Dandelion - قاصدک discussion

نامه ی شهیار قنبری ، در سوگ امیر جوادی فر

امیرجوادی فر لنگرودی از دوستداران شهیار قنبری ،ترانه سرای شهیر ایرانی بود که سال ها ست در آمریکا زندگی می کند.شهیار قنبری در پی شنیدن خبر کشته شدن امیر در راه آزادی ایران در سوگ او نامه ایی نوشته:


با نفسی که بالا نمی آید،و با دلی که از غمباد در حال ترکیدن است،و با دستی که به این سو و آن سو پرتاب می شود و به من گوش نمی دهد و با همه ایی که بی رفیق شده است،بی کس ِ بی کس...بی نفس....بر زخم هولناک ات دست می کشم که شاید مرهمی باشد،که نیست.اگر بگویم ،که غیب شدن امیر، به اندازه ی عبدی*،هستی ام را تیره و تار کرده است ،دروغ نگفته ام.مدام صدای زیبای اش را می شنیدم.صدایی که روشن بود و تازه و ترد و شفاف...پر از عشق ...پر از رنگ ...پر از امید...صدایی دانا که می خواست شریف بماند.صدایی بزرگ و بزرگوار...از این غزل ِناب ِانسانی تا همیشه دریا سخن خواهم گفت.کسی که می خواست به یاری شما دوستان ،مستندی در باب من و کارنامه ام از راه دور بسازد.یک مستندِ زیر زمینی! که بی اجازه از همه چیز بگوید.چه ذوقی کرد ،وقتی شنید ناگفته های من و لاله را رو به دوربین خواهم گفت.باری،این وظیفه ی ماست تا بی وقفه از امیری که نیست و هست ،بگوییم.این هفته چون از ساختمانی که دفتر رادیو* بود اخراجمان کرده اند،تعطیلیم.(به مردم هرگز در صحنه ی لس آنجلس گفتیم نگذارید که این چراغ خاموش شود،گوش هاشان پر از موم بود)اما از هفته آینده که دوباره راه می افتد باید برای امیر جان ِمن و تو و همه کاری کنیم کارستان.با گریه ایی که بند نمی آید و با خشمی که برای همیشه با ماست
سبز باشی ،سبز و آفتابیاگرچه که در غیبت امیرجان،کلمه ها دیگر صاحب وزن و اعتباری نیستند.
شهیار

سايناي عزيز
ممنون از مطلبي كه گذاشتي

بي وفا شدي سعيده جون
نيستي

سلام ساینا خانم

سلام بر روی ماه تو عزیز دل سلام از ماست