غزل معاصر discussion

جایی خوانده بودم که تک غزل فروغ در تولدی دیگر را سر آغاز غزل نو است. نه حرفی در راست و ناراست این ادعا دارم و نه تخصصی. اما اگر 2 ویژگی برای غزل نو بخواهم بگویم، رد پای هر دو در غزل فروغ هست:زبان نو و تصویر. می خواهم دعوتتان کنم به دیدن دویاره زیبایی های تصویری غزل نو. شروع می کنم از همان تک غزل فروغ. یک بار دیگر بخوانیدش و تصویرش کنید با همه رنگهایش:
چون سنگها صدای مرا گوش می کنی
سنگی و ناشنیده فراموش می کنی
رگبار نوبهاری و خواب دریچه را
از ضربه های وسوسه مغشوش می کنی
دست مرا که ساقهء سبز نوازش است
با برگ های مرده همآغوش می کنی
گمراه تر از روح شرابی و دیده را
در شعله می نشانی و مدهوش می کنی
ای ماهی طلائی مرداب خون من
خوش باد مستیت، که مرا نوش می کنی
تو درهء بنفش غروبی که روز را
بر سینه می فشاری و خاموش می کنی
در سایه ها ، فروغ تو بنشست و رنگ باخت
او را به سایه از چه سیه پوش می کنی ؟

افغانی های مقیم ایران، استعداد غریبی در این تصویر پردازی درغزل دارتد. شانس این را داشته ام که در مشهد چند نفری از آنها را ببینم. سید محمد رضا محمدی حسینی را هیچ وقت ندیده ام اما تصویرپردازی شعر نقاشی اش همیشه مبهوتم می کند

صدا ز کالبد تن به در کشید مرا
صدا به شکل کسی شد به بر کشید مرا
صدا شد اسب ستم روح من دوان زپی اش
به خاک بست به کوه و کمر کشید مرا
بگو که بود که نقاشی مرا می کرد
که با دو دیده ی همواره تر کشید مرا
چه وهم داشت که از ابتدای خلقت من
غریب و کج قلق و در به در کشید مرا
دو نیمه کرد مرا پس تو را کشید از من
پس از کنارتو این سوی تر کشید مرا
میان ما دری از مرگ کرد نقاشی
به میخ کوفته در پشت در کشید مرا
خوشش نیامد این نقش را به هم زد و بعد
دگر کشید تورا دگر کشید مرا
من وتو را دو پرنده کشید در دو قفس
خوشش نیامد بی بال و پر کشید مرا
خوشش نیامد تصویر را به هم زد و بعد
پدر کشید تو را و پسر کشید مرا
رها شدیم تو ماهی شدی و من مگسی
نظاره ی تو به خون جگر کشید مرا
خوشش نیامد و این بار از تو دشتی ساخت
به خاطر تو نسیم سحر کشید مرا
خوشش نیامد خط خط , خط زد این ها را
یک استکان چای ز خیر و ز شر کشید مرا
تو را شکر کرد و در ذره های من حل کرد
سپس به سمت لبش برد و سر کشید مرا