Verbeelding Bookclub discussion

Sommige maanden is het nipt, sommige maanden is de winnaar van de poll overduidelijk. Met 3x zoveel stemmen als de twee volgende boeken, was het al even duidelijk dat Never let me go (in het Nederlands vertaald als Laat me nooit alleen) van Kazuo Ishiguro het boek van november ging worden.

Wie leest mee?

Ik heb het boek gereserveerd in de e-bookbib, al moet ik - als het niet sneller teruggegeven wordt - wel nog 27 dagen wachten. Het wordt dus eventueel kantje boordje om het nog in november gelezen te krijgen, maar in december lukt het sowieso wel.

Ik lees mee! Ik heb nog nooit iets van Ishiguro gelezen, al staat hij wel al lang op mijn leeslijst. Benieuwd dus!

Ik heb hem direct in CloudLibrary kunnen uitlenen, in het NL.

Nele wrote: "Ik lees mee! Ik heb nog nooit iets van Ishiguro gelezen, al staat hij wel al lang op mijn leeslijst. Benieuwd dus!

Ik heb hem direct in CloudLibrary kunnen uitlenen, in het NL."

Super! Ik wil het boek graag in het Engels lezen, omdat Ishiguro het in die taal schreef. Maar net gemerkt dat de bib hier het op papier heeft, dus misschien ga ik die versie halen i.p.v. te wachten op de Engelstalige op CloudLibrary :-)

Veel leesplezier gewenst aan de meelezers!

Zelf heb ik dit boek al gelezen, maar aangezien Ishiguro één van mijn favoriete auteurs is, lees ik deze maand misschien wel een ander boek van hem (om toch een béétje het gevoel te hebben dat ik met jullie meelees, ha 😉).
‘Klara and the sun’ staat nog op mijn tbr, dus misschien ga ik daar voor...

Ook ik heb Never Let Me Go al gelezen. Het boek is mij bijgebleven, dus ik ben benieuwd naar de discussie hier. Misschien lees ik het boek van Alice Munro waarop ik gestemd had of ga ik ook voor Klara and the Sun.

Ik las het ook al met de leesclub van de bib, toen met wat gemengde gevoelens want niet helemaal wat ik had verwacht, maar er is me heel veel bijgebleven dus ik had het meer sterren kunnen geven dan 3. Ik kijk uit naar jullie reacties, veel leesplezier!

Ik zag de winnaar al van mijlenver aankomen dus nam het vorige week al mee uit de bib. Eindelijk mijn Arabisch boek doorworsteld, dus kijk zeker uit naar deze, net als Nele wordt het voor mij mijn eerste Ishiguro.

Late to the party, maar ik lees dus ook mee, eergisteren in begonnen! Ik heb de film al gezien, maar ik merk dat dat precies enkel nog toevoegt aan de schoonheid van het boek...

Dag iedereen, gisteren dit boek uitgelezen en ik vond het prachtig. Het is ook al lang geleden dat ik echt zo gegrepen was door een boek, dus ik ben bijzonder blij met deze group read.

Ik hou van de delicate schrijfstijl van Ishiguro, steeds meer, precies. Ik denk ook dat het "helpt" dat ik eerst de film gezien heb, omdat ik zo al direct helemaal in de sfeer zat. Het is eigenlijk bijzonder dat een boek met deze plot (toch wel pure science fiction) eigenlijk zo weinig om de plot draait, maar het toch vooral van zijn sfeerschepping en de beschrijvingen van relaties moet hebben.

Ik dacht constant dat dit een 5-sterrenboek zou worden, maar uiteindelijk toch "maar" 4,5 omdat ik vond dat hij dat derde deel nog wat meer had kunnen uitwerken: de relatie tussen Kathy en Tommy had van mij nog wat mogen uitgediept worden, nu werd er wel heel kort overgegaan.

Maar al bij al: een parel van een boek.

Laurence wrote: "Dag iedereen, gisteren dit boek uitgelezen en ik vond het prachtig."

Nu moet ik toch echt eens werk maken om die film te zien ;-)!

Laurence wrote: " Het is ook al lang geleden dat ik echt zo gegrepen was door een boek, dus ik ben bijzonder blij met deze group read."

idem! Na mijn Arabische tegenvaller zat ik wat in een leesdip maar dit heeft mij er weer helemaal uitgehaald. Ik las het al aan het begin van de maand uit maar zag pas de film en wilde daarop wachten voor review.

Wat dat laatste betreft: ik vond de film wat tegenvallen na het boek, omdat het veel minder diepgang heeft. Het boek moet het idd vooral hebben van de relaties en die zijn in de film toch veel minder uitgediept (o.a. relatie met Ruth gaat wat ten koste van die met Tommy). De sfeer is wel treffend dus ik kan me inbeelden dat als je film voor boek ziet het wel goede film is (mijn man die het niet las vond dat bvb.), dus Cindy, misschien toch er een jaar of zo over laten gaan voor je je aan de film waagt- als het boek al meer bezonken is en de details vervaagd zijn. Ik denk dat je er dan meer van geniet.

Maar het boek dus: ik vond vooral de sfeer die het opriep, door het onderliggende ook, heel bijzonder. Het lijkt allemaal heel gewoon, en herkenbaar ook: bv. hoe ze begeleiders schaduwen op verdachte dingen herinnerde mij heel sterk aan hoe mijn buurmeisje en ik de buren schaduwden op verdachte dingen nadat ze walkie talkies van de sint had gekregen. Maar je weet van in het begin al dat de hoofdpersonen eigenlijk gewoon 'fokdieren' zijn (om het oneerbiedig te zeggen ) dus dat maakt dat de 'iddylische jeugd' toch wel een grimmig en onbehaaglijk kantje heeft dat steeds onderhuids aanwezig is. Dat vond ik heel sterk gedaan - dat onvermijdelijke en barbaarse oproepen zonder dat er ergens op gehamerd wordt. En hoewel het op het eerste zicht vergezocht lijkt, is het op een manier ook wel realistisch: van (supermarkt)vlees willen de meeste mensen bv ook niet weten hoe dat in de winkel beland is (of ze weten en weten niet, zoals in het boek ergens gezegd wordt)...

Een boek dat bleef hangen!

Dankjewel voor jullie bespreking Laurence en Anse. Zelf heb ik het boek in 2019 gelezen. Ik heb toen ook genoten van de sfeer van het boek maar mijn leesplezier haperde op de personages. Ik was constant aan het denken 'die snappen wat er aan het gebeuren is (of gaat gebeuren) en toch zijn ze zo gelaten'. Daardoor was de spanningsboog van het verhaal voor mij niet groot genoeg. Maar ik blijf van plan om de film ooit eens te bekijken ;-).

Ik las het boek deze week ook uit. Net zoals Laurence zag ik de film al, maar gelukkig zodanig lang geleden dat ik mij enkel nog maar de grote lijnen van het verhaal herinnerde. Bij veel boeken zou dat desondanks jammer zijn, omdat ik de belangrijkste verhaallijn wel nog wist, maar uiteindelijk draait het in dit verhaal evenzeer om wat de personages te wachten staat als om hoe ze daar mee om gaan. De manier waarop Kathy het verhaal vertelt, geeft je het gevoel dat je aan het luisteren bent naar een vriendin of goede kennis. Soms wijdt ze net iets teveel uit (en denk je in jezelf "jaja, kom eens to the point"), maar desondanks wil je blijven luisteren naar wat ze te vertellen heeft. En inderdaad, Anse, ik had dat gevoel ook bij sommige van die kindersituaties: enerzijds een soort onschuldige herkenbaarheid, anderzijds dat duistere, grimmige gevoel dat er hier rond hangt.
Mijn vriend vroeg om de film te zien nadat ik het boek gelezen had, omdat hij die nog nooit zag, maar ik heb, op basis van jullie opmerkingen, nu toch maar voorgesteld daar nog even mee te wachten :-)