Armenian readers (Հայ ընթերցողներ) discussion

Ողջույն բոլորին,

սկսում ենք ընթերցանությունը: Բարի ժամանց բոլորիդ: Այստեղ կարող եք գրել կարծիքներ, քննարկումներ ծավալել կամ եթե գտնում եք, որ ձեր առաջարկած քննարկումը ծավալուն է, կարող եք առանձին թեմա բացել:

Խնդրում եմ` նկատի ունեցեք, որ տարբեր մարդիկ տարբեր արագությամբ են կարդում, հետևաբար եթե գտնում եք, որ ձեր գրառումը սփոյլեր է պարունակում, նախապես հայտնեք այդ մասին:

Ի դեպ, ինչ-ինչ տեխնիկական պատճառներով չեմ կարողանում գիրքն ավելացնել մեր գրադարակում: Եթե որևէ մեկը գիտի` ինչն է խնդիրը, խնդրում եմ` թող տեղյակ պահի:

Որպեսզի հավեսի ընկնեք, տեղադրում եմ իմ ամենասիրած մեջբերումը գրքից.

“If there is no love in the world, we will make a new world, and we will give it walls, and we will furnish it with soft, red interiors, from the inside out, and give it a knocker that resonates like a diamond falling to a jeweller's felt so that we should never hear it. Love me, because love doesn't exist, and I have tried everything that does.”

Բյուր, ես գիրքն առանց որևէ խնդրի ավելացրեցի: Տես քո մոտ ցո՞ւյց է տալիս:
Ես գրքի մոտ 20%-ը արդեն կարդացել եմ, վաղը նախնական կարծիքս մանրամասն կգրեմ:
Եթե չեք ուզում սփոյլերի մասին նախապես տեղեկացնել, կարող եք ձեր գրառումը տեղադրել < spoiler >...< /spoiler > (առանց բացատների) թեգերի մեջ :)

Հա, ապրես Դավիթ ջան: Read-ից փոխեցի currently reading: Բայց չեմ հասկանում` ինչու ես չէի կարողանում ավելացնել:

Ժող, էս ինչ արագ է թռնում, ես մի քանի վայրկյանում հասել եմ 14 էջը: ))))
(Նայեք այս հղումով ու կհասկանաք գաղտնիքը՝ http://literatori.files.wordpress.com...)

Իսկ հիմա լուրջ ասեմ, որ Ֆոերի լեզուն պարզ է, հեշտ է կարդացվում, մանավանդ, եթե հաշվի առնենք, որ անգլերեն կարդացած վերջին գիրքս եղել է Սթիվեն Քինգի "Ջերալդի խաղը":

Արմինե ջան, գաղտնիքը բացեմ. էդ Ֆոերի լեզուն չի, կերպարի լեզուն ա :))

Լավ, Արմինեի խնդրանքով մի քիչ գրեմ գրքի կառուցվածքի ու լեզվի մասին: Իհարկե, մի հիսուն էջ կարդալուց հետո դուք էլ էս ամենը կնկատեք, բայց նախապես իմանալն էլ չէր խանգարի:

Ուրեմն պատմությունն ընթանում է երեք գծով: Մեկը գլխավոր հերոսի նամակներն են, մեկը` նրա գրած պատմությունները, երրորդը` 1700-ականների նենց մոգական ռեալիզմոտ պատմությունը: Առաջին երկուսը գրված են սարսափելի անգլերենով (դրա համար թարգմանված տարբերակը չգիտեմ` ինչանով է լավ): Քերականական սխալները, վստահ եմ, բոլորդ էլ կնկատեք: Բայց կան նաև կոնտեքստային սխալներ, բառեր, որոնք էդ կոնտեքստում չէիր օգտագործի: Մի խոսքով, ահագին հետաքրքիր ու զվարճալի պատկեր ա:

Ապրես, Բյուր ջան: Պարզ է, ուրեմն՝ դա հերոսի լեզուն է, դրա համար էլ պարզ է: Բայց ինձ ավելի հետաքրքրեց երրորդ մասը, շտապեմ: Ես անգլերենով եմ կարդում, բայց երևի շատ նրբություններ չգիտեմ լեզվի հետ կապված, դրա համար հանգիստ առաջ եմ գնում ՝առանց նկատելու լեզվական սխալները:

Իրականում երեք գծերը ոչ թե իրար հետևից են, այլ իրար զուգահեռ: Շուտով կնկատես դա:

Գրեմ նախնական կարծիքս:

Հենց ամենասկզբում գիրքը ինձ գրավում է ու արտասովոր լեզուն միանգամից աչքի է ընկնում: Անգլերենը պարզ է, բայց բառերը մեկ-մեկ ահավոր բառարանային ու հին են լինում (դրա համար մեկ-մեկ բարդանում եմ, ստիպված բառարանում նայում եմ նշանակությունը -_-): Ու միաժամանակ ուկրանիացին բառերը կոնտեքստից դուրս ու հնեցած իմաստներով է գործածում (օրինակ՝ շունը bitch ա թարգմանում :D), որը գիրքը շատ ծիծաղելի է դարձնում:

Մյուս կողմից, արդեն զգում եմ, որ հեղինակը հրեաների հետ կապված ինչ-որ հարցեր է ուզում հասկացնի. դեռ կոնկրետ չեմ իմանում ինչ է ուզում, բայց հրեական ազգին բնորոշ գծերի մասին է խոսում (որը ես հաճախ մեզ եմ նմանացնում):
Ու նաև մոգական ռեալիզմի պահերն են հավես, չնայած որ մեկ-մեկ շատ է ձգձգում:

Սա տեխնիկական կարծիքն է, սփոյլերներ չկան, մի հատ էլ վերջում սյուժետային կարծիք կասեմ :D Ես կարծիք արտահայտելուց լավ չեմ, կներեք ավել-պակասի համար :D

Քանի որ երեկ չէի հասցրել մի տեղ անգամ կարդալ, իսկ այսօր նոր եմ սկսել, մտածում եմ, որ իմ նշումների թղթին զուգահեռ՝ այստեղ էլ դուրս հանեմ հետաքրքիր հատվածները: Գո՞ւցե կքննարկենք:

I will be truthful again and mention that before the voyage I
had the opinion that Jewish people were having shit between their
brains.

Սա ավելի վաղ հանդիպած հատված է, որով ոնց որ բացատրվում է որոշակիորեն ընտանիքի գաղափարը հերոսներից մոր և որդու տեսանկյունից: Ավելի շուտ՝ մոր կարծիքը, որը նա փորձում է փաթաթել որդու վզին:“I mount the autobus for an hour to
work all day doing things I hate. You want to know why? It is for you,
Alexi-stop-spleening-me! One day you will do things for me that you
hate. That is what it means to be a family.”

When I was a boy, Grandfather would
tutor that Odessa is the most beautiful city in the world, because the
vodka is cheap, and so are the women.

Ո՞նց եք, ժողովուրդ, ու՞ր եք հասել: Ի՞նչ կասեք գրքի լեզվի, կերպարների ու կառուցվածքի մասին:

Գրքի առաջին կեսը շատ դանդաղ գնաց իմ մոտ, "մոգական ռեալիզմի" մասը դուրս հեչ չէր գալիս, մենակ Ալեքսի նամակներն ու պատմությունն էր ավելի հետաքրքիր ինձ, բայց հետո հին պատմությունն էլ սկսեց հետաքրքրանալ, երբ հին ու նոր կերպարների միջև կապեր սկսեցին երևալ, ու արդեն պիտի գուշակես՝ ով ում ինչն ա գալիս, նման բաներ։

Արդեն սկզբից էլ պարզ էր, որ կինոյում գրքի մեծ հատված հանել են, բայց կինոյի համար էդ էրևի հաջող քայլ էր, ավելի հեշտ էր նայվում, թեթև էր գրքից։

Մոտ 70%-ին եմ հասել։

Հա, սկզբի մոգական ռեալիզմն ինձ էլ էր ջղայնացնում: Համ էլ մի քիչ ոնց որ արհեստական լիներ:

Բայց Ալեքսը լավ տիպ ա, չէ՞ :)))

Ալեքսին ես մինչև գիրքը կարդալն էի սիրում :D Ինքն ավելի շատ անգլերեն բառեր գիտի, քան ես :D

Մենակ թե հեչ տեղին չի օգտագործում էդ բառերը :D

Մենք ստեղ Դավիթի հետ պոտոլկովալի գրքի մասին ու որ չեմ ուզում նույնը կրկնել եթե հետաքրքիր է կարող եք ստեղ կարդալ https://www.goodreads.com/review/show... ։Ճ
հետո միգուցե մարդավարի հիմնարար ամփոփեմ, բայց ամենայն հավանականությամբ կալարեմ ։Ճ

Հա, Ալեքսը ինձ էլ սկսել է դուր գալ, մոգականն ավելի է գրավում, բայց ես ոնց որ ավելի շատ բան էի ուզւոմ տեսնել նրա մեջ, քան կար: Լավ, դա դեռ կերևա ընթացքում: Ես դեռ 40 % -ն եմ կարդացել:

Armin, կարդացի քո ու Դավիթի քննարկումը: Էդ դաժան պահերի հետ համաձայն եմ: Երևի ամենակենտրոնական բացասական հատկանիշն էր ինձ համար:

Ի դեպ, վախտին բլոգումս գրել եմ գրքի մասին: Էս ա, մի քիչ սփոյլերոտ ա. http://byurie.livejournal.com/538991....
Էս էլ ֆիլմի մասին. http://byurie.livejournal.com/539143....

գրառումդ սրտովս էր :Ճ
որ գցում բռնում եմ գրքում ամենալավ կողմը լեզուն է, ու դետալները, որ լավ պռոդումաննի/մշակված են

ի դեպ, երկրորդ դեպտքն է, ամեն դեպքում մտապահված երկրորդը, որ գիրքը կարդալուց հետո կինոյից նույն տպավորությունն է, ասես կինոն խամրած ա՝ չնայած, որ տաք ու վառ գույներով է նկարած: մի անգամ էլ Հարի Փոթերը կարդալուց հետո էր, բայց այն դեպքում, ավելի շատ զուտ երևակայությանս հետևանքն էր, քանի որ լեզուն եսիմինչ չի, իսկ այս դեպքում լեզուն շատ գունեղ էր:

Բյուր, կարծիքդ կարդացի: Փաստորեն դու էլ ես նկատել էդ մարկեսական բաները:
Ինձ էն սիրային պատմությունները անընդհատ «Սերը խոլերայի ժամանակ»-ն էին հիշեցնում: Բառերի պահով ես էլ էդպես միտք ունեի, կեսերից հասկացա, որ ամբողջ բարդ-անսովոր անգլերենը մի քանի բառ ա ընդամենը (appease-ը մոռացել ես :D): Կինոյի պահով էլ 100% համաձայն եմ:

Ինչպես վերևում գրել էի, հեղինակը անընդհատ ինչ-որ բանի էր ինձ մոտեցնում. բոլոր մոգական ռեալիզմով պատմությունները, նամակները, սիմվոլիզմը, ինչ-որ բան էին հուշում, որ չէի հասկանում: Ու արդեն վերջում էդ ամեն ինչը բերեց ու հասցրեց Հոլոքոստ. հենց էդ ժամանակ էլ հասկացա գրքի հիմնական առանցքային գիծը: Երևի ուղղակի ուզում էր ցույց տա անցյալի ու ներկայի միջև եղած կոնտրաստը:

Իմ մեջ ինչքան դաժան տեսարանները չեն տպավորվել ինչքան, այն պահը, երբ գնում են քաղաքի տեղը ու էնտեղ խավար ա լինում (ոչ թե ոնց որ կինոյում -_-): Իմ կարծիքով, եթե դաժանությունները չլինեին, էս պահը բավական կլիներ ուժեղ ազդեցության համար:

Ու մեկ էլ, որ պատմում ա, թե ինչպես իմանալով, որ հեսա իրանց կգան կկոտորեն, իրենք ոչինչ չեն անում, անընդհատ ասոցացնում էի մեր հետ: Ասում ա, որ իրենց պետք չի մեղադրել դրա համար:

Մոգական ռեալիզմի մասին... ինձ թվում ա` հիմա մոդա ա, հեղինակն էլ թիթիզություն ա արել:

Էս էլ որպես երաժշտական ընդմիջում. http://www.youtube.com/watch?v=8gnycq...

Երաժշտական ընդմիջում #2 :D http://www.youtube.com/watch?v=id15tj...

Gayane wrote: "Երաժշտական ընդմիջում #2 :D http://www.youtube.com/watch?v=id15tj..."
Մտածում եմ` կարո՞ղ ա համ էլ ամերիկացիների վրա ա ղժժում: Դե ամերիկացիք ակցենտով անգլերենը հասկանալու պրոբլեմնր ունեն :D

Կինոյի հետ կապ չունեցող fanart-եր եմ ման գալիս, բայց շատ քիչ են․

վայ, լավն էր :D

ժոոող, ես վերջացրի: Ճիշտ է՝ տեմպից ընկել էի, բայց այս վերջին օրերին կանոնավոր կարդում էի ՃՃՃՃ, որ մինչ դեկտեմբերի մեկը վերջացնեի:
Անգլերեն արագ կարդալ դեռ չեմ կարողանում՝ օրական մոտ քառասուն էջ եմ կարդում:
Հույս ունեմ, որ հասկացածս ճիշտէ, որ գոնե այդ կողմից անգլերենն այդքան չի խանգարել:
Մի բան էլ ասեմ ու սկսեմ իմ կարծիքի կամ կարծիքների, մեկնաբանությունների ու ցիտատների շարքը:
Ես մի մասը կարդացել էի, հետո ֆիլմը նայեցի, ապա նորից շարունակեցի կարդալ:
Ընդհանրապես, ֆիլմն առանձին լավն է, եթե երբևէ գիրքը չես կարդացել ու չես էլ կարդալու: Երաժշտությունն էլ, կերպարներն էլ հաջողված են: Ուղղակի այնքաաաան շատ բան է պակասեցված գրքից, որ արդեն կարդացած մարդու համար շատ քիչ է թվում ֆիլմի սցենարից ստացած տպավորությունը: Ֆոերի մոտ հազար ու միծ կա, բացի հիմնական երեք սյուժետիկ ուղղություններից, դրանք ճյուղավորվում են ամբողջ ընթացքում, իսկ ֆիլմում ամեն ինչ բավական հարթ է: Ֆիլմում ոչ միայն մի գիծն են վերցրել, այլև այդ մի գիծն էլ կրճատումների են ենթարկել:
Բայց, կրկնում եմ, ֆիլմն առանձին վերցրած՝ լավն է:

Տրաչիմբրոդը միստիկական է ու տեսանելի: Այստեղ Ֆոերը, չեմ կարծում, որ ձևի համար է օգտագործել միստիկական ռեալիզմը: Տարածքն է մղել նրան ստեղծելու նման միջավայր, եթե նման միջավայր, ապա և նման լեզու: Այլ կերպ Տրաչիմբրոդը կկորցներ իր համն ու հոտը, խորհրդավորությունը, հարազատությունը:
Հետո ասեմ, որ հենց այս հատվածներում է հեղինակն ստեղծել բարձր գեղարվեստական պատկերներ:

Հա, ճիշտ է, ինձ համար շատ հեշտ էր կարդալ Ալեքսի նամակներն ու պատմածները, բայց դե Սաֆրանի մոտ էր գեղարվեստականության մեծ չափաբաժինը:

. Memory.
Memory and reproduction. And dreams, of course. What is being awake if not
interpreting our dreams, or dreaming if not interpreting our wake? Circle of
circles! Dreams, yes? No? Yes. Yes, it is the first Shabbos.
Սրանք, ըստ իս, առանցքային մտքեր են, որ մեխն են այս վեպի:

Բյուր, տեսա նաև երեք գծերը: Լավ է, որ հուշել էիր, որովհետև ստիպված հետ էի դառնալու, որ վերընթերցեի, իսկ իմ անգլերենն այնքան ուժեղ չէ, որ ես կարողանամ արագ կարդալ ու շատ լավ ըմբռնել: Բայց եթե չկարդամ անգլերենով, չտանջվեմ, բա էլ երբ սովորեմ հարթել այդ լեզուն

—The dream that
we are our fathers.-անգլերենս այդքան չի բավականացնում որ վստահ պնդումներ անեմ, եթե սխալվում եմ, ասեք, բայց կարծում եմ, որ սկզբում Ալեքսի նշած հոր, պապի և որդու անունների նմանության հիման վրա եղած ընդհանրությունը կարող է բխել այս մտքից:- What was the image that pulled me
in after it? What was it that I loved? And
then I recognized it. So simple. In the
water I saw my father’s face, and that face
saw the face of its father, and so on, and so
on, reflecting backward to the beginning
of time, to the face of God, in whose
image we were created. We burned with
love for ourselves, all of us, starters of
the fire we suffered—our love was the af-
fliction for which only our love was the
cure...

Perhaps I would name it Trachimbrod,
because then Trachimbrod could exist, and also, everyone here would purchase
your book, and you could become famous.
The Ukrainians, back then, were terrible to
the Jews. They were almost as bad as the Nazis. It was a different world.
At the beginning of the war, a lot of Jews wanted to go to the Nazis to be
protected from the Ukrainians.” “This is not true.” “It is.” “I cannot believe what you are saying.” “Look it up in the history books.” “It does not
say this in the history books.” “Well, that’s the way it was. Ukrainians
were known for being terrible to the Jews. So were the Poles. Listen, I
don’t mean to offend you. It’s got nothing to do with you. We’re talking
about fifty years ago.” “I think you are mistaken,” I told the hero. “I
don’t know what to say.” “Say that you are mistaken.” “I can’t.” “You
must.”-մեր պատմությանը շատ նման պահեր:

Գրելու մասին էլ են բավական խոսում երկու երիտասարդները.
“Do you write because you have a thing
to say?” “No.” “And if I may partake in a different theme: He wrote
War, and also Peace, which are premium books, and he also earned the
Noble Peace Prize for writing, if I am not so wrong.” “Tolstoy. Bely.
Turgenev.” “A question.” “Yes?” “Do you write because you have a thing
to say?” “No.” “And if I may partake in a different theme:
Հետաքրքիր է, որ գրողների մեծ մասն իրենց հերոսներին կամ դարձնում են գրողներ կամ գրողների հետ շփվող մարդիկ կամ գրողի մասին մտածող մարդիկ, մի խոսքով ՝ իրենց հարազատ կերպարի մասին չեն կարողանում չխոսել: ՃՃՃ With writing, we have second chances. You mentioned to me that first evening of our voyage that you thought you
might have been born to be a writer. What a terrible thing, I think. But I145
must tell you, I do not think that you understood the meaning of what you
said when you said that. You were making suggestions of how you like to
write, and how it is an interesting thing for you to imagine worlds that are
not exactly like this one, or worlds that are exactly like this one. It is true, I
am certain, that you will write very many more books than I will, but it is
me, not you, who was born to be the writer.
I will post you my
story, and I beg of you (as does Little Igor) that you continue to post yours, but
let us not make corrections or even observations. Let us not praise or reproach. Let us not judge at all. We are outside of that already.-ՃՃՃՃՃ, ստեղծագործողները կհասկանան:

“Herschel was a Jew.”
“And he was my best friend.”
“He was his best friend.”
“And I murdered him.”-պապիկի այս պատմությունից հետո վերհիշում ենք Տրաչիմբրոդի միակ բնակչուհու պատմությանը.- “Here is Herschel,” she said, holding a photograph up to the light of
the window. “We will go,” Grandfather said. “Tell him we are leaving.”
“Do not go,” she said. “Shut up,” he told her, and even if she was not Augustine, he still should not have uttered this to her. “I am sorry,” I told
her, “please continue.” “He lived in Kolki, which was a shtetl near to
Trachimbrod. Herschel and Eli were best friends, and Eli had to shoot
Herschel, because if he did not, they would shoot him.” “Shut up,” he
said again, and this time he also punched the table. But she did not shut
up. “Eli did not want to, but he did it.” “You are lying about it all.” “He
does not intend this,” I told her, and I could not clutch why he was doing
what he was doing. “Grandfather—” “You can keep your not-truths for
yourself,” he said. “I heard this story,” she said, “and I believe it is a
truth.” I could perceive that he was making her to cry.

Սարսափելի հոգեբանական ապրումներ ու սարսափելի նկարագրություն.- General shotthismaninthehead and I could feel Herschel’s hand touching mine very lightly and I made certain not to look at him the General
went to the next person who is a Jew he asked and this person said they
are all in the synagogue you must believe me I am not lying why would I
lie you can kill them all I do not care but please spare me please do not
kill me please and then the General shothiminthehead and said I am becoming tired of this and he went to the next man in line and that was me
who is a Jew he asked and I felt Herschel’s hand again and I know that his
hand was saying pleaseplease Eli please I do not want to die please do not
point at me you know what is going to happen to me if you point at me
do not point at me I am afraid of dying I am so afraid of dying I am
soafraidofdying Iamsoafraidofdying who is a Jew the General asked me
again and I felt on my other hand the hand of Grandmother and I knew
that she was holding your father and that he was holding you and that
you were holding your children I am so afraid of dying I am soafraidofdying Iamsoafraidofdying Iamsoafraidofdying and I said he is a Jew
who is a Jew the General asked and Herschel embraced my hand with
much strength and he was my friend he was my best friend I would have
let him kiss Anna and even make love to her but I am I and my wife is my251
wife and my baby is my baby do you understand what I am telling you I
pointed at Herschel and said he is a Jew this man is a Jew please Herschel
said to me and he was crying tell them it is nottrue please Eli please two
guards seized him and he did not resist but he did cry more and harder
and he shouted tell them that there are no more Jews nomoreJews and
you only said that I was a Jew so that you would not be killed I am begging you Eli youaremyfriend do not let me die I am so afraid of dying
Iamsoafraid it will be OK I told him it will be OK do not do this he said
do something do something dosomething dosomething it will be OK it
will beOK who was I saying that to do something Eli dosomething I am
soafraidofdying I am soafraid you know what they are going to do
youaremyfriend I told him although I do not know why I said that at that
moment and the guards put him in the synagogue with the rest of the
Jews and everyone else was remaining outside to hear the cryingofthebabies and the cryingoftheadults and to see the black spark when the first
match was lit by a youngman who could not have been any older than I
was or Herschel was or you are it illuminated those who were not in the
synagogue those who were not going to die and he cast it on the
branches that were pushed against the synagogue what made it so awful
was how it was soslow and how the fire made itself deadmanytimes and
had to be remade.
Պատճառը. because a
father is always responsible for his son and I am I and Iamresponsible not
for Herschel but for my son.

She didn’t say, You are going to marry. And she didn’t say,
I am going to kill myself.Only: How do you arrange your books?-Սաֆրանի և գնչուհու տխուր սերը:

Երևում է, որ կինն իր մասին է պատմում, բայց քրոջ կերպարով է իրեն ներկայացնում:
She secured all of the things that she had hidden, and she brought them to her house. It was her punishment.” “For
what?” “For surviving,” she said

“May I ask you
a question?” “Of course.” “Is the war over?” “I do not understand.” “I
am,” she uttered, or began to utter, but then Grandfather performed
something that I was not anticipating. He secured Augustine’s hand into
his and gave her a kiss on her lips. She rotated away from us, toward the
house. “I must go in and care for my baby,” she said. “It is missing me.”-մեկ է, ես մտածումե մ, որ այս կինն հենց Ավգուստինան էր, ճիշտ է, իրականում միևնույն է, թե հենց այս հրեա կինն էր Ավգուստինան, թե մի ուրիշը, բայց այս կնոջ պահվածքը, պատմությունները հուշում են, որ հենց ինքն էր: Հետո էլ դրան է միանում Ալեքսի՝ նամակում պատմածը. The
woman in the photograph is alive. I am sure she is. But I am also sure that
she is not Herschel, as Grandfather wanted her to be, and she is not my
grandmother, as he wanted her to be, and she is not Father, as he wanted her
to be. If I gave him the money, he would have found her, and he would have242
seen who she really is, and this would have killed him. I am not saying this
metaphorically. It would have killed him.
But it was a situation without winning. The possibilities were none, between what was possible and what we wanted. And here I have to confer you
some terrible news. Grandfather died four days ago. He cut his hands.

Այ, ինձ այնքան դուր չեկավ, որ պատմությունը հատուկ շատ խառն էր գրել: Ընթերցողը պիտի լարի հիշողությունը, որ կարողանա հետևել ընթացքին, ի մի բերել փաստերն, հերոսների կապը: Հետո գոնե կարող էր ինչ-որ ռիթմի բերել տարբեր գծերի ներկայացնելու համակարգը. հեղինակի մոտ ամեն ինչ հատուկ խառն էր, երևի որովհետև արդեն ուրիշները մյուս բոլոր եղանակաները փորձել են, մտածել է ավելի ինքնտիպ երևալու համար լրիվ գծերը խառնել ու սփռել ընթերցողի առաջ:
Բայց ընդհանուր ասելիք ունեցող, հետաքրքիր ոճով, գեղեցիկ, հոգեբանական հաւորստ պատկերներով գործ էր: