Praxitelis Pollakis's Blog

Εισαγωγή του Ν. Τσιφόρου στο βιβλίο “Παραμύθια πίσω απ’ τα κάγκελα”

Το φθινόπωρο μπαμπακιάζουνε τα γαλάζια χωράφια των ουρανών και τα λελέκια, μια και ρημάξανε τους μπακακούς στις χαβούζες, παίρνουνε νότια πασαπόρτια και πάνε στους βάλτους των δύο Νείλων… Βρωμάνε τα διαμερίσματα ναφταλίνα κι οι θυρωροί αδειάζουνε τα καλοριφέρια από τ’ απονέρι το περσινό. Πέφτει, το λοιπόν, έτσι μια μελαγχολία, φύλλα κίτρινα, διάθεση για στίχους, εδώ και τριάντα-σαράντα χρόνια πεθαίνανε και οι φυματικοί κ...

-Θεωρείτε πως είστε καλός συγγραφέας, κύριε…

Πριν προλάβει να ολοκληρώσει την ερώτηση ένα αχνό χαμόγελο ήταν αρκετό να συνεχίσει τη συζήτηση.

-Θεωρώ πως δεν υπάρχουν καλοί συγγραφείς πια. Κι αν υπάρχουν, στις μέρες μας είναι σίγουρα δυσεύρετοι.

Ο δημοσιογράφος φανερά εκνευρισμένος, ώρα τώρα, από την έκβαση της συνέντευξης και με αφορμή το τελευταίο σχόλιο, επέλεξε απλά να τον κοιτά επίμονα.

-Μπορείτε να εξηγήσετε;, πρόσθεσε, προσπαθώντας να αποσπάσει κάτι παραπάνω από αερολογίες και ...

-Θεωρείτε πως είστε καλός συγγραφέας, κύριε…

Πριν προλάβει να ολοκληρώσει την ερώτηση ένα αχνό χαμόγελο ήταν αρκετό να συνεχίσει τη συζήτηση.

-Θεωρώ πως δεν υπάρχουν καλοί συγγραφείς πια. Κι αν υπάρχουν, στις μέρες μας είναι σίγουρα δυσεύρετοι.

Ο δημοσιογράφος φανερά εκνευρισμένος, ώρα τώρα, από την έκβαση της συνέντευξης και με αφορμή το τελευταίο σχόλιο, επέλεξε απλά να τον κοιτά επίμονα.

-Μπορείτε να εξηγήσετε;, πρόσθεσε, προσπαθώντας να αποσπάσει κάτι παραπάνω από αερολογίες και ...

….{“Unconventional things like that must happen in life, to make it a little more interesting.”, said Valentina playfully again.
The kid got up from the railing. An autumnal, hazy cloud was starting to cover the sky.
“Perhaps they should, but I think I’m not used to them.”, said Nikos, as if he was ashamed.
“Did you check the cash register?”
Valentina’s mood darkened, she felt Nikos’s gray, stodgy aura taking over hers. She stroked his hair. “You think way too much.”, said as she walked away. Nikos had his gaze fixed on her back. He approached her and placed his hand on her waist. Valentina turned around and looked him frozen in the eyes. “Now is the time.”, she thought. And that’s when they started kissing lustfully. Their bodies touched abruptly, came together as if trying to become one, with their kiss flooding them with erratic, almost paranoid intoxication. Outside, gusts of wind carried clouds now and then, masking the sun’s rays. Cars were passing by; pedestrians, that’d been once glancing at the shop, were now in a hurry, overlooking, as if they knew what was happening. A fire truck passed by like greased lightning and left its siren echoing behind. It made them stop. Electric ambience and tension still lingered in the room. }….The Eleven Commandments

Απόσπασμα

…“Μου αρέσουν εκείνοι που δεν ξέρουν να ζουν παρά μόνο για να χαθούν –
Γιατί είναι αυτοί που περνάνε αντίπερα.
Μου αρέσουν οι μεγάλοι καταφρονητές –
Γιατί είναι τα βέλη της επιθυμίας για την απέναντι όχθη…
Μου αρέσει αυτός που σπαταλάει την ψυχή του,
που δεν θέλει να του λένε ευχαριστώ,
που πάντα χαρίζει και δεν θέλει να συντηρηθεί.
Μου αρέσει εκείνος που ντρέπεται όταν τον ευνοούν τα ζάρια
και που όλο ρωτάει “είμαι ένας χαρτοκλέφτης λοιπόν;” –
γιατί θέλει να καταστραφεί.
Μου αρέσει εκείνος π...

Το γεγονός ότι ο Καλλιτέχνης στην εποχή μας θεωρείται χομπίστας είναι απάνθρωπο. Και ο άνθρωπος πολλές φορές θεωρείται απάνθρωπος. Συνεπώς πολλές φορές ο άνθρωπος δεν είναι ακριβώς άνθρωπος. Άρα τι είναι; Ας διαλέξουμε κουνάβι για να μπορούμε να κλείσουμε αυτή την πρόταση και τον παράλογο συλλογισμό.
Αυτό βέβαια είναι το λιγότερο, θα μου πεις, γλυκό μου κουνάβι. Θα μου πεις κι άλλα πολλά που ξέρεις και τα φωνάζεις επιδεικτικά όπου σταθείς κι όπου βρεθείς. Πάρα πολλά! “Η ζωή είναι μάταιη, η ζωή εί...

Μια φορά κι έναν καιρό, κάπου στο βάθος του διαστήματος, υπήρχε ένας πλανήτης γεμάτος κουνούπια. Υπήρχα κι άλλα ζώα, μύγες, κατσαρίδες, σκαθάρια, αλλά κυρίως κουνούπια. Τα κουνούπια οργάνωναν τα πάντα. Ήταν το κυριότερο είδος, βλέπεις… Είχαν δουλειές, σπίτια, δικαιώματα, τεράστιες κοινωνίες που κινούνταν γρήγορα, υποδουλωμένες στο καλοκουρδισμένο ρολόι της ρουτίνας. Κυβερνήσεις ολόκληρες, περίεργα παιχνίδια, νόμους, όλα όσα χρειάζεται ένα κουνούπι για να κινείται κάτω από το καλοκουρδισμένο ρολό...

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος το όνειρο μου,

κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,

κι αν σέρνομαι στ’ ακάθαρτα του δρόμου,

πουλάκι με σπασμένα τα φτερά

Κι αν έχει, πριν ανοίξει, το λουλούδι

στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί,

το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι

κι αν ξέρω πως ποτέ δεν θα ειπωθεί

Κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου

βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ-

καθάρια πως ταράζεται η ψυχή μου

σα βλέπω το μεγάλο ουρανό,

Η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,

και ογραίνοντας την άμμο το...

Περί Επαναστάσεως ( Διήγημα από το “Σημειώσεις ενός Πορνόγερου”)

Τα πράγματα είναι ζόρικα. Οι δάσκαλοι σε τυραννάνε με χάρακες και τα σκουλήκια τρώνε τα καλαμπόκια. Πολυβόλα στημένα πάνω σε τρίποδα, σημαδεύουν πότε άσπρες και πότε μαύρες κοιλιές. Αλλά όλες οι κοιλιές είναι ίδιες.
Άνθρωποι τρώνε ξύλο απλά και μόνο για να φάνε ξύλο. Στα δικαστήρια το τέλος είναι γραμμένο από πριν και όλα όσα προηγούνται είναι απλά και μόνο θέατρο. Παίρνουν τους ανθρώπους μέσα σε δωμάτια για ανάκριση και του...

Ο ΧΥΜΟΣ

Μου τη σπάνε αυτοί που λεν´ πολλά και κάνουν λίγα. Μου τη σπάνε αυτοί που λεν´ λίγα και κάνουν πολλά. Ψηλοί, κοντοί, έξυπνοι, χαζοί, τρελιάρηδες. Οι διαφορετικοί· κι αυτοί μου τη σπάνε! Καθένας θεωρεί ότι είναι διαφορετικός, ότι έχει μεγάλη αξία. Αν ίσχυε, ο Θεός (ή ότι να ´ναι τελος πάντων) δε θα έκανε δισεκατομμύρια δίποδα να ζουν και να πεθαίνουν, θα έκανε 5-6 που ο ένας θα είχε ένα μάτι, ο άλλος πόδια ασβού, ο τρίτος διασταύρωση με κοάλα και πάει λέγοντας… Διαφορετικότητα, μοναδικότητα.
Οι αρ...