چاپ ممنوع / PROHIBITED TO PUBLISH discussion

من «دوشيزه مکرمه» هستم، وقتي زن ها روي سرم قند مي سابند و همزمان قند توي دلم آب مي شود.
من «مرحومه مغفوره» هستم، وقتي زير يک سنگ سياه گرانيت قشنگ خوابيده ام و احتمالاً هيچ خوابي نمي بينم.
من «والده مکرمه» هستم، وقتي اعضاي هيات مديره شرکت پسرم براي خودشيريني بيست آگهي تسليت در بيست روزنامه معتبر چاپ مي کنند.

من «همسري مهربان و مادري فداکار» هستم، وقتي شوهرم براي اثبات وفاداري اش- البته تا چهلم- آگهي وفات مرا در صفحه اول پرتيراژترين روزنامه شهر به چاپ مي رساند. من «زوجه» هستم، وقتي شوهرم پس از چهار سال و دو ماه و سه روز به حکم قاضي دادگاه خانواده قبول مي کند به من و دختر شش ساله ام ماهيانه بيست و پنج هزار تومان فقط، بدهد.
من «سرپرست خانوار» هستم، وقتي شوهرم چهار سال پيش با کاميون قراضه اش از گردنه حيران رد نشد و براي هميشه در ته دره خوابيد.

من «خوشگله» هستم، وقتي پسرهاي جوان محله زير تير چراغ برق وقت شان را بيهوده مي گذرانند.

من «مجيد» هستم، وقتي در ايستگاه چراغ برق، اتوبوس خط واحد مي ايستد و شوهرم مرا از پياده رو مقابل صدا مي زند.

من «ضعيفه» هستم، وقتي ريش سفيدهاي فاميل مي خواهند از برادر بزرگم حق ارثم را بگيرند.

من «...» هستم، وقتي مادر، من و خواهرهايم را سرشماري مي کند و به غريبه مي گويد «هفت ...» دارد- خدا برکت بدهد.
من «بي بي» هستم، وقتي تبديل به يک شيء آرکائيک مي شوم و نوه و نتيجه هايم تيک تيک از من عکس مي گيرند.

من «مامي» هستم، وقتي دختر نوجوانم در جشن تولد دوستش دروغ پردازي مي کند.
من «مادر» هستم، وقتي مورد شماتت همسرم قرار مي گيرم.- آن روز به يک مهماني زنانه رفته بودم و غذاي بچه ها را درست نکرده بودم.

من «زنيکه» هستم، وقتي مرد همسايه، تذکرم را در خصوص درست گذاشتن ماشينش در پارکينگ مي شنود.

من «ماماني» هستم، وقتي بچه هايم خرم مي کنند تا خلاف هايشان را به پدرشان نگويم.

من «ننه» هستم، وقتي شليته مي پوشم و چارقدم را با سنجاق زير گلويم محکم مي کنم. نوه ام خجالت مي کشد به دوستانش بگويد من مادربزرگش هستم... به آنها مي گويد من خدمتکار پير مادرش هستم.

من «يک کدبانوي تمام عيار» هستم، وقتي شوهرم آروغ هاي بودار مي زند و کمربندش را روي شکم برآمده اش جابه جا مي کند. دوستانم وقتي مي خواهند به من بگويند؛ «گه» محترمانه مي گويند؛ «عليا مخدره».
من «بانو» هستم، وقتي از مرز پنجاه سالگي گذشته ام و هيچ مردي دلش نمي خواهد وقتش را با من تلف بکند.

من در ماه اول عروسي ام؛ «خانم کوچولو، عروسک، ملوسک، خانمي، عزيزم، عشق من، پيشي، قشنگم، عسلم، ويتامين و...» هستم. من در فريادهاي شبانه شوهرم، وقتي دير به خانه مي آيد، چند تار موي زنانه روي يقه کتش است و دهانش بوي سگ مرده مي دهد، «سليطه» هستم. من در ادبيات ديرپاي اين کهن بوم و بر؛ «دليله محتاله، نفس محيله مکاره، مار، ابليس، شجره مثمره، اثيري، لکاته و...» هستم. دامادم به من «وروره جادو» مي گويد. حاج آقا مرا «والده» آقا مصطفي صدا مي زند. من «مادر فولادزره» هستم، وقتي بر سر حقوقم با اين و آن مي جنگم. مادرم مرا به خان روستا «کنيز» شما معرفي مي کند.

من کيستم؟،،

این متن رو خیلی دوست دارم آمبرلای عزیز!و نمی دونستم از بلقیس سلیمانیه!ممنون دوست خوبم!در ضمن نوشتن اسمت به فارسی مشکله من چتر صدات می کنم:)

اشکالی نداره نازنین جان :-) فارسی را پاس می داریم!:-)
چتر

عجب داستانی. فقط من آخرش هم نفهمیدم که چه صدایش کنم. شاید همان لکاته.... به قول ِ آن مرحوم

خیلی جالب بود چتر جان ضمن اینکه اگر من باشم فرشته مسخ شده صداش می زنم نه لکاته....... اقا مهیار این هم از اون حرفها بودا

چرا مسخ شده؟ اصلا ً چرا فرشته؟

فرشته چون همه زنها اولش فرشته هستند.مسخ شده جون زندگی و مشکلاتش و البته آقایون هر کدوم از اونا رو به یک شکلی تبدیل میکنن

اشتباه نکن. زن، از همون اول زن بود.... هرچند که بهتر از فرشته بود. و هیچ چیز هم مسخش نکرد، به جز خودش که نخواست زن بمونه

ولی الان من فقط هیولاها یا مجسمه های افسردگی یا... رو می بینم که اسمشون زنه اما زن نیستند زن بودن لطافت می خواهد سرزندگی می خواهد عشق می خواهد اما اینها نیست مطمئن باش هیچ زنی هم از این چیزا بدش نمیاد اما گیرش نمیاد تا زن باشه زن بودن خیلی سخته آقا مهیار

زن بودن، احساس می خواد.... اون هم نه یه ذرّه دو ذرّه. زن بودن کنجکاوی می خواد، اشتیاق ِ بیشتر دونستن می خواد؛ زن بودن.... عشق می خواد. زن بودن، فقط یک لبخند ِ واقعی می خواد. زن بودن اون چیزی رو می خواد که خیلی وقته فراموش شده. اون چیزی که فراموش شده، اینه که زن بودن هیچ فرقی با مرد بودن نداره، فقط مــرد می خواد که کسی بتونه زن باشه

.
.
.
.
زن

:)

شما یک انسانی که خدا وار زندگیت را وقف انسان میکنید

مینای عزیز از توجهت ممنونم.اما در مورد اسمی که آقای محمدی انتخاب کردند،باید بگم متاسف شدم.از ایشون بعید بود...
من فکر می کنم قبل از هر کس و هر چیز،زن ها خودشون مشکل خودشونن.وقتی برتری مرد ها رو باور میکنند،وقتی از حقوقشون به راحتی دست می کشند،وقتی تسلیم می شن،و.... همه ی این ها خیانتیست که به اسم احساس و عاطفه در حق خودشون می کنن

من در جایی که صادق هدایت نامی انتخاب کرده جسارت نمی کنم

Mahyar wrote: "من در جایی که صادق هدایت نامی انتخاب کرده جسارت نمی کنم"

صادق هدایت در بوف کور از نوع زن حرف نمی زنه .

هرچی

:D

با کمی تاخیر ممنون آمبرلای عزیز البته با عرض پوزش از مهیار خان و علی رغم احترامی که برای صادق خان قائلم مشکل روانی ایشون رو هم نباید نادیده گرفت قبل از اعتراض شدید مهیار خان بگم من خودم فارغ التحصیل ادبیات فارسی هستم و در این زمینه آگاهی لازم رو دارم. بعدش هم شاید باید زن بود تا مرد شد. میدونستی یه نفر هر چی ضعیف تر باشه در مبارزه و زندگی صداش رو بلندتر میکنه و لاف بیشتری میزنه این هم شده نقل مردها . همه هارت و پورتشون برای پنهان کردن ضعفشونه اما ما زنها احتیاجی به اثبات شدن نداریم.
بگذریم تا بحث بیشتر از این فمینیستی نشده. ما دست دوستی به سوی شما مردها دراز میکنیم. ما مخلص هرچی مرد مرده هستیم. مُرده نه ها

مینای عزیز
"شاید باید زن بود تا مرد شد"و"یک نفر هر چی ضعیف تر باشه در مبارزه و زندگی ،صداش رو بلندتر میکنه و لاف بیشتری میزنه" از اون جملاتی هستن که خیلی خیلی درستند.
مرسی از همیاریت دوست عزیز
;-)

خب البته مینا جان من کاملاً حرف های تو رو قبول دارم و در یکی دیگر از گروه ها خودم همین مطلب ِ برتری ِ زنان بر مردان رو مورد ِ بحث قرار دادم.... ولی من اعتراضی به گفته ی شما در مورد ِ هدایت ندارم، زیرا که فارق التحصیل ِ ادبیات بودن ِ شما چیزی رو بهتون در زمینه ی روان شناسی اضافه نمی کنه.... هر چند که به نظر ِ من در زمینه ی ادبیات هم.... بگذریم

از اينكه ميبينم خواهران و برادران فقط در حال تخليه ي سرخوردگيهاي خودشون هستن متاسفم
مهيار جان به عنوان يه پسر ، خوب بلدي از آزار دادن دخترا لذت ببري
خانم هاي عزيزم خيلي معصومانه و محظوظانه دارن همون حس قديمي مفعول بودنشون_البته در هر زمينه اي _ رو ارضا مي كنن

مطالعه ي تاريخ جنبش نسوان و احتمالا كتاباي داستايفسكي ميتونه براي دوستان مفيد باشه ضمنا خواهش مي كنم تن اون هدايت بدبختم تو گور نلرزونين

از اينكه ميبينم خواهران و برادران فقط در حال تخليه ي سرخوردگيهاي خودشون هستن متاسفم
مهيار جان به عنوان يه پسر ، خوب بلدي از آزار دادن دخترا لذت ببري
خانم هاي عزيزم خيلي معصومانه و محظوظانه دارن همون حس قديمي مفعول بودنشون_البته در هر زمينه اي _ رو ارضا مي كنن

مطالعه ي تاريخ جنبش نسوان و احتمالا كتاباي داستايفسكي ميتونه براي دوستان مفيد باشه ضمنا خواهش مي كنم تن اون هدايت بدبختم تو گور نلرزونين

:))

اگه بگم خیلی تند رفتی دروغ گفتم، نه؟

از اونجایی که اصولا با بی ادبی و فضولی در کار دیگران مخالفم جوابی برای افشین و مهیار ندارم. لف و نشر جمله هم مشوشه

واقیعت و حقیقت وجود زن از بین رفته برای همین اسمی نمی توان برایش انتخاب کرد.
زن خالق کوچکی است که باید مثل خالق هستی نه به آن اندازه ولی در خور خلقت کوچکی که دارد و خداوندگاری را تا حدودی تجربه می کند برایش ارزش قائل شویم و سپاس بگذاریم.
متاسفانه در جامعه ما زنان که خالق مردان هستند تحت قوانینی زندگی می کنند که مردان می نویسند.
حرمت زن به جایگاه حرمت انسان بودنش نرسیده و جنس دوم تلقی میشود.

خیلی جالب بود دست شما و بلقیس درد نکنه. همینه دیگه زن در ایران یعنی برده

ممنون وحید
خیلی خواندن شعرت احساس قربت بهم داد
ممنون دوست من

خیلی عالی بود بغضم گرفت