Βιβλιοσκώληκες discussion

Στο συνιστώ θερμά. Πραγματικά αξίζει να δει κανεις τι ειναι πραγματικά ενας μεγάλος ηθοποιός. Παίζει με κάθε κινησή του. Αλλα και το έργο ειναι συγκινητικά καλό. Θεραπεύει την ψυχή.

Καταπληκτικό έργο όντως η Εκδοχή του Μπράουνινγκ, το είδα πέρυσι στο θέατρο και ήταν από τις αγαπημένες μου παραστάσεις. Ο Καταλειφός εξαιρετικός. Απόψε θα πάω να δω τον Σωσία του Ντοστογιέφσκι με τον Σερβετάλη. Θα σας έχω νέα αύριο.

Ο Καταλειφος φοβερος ηθοποιος, το εργο ωραιο αλλα κατα τη γνωμη μου δεν ειναι εργο που αρεσει σε ολους. Πηγα με γκρουπ εκπαιδευτικων και οι αποψεις διισταντο.

Δεν μου αρέσει να κάνω αρνητικές κριτικές αλλά είναι φορές που είναι εντελώς αναπόφευκτες. Πήγα χθες και είδα τον Σωσία στο θεάτρο. Κατ΄αρχίν το θέατρο είναι ένας χώρος απαράδεκτος που δεν έχει ακουστική, ορατότητα ( αν κάθεσαι από την 5η σειρά και πίσω δεν βλέπεις τίποτα), στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας. Το δε έργο καμία σχέση δεν έχει με το μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι. Είναι μια μοντέρνα performance με τους ηθοποιούς να επαναλαμβάνουν σε όλη την διάρκεια του έργου πέντε φράσεις και να μεταφέρουν καρέκλες επί σκηνής. Ο συμβολισμός της καρέκλας ως κοινωνική θέση του ατόμου. Καμιά φορά οι πιο κλασικές προσεγγίσεις είναι πιο σίγουρες και πιο πετυχημένες.

Evi πως ηταν ο σωσίας; Ελπίζω να πέρασες καλα. Έχω διαβάσει την ιστορια στα αγγλικά γύρω στο 2000 . Το κακό ειναι ότι δεν το πολυ θυμάμαι. Μια αίσθηση πικρου χιούμορ μου χει μείνει.

Καλε Χριστός κι Απόστολος! Έγραφα την ερώτηση όσο εγραφες την απάντηση! Τωρα πόσες ειναι οι πιθανότητες για κατι τέτοιο ;!!!

Τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται Μαργαρίτα μου!!

Άντε μέ το καλό κάποια στιγμή να τα πούμε κι απο κοντά. Στις γιορτές ελπίζω!

Μακάρι! Να κανονίσουμε μια συνάντηση. Ελπίζω αυτήν την φορά να τα καταφέρουμε.

Αν και μερικές φορές μου αρέσουν οι μοντέρνες πινελιές σε ένα θεατρικό έργο ή μια ταινία (τύπου Sam Mendes ή Baz Lurhmann αντίστοιχα), συμφωνώ μαζί σου Evi μου, το κλασσικό είναι καλύτερο, στις περισσότερες περιπτώσεις..
..Και ναί, άντε να το κανονίσουμε επιτέλους!!

Παιδιά αυτόν τον καιρό διαβάζω ενα συμπαθητικό αστυνομικό χιουμοριστικο του Πασχαλη Πραντζιου, το "Η πόλη εχει ρεπό" Ειναι αστείο και χαριτωμένο. Αλλα πως μπορώ να το βάλω στο goodreads ;

Νομίζω πως αν δεν υπάρχει ήδη, θα το βάλεις εσύ η ίδια manualy, έχει κάπου στο πάνω μέρος της σελίδας μια δυνατότητα να το προσθέσεις. Αλλά νομίζω πως πρέπει να γνωρίζεις τον αριθμό του βιβλίου, το ISDN ή το αντίστοιχο ASIN για τα ηλεκτρονικά βιβλία. Τουλάχιστον εγώ με αυτό τον τρόπο πρόσθεσα τα δικά μου βιβλία. Οι ελληνικοί τίτλοι είναι ελάχιστοι δυστυχώς. Προφανώς κανένας εκδότης δεν ενδιαφέρθηκε να τους προσθέσει.

Μόλις τελείωσα το "Άγιος ή Αμαρτωλό;" του Ίαν Ράνκιν και τώρα έχω ξεκινήσει να διαβάζω το "Οι Αναστημένοι" πάλι του ίδιου συγγραφέα. Μετά σκέφτομαι να διαβάσω τον "Δόκτωρ Τζέκιλ και κύριο Χάιτ"!

Κι εγώ Ian Rankin διαβάζω αυτή τη στιγμή. Μόλις τέλειωσα το Hide and Seek (τα διαβάζω με τη σειρά) και έπιασα το Dark Entries, ένα graphic novel που έγραψε για τη σειρά Hellblazer.

Τα επόμενα 5 βιβλία που θα ήθελα να διαβάσω είναι, χωρίς συγκεκριμένη σειρά:
Jo Nesbø - Ο λυτρωτής
Hannah Kent - Burial Rites
Αθανάσιος Σμοκοβίτης - Ένοικος σοφίτας
Μαρλένα Πολιτοπούλου - Η μνήμη της πολαρόιντ
και φυσικά Ian Rankin - Tooth and Nail

Thomas wrote: "Κι εγώ Ian Rankin διαβάζω αυτή τη στιγμή. Μόλις τέλειωσα...

Θωμά ο Ράνκιν ήταν φοβερός από κοντά, να σκεφτείς ότι μου ζήτησε κάμποσες φορές συγγνώμη που άργησε περίπου τέσσερα λεπτά στη συνέντευξη! Αυτός μου έβαλε και την ιδέα για τον Δόκτωρ Τζέκιλ :D

Είναι μικρό μωρέ λες να το διαβάσω κι εγώ; :P

Μόλις χθες τελείωσα το "The Virgin's lover" της Philippa Gregory, ιστορικό μυθιστόρημα αναφορικά με τον έρωτα της βασίλισσας Ελισάβετ της Πρώτης και του Ρόμπερρτ Ντάντλει. Δυστυχώς ήταν γεμάτο ιστορικές ανακρίβειες και αυθαίρετα συμπεράσματα. Το ιστορικό μυθιστόρημα έχει γίνει της μόδας γιατί συνδυάζει "μαθήματα ιστορίας" με ανάλαφρους ρυθμούς ανάγνωσης. Αλλά είναι τόσο μα τόσο μεγάλη η ευθύνη των συγγραφέων όταν αποφασίζουν να ασχοληθούν με πασίγνωστα ιστορικά πρόσωπα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση της Γκρέγκορι ένιωθα πως διάβαζα άρλεκιν που εξελισσόταν στην Αγγλία του 16ου αιώνα!
Τώρα διαβάζω "Το αίνιγμα του Βαν Γκογκ" ( False Impression) του Τζέφρι Άρτσερ, γρήγορο, καλογραμμένο, σε κρατάει σε αγωνία. Μετά την Φιλίπα Γκρέγκορι ήταν ευχάριστη αλλαγή.

Καλημέρα,
Μόλις τελείωσα το υπέροχο Χειμερινό ηλιοστάσιο της Ρόζαμουντ Πίλτσερ, συνεχίζω αργά αλλά σταθερά το Τάδε έφη Ζαρατούστρας του Νίτσε και ξεκίνησα να διαβάζω το Αμυ του Μάριου Καρακατσάνη. Το σαββατοκύριακο θα κάνω ένα διάλειμμα και θα διαβάσω το βιβλίο μου 3 μια και η παρουσίασή του είναι την άλλη Παρασκευή.

Ω τεράστια ποικιλία από διαφορετικά είδη βιβλίων!
Καλή επιτυχία!

Λοιπον διαβάζω το "Peter Pan must die" του Verdon. Καλούτσικο ειναι , μόλις έσκασε μύτη ενας ήρωας ελληνικής καταγωγής Αντωνης Αγγελιδης ο οποίος ειναι μαφιόζος παρακαλώ. Τελος πάντων θυμήθηκα κατι που με ειχε κανει έξαλλη πριν απο δυο χρονια. Ο James Patterson έγραψε ενα θριλερακι με "τρομοκρατικές" ενέργειες στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Ε λοιπον ο αμερικανόβλαχος περιγράφει με λεπτομέρειες την τελετή έναρξης όπου την παρέλαση ανοίγει το Αφγανιστάν . Το βιβλίο ηταν το " private games" Και κυκλοφόρησε στα ελληνικά. Συγχίστηκα πάλι που το θυμηθηκα

Καλά, είναι σύνηθες πλέον!Σχεδόν σε όλη την παγκόσμια λογοτεχνία οι Έλληνες είναι οι μαφιόζοι. Και γιατί την Ολυμπιακή τελετή την άνοιγε το Αφγανιστάν;;; Πώς το εξηγούσε;
Εγώ αυτήν την εποχή διαβάζω τα ημερολόγια του Άλαν Μπένετ, αγγλικός τίτλος Untold Stories, ούτως ή άλλως δεν νομίζω να μεταφράστηκε ποτέ στα ελληνικά. Είναι η ζωή και η καθημερινότητα ενός Βρετανού θεατρικού συγγραφέα. Δεν είναι κακό, το αντίθετο, απλά δεν ξέρω κατά πόσον θα ενδιέφερε κάποιον που δεν ασχολείται με την Αγγλία και τα θεατρικά δρώμενα και πρόσωπα εκεί.

Όλο λέω ότι θα ασχοληθώ με τον Verdon και πάντα τον ξεχνάω. Ίσως πρέπει να διαβάσω τουλάχιστον ένα από του χρόνου.

Εγώ σήμερα τελειώνω το Burial Rites και καταπιάνομαι με το Sunset Park. Μετά απ' αυτό ελπίζω να ξεκινήσω επιτέλους το Middlesex για το οποίο έχω ακούσει ΜΟΝΟ καλά λόγια, αλλά είναι λίγο τεράστιο.

Thomas wrote: "Όλο λέω ότι θα ασχοληθώ με τον Verdon και πάντα τον ξεχνάω. Ίσως πρέπει να διαβάσω τουλάχιστον ένα από του χρόνου.

Εγώ σήμερα τελειώνω το Burial Rites και καταπιάνομαι με το [book:..."

Κανε ένα review για το Sunset Park μόλις το διαβάσεις Thomas. Πάντα με ιντρίγκαρε η ιστορία αλλά ως τώρα οι κριτικές με έχουν συγκρατήσει απο το να το διαβάσω.
Όσο για το Middlesex, είναι μια κάπως περίεργη οικογενειακή ιστορία (στην οποία τίθενται αρκετά θέματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο) αλλά το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό κατα την άποψη μου..

Evi προφανως ο ασχετος ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ οτι στους Ολυμπιακους την παρελαση ανοιγει η Ελλαδα και το πηγε αλφαβητικα. Και καλα αυτος, ο επιμελητης του αλλος βλαξ. Αλλα και ο ελληνας μεταφραστης επρεπε να κανει τουλαχιστον ενα σχολιο με παραπομπη. Και οχι δεν ειμαι εθνικιστρια αλλα αυτο ειναι βασικο. Αλλιως μην γραφεις για τους Ολυμπιακους ,γραψε για το Μουντιαλ.
Thomas ο Verdon ειναι καλουτσικος ,αλλα στο ιδιο πεδιο καλυτερα βαλε στα υπ οψιν το "διπλη παγιδα" και το "υποθεση Jacob" του William Landay. Ειναι σαφως ανωτερα.
Για το middlesex δεν ξερω ,αλλα το σεναριο γαμου που διαβασα το σιχαθηκε η ψυχη μου. Μου φανηκε πολυ αμερικανια με φτηνη ψυχαναλυση. Ισως και να το αδικω ομως γιατι ειχα μολις διαβασει το "ζοφερο οικο" του Ντικενσ οποτε οτι και να διαβαζα μετα θα το τρωγε το σκοταδι

@AnaΣtaΣia έγινε!

@Margaret Δεν βλέπω και τις καλύτερες κριτικές για το The Marriage Plot εδώ στο Goodreads οπότε θα πω ότι διάλεξες λάθος βιβλίο του Ευγενίδη να διαβάσεις :)

Δεν τον ήξερα τον William Landay, θα τον έχω υπόψιν!

Δίκιο εχεις. Ξεκίνησα απο την "πατάτα" και τωρα έχω στραβώσει με τον κακόμοιρο τον Ευγενίδη. Χαχα

Κατάφερα και τέλειωσα το Memories of Ice του Erikson, και άρχισα το επόμενο μέρος της σειράς, το House of Chains. Ουσιαστικά διάβασα 200 σελίδες μέσα σε μιάμιση μέρα και το καταχάρηκα, πάνε χρόνια που είχα χρόνο για τόσο διάβασμα! Δυστυχώς από αυτές τις 200 μόλις οι τελευταίες 40-50 ήταν αυτές που ευχαριστήθηκα πολύ... το μέλλον προμηνύεται ενδιαφέρον βέβαια καθώς επιστρέφουν πολλοί παλιοί και αγαπημένοι χαρακτήρες. Συστήνω την σειρά ανεπιφύλακτα σε όσους θαυμαστές της λογοτεχνίας φαντασίας δεν την έχουν αρχίσει ακόμη.

Κυρίως διαβάζω το The Martian και το
Little Lord Fauntleroy.
Για συνέχεια στο πρόγραμμα είναι το Siddhartha και το Το νούμερο 31328.

Μα τι μου θύμισες τωρα!!! Το μικρο λόρδο Foundleroy. Το είχα λατρέψει παιδακι! Με την χήρα μαμά και τον κακό παππού! Θα παω να το βρω το Σαββατοκύριακο! " Μόνη πατρίδα μας τα παιδικά μας χρόνια"

Μαργαρίτα μου το τελειώνω σχεδόν και μου αρέσει πολύ!!
Ελπίζω να μην αλλάξω γνώμη προς το τέλος.. :)

Όχι δε θ αλλάξεις. Θα νοιωσεις ότι ήσουν για λιγο, παιδί , σ έναν κόσμο με ξεκάθαρα τοποθετημένα το καλο και το κακό, όπου στο τελος κερδίζουν η ήρεμη γλυκύτητα , η αξιοπρέπεια και η υπομονή . Και μετα θα κοιμηθείς όμορφα και αυριο το πρωι θα είσαι πάλι ενήλικας στον κόσμο της κρίσης, των τραπεζών και των" 50 αποχρώσεων του γκρι ". (Τωρα εγω αυτο δεν ξερω γιατι το "προγκαω"- δεν το χω διαβάσει αλλα απ όσα έχω ακούσει δεν το χωνεύω)

Αναστασία πως σου φαίνεται το the Martian?

Ακόμα ειναι πολύ νωρίς για να έχω μια ολοκληρωμένη άποψη φυσικά, αλλά ως τώρα μου αρέσει η ιδέα και το πως την εφαρμόζει.
Στα μείον βάζω οτι είναι λίγο δύσκολο να το διαβάσεις βράδυ λόγω της ανάλυσης της μαθηματικο/φυσικο/χημείας :p και οτι ακόμα τουλάχιστον, δεν έχει full suspense! (εντάξει, το οτι είναι εγκαταλελειμμένος στον Αρη και προσπαθεί να επιβιώσει είναι ένα γεγονός που σου προκαλεί αγωνια απο μόνο του, αλλά αυτό το ξέρουμε απο την αρχή) Ελπίζω αυτό να αλλάξει σύντομα..
Θα δούμε..Άλλωστε, στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό :p

Αυτό που λες για τα μαθηματικοειδή είναι αλήθεια, μερικές φορές καταντά δύσκολο να καταλάβεις τί πάει να κάνει ο πρωταγονιστής... ευτυχώς τα τόσα χρόνια που διαβάζω την wikipedia με βοηθήσαν λίγο :P όσον αφορά το σασπένς, ναι, έχει σε κάποια σημεία αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο που θα περίμενες από κάποιο άλλο βιβλίο.

Το νούμερο 31328 είναι ανάμεσα στα πρώτα βιβλία που ελπίζω να διαβάσω το 2015. Θέλω γενικά να ασχοληθώ με Βενέζη, Καζαντζάκη, Σωτηρίου & Ιορδανίδου γιατί δεν έχω διαβάσει ΤΙΠΟΤΑ (ουπς!) και τους ακούω συνέχεια (φυσικά αφου είναι κλασικοί!).

Το νουμερο 31328 ειναι φοβερο και καθηλωτικο! Πες μας γνωμη οταν το διαβασεις!

Margaret wrote: "Δίκιο εχεις. Ξεκίνησα απο την "πατάτα" και τωρα έχω στραβώσει με τον κακόμοιρο τον Ευγενίδη. Χαχα"

Α ναι, το Σενάριο γάμου ήταν πατάτα. Κρίμα που ξεκίνησες με αυτό...

Thomas wrote: "Το νούμερο 31328 είναι ανάμεσα στα πρώτα βιβλία που ελπίζω να διαβάσω το 2015. Θέλω γενικά να ασχοληθώ με Βενέζη, Καζαντζάκη, Σωτηρίου & Ιορδανίδου γιατί δεν έχω διαβάσει ΤΙΠΟΤΑ (ουπ..."

Thomas, ένα θα σου πω. Με το που το ξεκίνησα, άφησα στην άκρη το The Martian..

Ωχ!!! Δεν το χω διαβάσει το 31328! Και τωρα με βάλατε στα αίματα! Και έχω ενα σκασμό βιβλία που περιμένουν. Την Καρδερίνα κατ αρχήν, τον κύκλο του Dave Eggers, το φως ανάμεσα στους ωκεανούς της Stedman, το mr Mercedes, το the Martian ,το lexicon του Μάξ Μπαρυ, Ουφ! Κανά δυο της Καμιλα Λακμπεργκ και κάπου άφησα στη μέση την βιογραφια του Hawking ,τις αδερφοφαδες του Καζαντζακη (πολυ δυνατό αλλα ιδιοτροπο ανάγνωσμα) και το " η πόλη εχει ρεπό" πολυ χαριτωμένο και αστείο αλλα έχω πηξει λιγο με τη δουλειά τωρα τελευταία.

Α! Thomas για όλους υπάρχουν " κλασσικά" που δεν τα χουμε διαβάσει. Μέχρι λοιπον να βούτηξεις στον Καζαντζακη διάβασε την πρώτη σελίδα του " ο Χριστός ξανασταυρώνεται". Δεν λατρεύω τον Καζαντζακη αλλα λατρεύω αυτή την αρχή.

Μαργαρίτα σε καταλαβαίνω απόλυτα!Πριν κανα μήνα τελείωσα την προηγούμενη λίστα (πενηντάδα) και τώρα απο την καινούρια είμαι στο νούμερο 4!(δεν θέλω να βάζω ''σφήνες'' αλλά δεν αντέχω την αναμονή μερικές φορες) Άλλα 46 μεχρι την επόμενη λοιπόν!!!

Βρε παιδί μου εγω τα έχω φυρδην μυγδην. Λες να κάνω λίστα; Να οργανωθώ λιγο.εχω και καμμιά δεκαριά της Αλιεντε. Ποιο να βάλω στη λίστα; Δεν εχω διαβάσει καθόλου Αλιεντε. ( τι λέγαμε πριν;) έχετε καμμιά γνώμη ποιο ειναι το καλυτερο; Α ναι στα "άμεσα το όψιν" ειναι και ο μεταξοσκώληκας. Και το the game και η συνέχεια του! Χαμός. Τέσσερα ράφια τιγκα! Παθαίνω αμοκ και τα παιρνω λες και θα βγουν τα βιβλία στην παρανομία και πρέπει να χω απόθεμα. Αυτο να ξέρετε ειναι ενα σύνδρομο στην ψυχιατρική.

Χαχαχα!!!Μπράβο βρε Μαργαρίτα με τ'αστεία σου!!
Βλέπω Homeland αυτή την στιγμή και έχω ψυχοπλακωθεί!! Όσο για την Allende, θα πρότεινα να ξεκινήσεις απο το The House of the Spirits ή το Daughter of Fortune.
Νομίζω οτι είναι απο τις συγγραφείς που είτε θα λατρέψεις ή δεν θα σου αρέσουν καθόλου.

Όσο για το σύνδρομο νομίζω λέγεται book hoarding ή Ελληνιστί
αποθησαυρισμός βιβλίων και νομίζω λίγο - πολύ το έχουμε όλοι μας σε αυτό το γκρούπ!

Όντως ετσι το λένε! Το homeland εχω δει τον πρώτο κύκλο. Τα βλέπω μόνο οταν κυκλοφορήσουν ολοκληρωμένα. Δεν τα " κατεβάζω" γιατι ο υπολογιστής μου δε με χωνεύει (ούτε κι εγω τον χωνεύω) και μου κανει τη ζωη δύσκολη. Τωρα εχω να δω το 24 τον τετρακοσιοστο τέταρτο κύκλο ( σαν τους Σκορπιονς ενα πράμα- όλο έρχονται για την τελευταία συναυλία ). Ξερω ξερω αμερικανοχαζοπροπαγανδα του χειριστου είδους αλλα εχω ενα κόλλημα με τον Τζακ Μοαουερ. Κι εχω και το Νταουτον το 4. Άλλο κόλλημα αυτο!οταν μεγαλώσω θελω να γίνω Μπάτλερ!!!

Α καλά! Μου αρέσει οτιδήποτε του είδους period drama, οπότε δεν θα έλειπε και το Downton απο την εξίσωση! Περιμένω το τελευταίο επεισόδιο (σνιφ) τα Χριστούγεννα!

Με την Αλιέντε μην ξενικήσεις κατά την γνώμη μου με το Σπίτι των πνευμάτων, μπορεί να είναι το πιο διάσημο βιβλίο της αλλά είναι τρίτο στην τριλογία που δημιούργησε. Πρώτα θα διαβάσεις την Κόρη της Μοίρας, μετά το Φωτογραφία σε Σέπια και τέλος το Σπίτι των Πνευμάτων. Ασχέτως αν έγραψε πρώτα το Σπίτι των Πνευμάτων, χρονολογικά οι ήρωες ακολουθούν την σειρά που ανέφερα. Κατά την γνώμη μου πάντα, η Αλιέντε είναι από τις σημαντικότερες συγγραφείς αυτής της γενιάς, ό,τ δικό της και να διαβάσεις θα σου αρέσει. Απλά υπάρχουν δύο τριλογίες δικές της: αυτή που ήδη ανέφερα και η παιδική της: η Πόλη των θηρίων, το Βασίλειο του Χρυσού Δράκοντα και το Δάσος των Πυγμαίων. Αυτές τις δύο τριλογίες είναι καό να τις διαβάσεις με αυτήν την σειρά.

Καλημέρα σε όλους, σήμερα τελειώνω το βιβλίο μου 3 (τρία) και λέω να πάω στον Τζωρτζ Όργουελ και τη φάρμα των ζώων... Λυπάμε αλλά ούτε εγώ έχω διαβάσει έλληνες κλασικούς. Με μάγευαν πάντα οι ξένοι συγγραφεις και άφηνα στην άκρη τους δικούς μας. Τώρα τους νιώθω σαν κάτι θείους που τους αγαπώ μεν αλλά δεν θέλω και πολλά πολλά μαζί τους.

Evi μου έχεις δίκιο για την σειρά των βιβλίων γιατί είναι μέρη τριλογίας και αφού μιλάμε για διαφορετικές γενιές της ίδιας οικογένειας ίσως πρέπει να ακολουθηθεί χρονολογικά. Αλλά οι ιστορίες είναι διαφορετικές και εγώ που έτυχε πριν αρκετά χρόνια να διαβάσω πρώτα το Σπίτι των Πνευμάτων και μετά όλα τα άλλα, δεν είχα πρόβλημα και να σου πω την αλήθεια το θεώρησα καλύτερο κατόπιν γιατί το Φωτογραφία σε Σέπια δεν μου άρεσε τόσο πολύ και ίσως μου δημιουργούσε λάθος εντύπωση για μια συγγραφέα που τώρα είναι μια από τις σύγχρονες αγαπημένες μου.

Χρήστος wrote: "Καλημέρα σε όλους, σήμερα τελειώνω το βιβλίο μου 3 (τρία) και λέω να πάω στον Τζωρτζ Όργουελ και τη φάρμα των ζώων... Λυπάμε αλλά ούτε εγώ έχω διαβάσει έλληνες κλασικούς. Με μάγευαν πάντα οι ξένοι ..."

Η φάρμα των ζώων είναι πολύ δυνατό βιβλίο κατα την γνώμη μου και θα πρότεινα να βρείς και κάποιες αναλύσεις να διαβάζεις παράλληλα.