karşısında doğanın yitirilmesi üzerine yazılmış bir roman.
Sanırım iyi çeviri ve editörlüğün etkisiyle de akıcı biçimde ilerliyor, kolay okunuyor.
Cam Arılar eski ile yeninin, teknoloji ile doğanın, geçmiş ile geleceğin çatışması ve çözüm arayışı olarak özetlenebilir.

Like · see review