Greek Literature Quotes

“Time, which sees all things, has found you out.”
― Sophocles, Oedipus Rex

“Magistrate: What do you propose to do then, pray?

Lysistrata: You ask me that! Why, we propose to administer the treasury ourselves

Magistrate: You do?

Lysistrata: What is there in that a surprise to you? Do we not administer the budget of household expenses?

Magistrate: But that is not the same thing.

Lysistrata: How so – not the same thing?

Magistrate: It is the treasury supplies the expenses of the War.

Lysistrata: That's our first principle – no War!”
― Aristophanes, Lysistrata

“Βλέπεις όμως, Ισμηνάκι μου, η ελευθερία είναι πιο δυνατή από την αγάπη, γιατί η αγάπη είναι κόρη της. Είναι ο καθρέφτης της, οι δυο όψεις της ζωής, που έλκονται και απωθούνται, όπως θα έλεγε και ο Αρχιτέκτονας στη γλώσσα της επιστήμης. Γιατί αγάπη χωρίς ελευθερία είναι φωτιά χωρίς ανάσα, και ελευθερία χωρίς αγάπη είναι μοναξιά του κερατά. Έτσι, αγάπη που περιορίζει την ελευθερία, γεννά την αγάπη για την ελευθερία. "Αυτό το παιχνίδι δίνει το ρυθμό του κόσμου", όπως μου 'λεγε τις προάλλες ο Φιλόσοφος.”
― Χρόνης Μίσσιος, Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι

“Pluto claimed that in ancient times, all humans had been a combination of male and female. Each person had two heads, four arms, four legs. Supposedly, these combo-humans had been so powerful they made the gods uneasy, so Zeus split them in half - man and woman. Ever since, humans had felt incomplete. They spent their whole lives searching for their other halves.”
― Rick Riordan - The Blood of Olympus

“These Phoenicians who came with Cadmus and of whom the Gephyraeans were a part brought with them to Hellas, among many other kinds of learning, the alphabet, which had been unknown before this, I think, to the Greeks. As time went on the sound and the form of the letters were changed. At this time the Greeks who were settled around them were for the most part Ionians, and after being taught the letters by the Phoenicians, they used them with a few changes of form. In so doing, they gave to these characters the name of Phoenician, as was quite fair seeing that the Phoenicians had brought them into Greece.
(5-58-59)”
― Herodotus, The Histories

“Plan harm for another and harm yourself most, The evil we hatch always comes home to roost.”
― Hesiod, Works of Hesiod and the Homeric Hymns: Including Theogony and Works and Days

“Are we Greeks, or are we barbarians?”
― Pietros Maneos

“There’s one big thing I know, to pay back injury done to me with terrible injuries.”
― Archilochus, Greek Lyric Poetry

“Την άρπαξε από τον ώμο, την έσπρωξε στην άλλη άκρη της κουζίνας, έκλεισε την πόρτα και στάθηκε. Εκείνη κρατήθηκε από το τραπέζι να μην πέσει, τόσο δυνατά την είχε σπρώξει. Δεν μίλησε. Δέχτηκε την βρισιά ατάραχη. Και πάλι στεκόταν ντούρα, προκλητική, περιμένοντας. Μ’ ένα πήδημα χίμηξε απάνω της κι άρχισε να την χτυπάει στο κεφάλι, στο πρόσωπο, στο στήθος, στη ράχη. Το μίσος έδωσε δύναμη υπεράνθρωπη στα χέρια του. Χτυπούσε, χτυπούσε, χτυπούσε. Τα χτυπήματα ηχούσαν υπόκωφα, μουγκά στο ηχείο του κορμιού της. Τα δεχόταν δίχως μια φωνή, χωρίς την παραμικρή αντίδραση. Είχε κλείσει τα μάτια, είχε μισοανοίξει τα χείλη. Στη μορφή της είχε χυθεί η ύπουλη εκείνη έκφραση, που κυμαίνεται ανάμεσα οδύνη και ηδονή. Ένα πιο δυνατό χτύπημα στο μηνίγγι τη ζάλισε. Λύγισαν τα πόδια της, έπεσε γονατιστή.
Μη με χτυπάς τόσο δυνατά, μουρμούρισε. Θα με σκοτώσεις και δεν κάνει. Δεν κάνει για σένα…
Σταμάτησε να την χτυπάει, την κοίταξε κι ανάσαινε βαριά. Τότε εκείνη, καθώς ήταν γονατιστή, του αγκάλιασε σφικτά τα γόνατα, ακούμπησε το κεφάλι της στα μεριά του και χαϊδεύτηκε σα γάτα.
Τώρα ξέρω πως μ’ αγαπάς, μουρμούρισε.”
― Μ. Καραγάτσης, Η μεγάλη χίμαιρα

“Όχι, ούτε μ’ αγάπησε, ούτε τον αγάπησα. Οι σατανάδες φώλιασαν στα σωθικά μας και μηχανεύτηκαν να τα σμίξουν σε ηδονή θανατερή. Έλιωσαν από επιθυμία τα κορμιά μας, φλογίστηκαν από εγωισμό οι ψυχές μας, σπάραξαν από γλύκα οι σάρκες μας κι έσπειραν το Χάρο παντού, παντού, παντού… Όχι, δεν τον αγάπησα. Μονάχα ορέχτηκα να εξουσιάσω το κρέας και την ψυχή του.”
― Μ. Καραγάτσης, Η μεγάλη χίμαιρα

“Τι όμορφη που είσαι. Με τρομάζει η ομορφιά σου. Σε πεινάω. Σε διψάω.
Σου δέομαι: κρύψου· γίνε αόρατη για όλους· ορατή μόνο σ᾿ εμένα· καλυμμένη
απ’ τα μαλλιά ως τα νύχια των ποδιών με σκοτεινό διάφανο πέπλο
διάστικτο απ’ τους ασημένιους στεναγμούς εαρινών φεγγαριών. Οι πόροι σου εκπέμπουν
φωνήεντα, σύμφωνα ιμερόεντα· αρθρώνονται απόρρητες λέξεις·
τριανταφυλλιές εκρήξεις απ’ την πράξη του έρωτα. Το πέπλο σου ογκώνεται, λάμπει
πάνω απ’ τη νυχτωμένη πόλη με τα ημίφωτα μπαρ,
τα ναυτικά οινομαγειρεία·
πράσινοι προβολείς φωτίζουνε το διανυκτερεύον φαρμακείο· μια γυάλινη σφαίρα
περιστρέφεται γρήγορα δείχνοντας τοπία της υδρογείου. Ο μεθυσμένος τρεκλίζει
σε μια τρικυμία φυσημένη απ’ την αναπνοή του σώματός σου. Μη φεύγεις. Μη φεύγεις.
Τόσο υλική, τόσο άπιαστη. Ένας πέτρινος ταύρος
πηδάει απ᾿ το αέτωμα στα ξερά χόρτα. Μια γυμνή γυναίκα ανεβαίνει την ξύλινη σκάλα
κρατώντας μια λεκάνη με ζεστό νερό. Ο ατμός τής κρύβει το πρόσωπο. Ψηλά στον αέρα
ένα ανιχνευτικό ελικόπτερο βομβίζει σε αόριστα σημεία. Φυλάξου.
Εσένα ζητούν. Κρύψου βαθύτερα στα χέρια μου. Το τρίχωμα
της κόκκινης κουβέρτας που μας σκέπει, διαρκώς μεγαλώνει
γίνεται μια έγκυος αρκούδα η κουβέρτα. Κάτω απ’ την κόκκινη αρκούδα
ερωτευόμαστε απέραντα, πέρα απ᾿ το χρόνο κι απ’ το θάνατο πέρα,
σε μια μοναχική, παγκόσμιαν ένωση. Τι όμορφη που είσαι. Η ομορφιά σου με τρομάζει.
Και σε πεινάω. Και σε διψάω. Και σου δέομαι: κρύψου.”
― Γιάννης Ρίτσος, Τα Ερωτικά

“But this is ruin! New waves breaking in
To wreck us, ere we are righted from the old!”
― Euripides, Medea

“I ask the gods some respite from the weariness
of this watch time measured by years I lie awake
elbowed upon the Atreidae's roof dogwise to mark
the grand professionals of all the stars of night
burdened with winter and again with heat for men,
dynasties in their shining blazoned on the air,
these stairs, upon their wane and when the rest arise”
― Aeschylus, Agamemnon

“Κίρκη είναι ο πόλεμος.”
― Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα

“Tako smo sjedili prilično dugo uz naš mangal i šutjeli. Opet sam osjetio kako je sreća jednostavna i prirodna stvar. A to je: čaša vina, jedan kesten, skromni mangal i šum morskih valova. Ništa drugo! Da bismo shvatili da je u tome sreća, potrebno je da budemo jednostavna i priprosta srca.”
― Nikos Kazantzakis, Zorba the Greek

“Δεν υπάρχει σήμερα μεγαλήτερη αμαρτία από το να παραδίνεσαι στη γοητευτική μέθη της ωραιότητας.”
― Νίκος Καζατσάκης

“Το μινόρε γεννήθηκε έπειτα από ένα βιαστικό γάμο, όπου μπλέχτηκαν οι τόνοι με τα ημιτόνια, δίνοντας ένα παραπονιαρικο άκουσμα, κι έτσι σιγοντάρει τις θλιμμένες στιγμές.

Από την άλλη, το ματζόρε καυχιέται ότι δε του λείπει τίποτα, εντείνοντας όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα.”
― D. Vazelakis

“Είναι καιρός πια, ευχή και αλήθεια να συγχρονίσουν μια φορά τα ρολόγια τους...”
― Στέλλα Ραμοπούλου, Ώριμο Αβο-Κάν’το

“If we do even one extra knot on our prayer rope, our guardian angel will record it; a few prayers or good thoughts will be stored up for later. Christ saves up all these things, and when the time comes for us to depart for the next life, we will take them and go to Christ.”
― Gerondissa Makrina Vassopoulou, Words of the Heart

“Γύριζε ο Κοσμάς σπίτι, έπιανε το χέρι της γυναίκας του κι ένιωθε γλύκαινε ο νους του, κι η ζωή γίνουνταν πολύ απλή κι όλοι οι αιώνες μαζεύουνταν και χωρούσαν σε μια μικρή στιγμή· στη στιγμή που κρατάς το χέρι του ανθρώπου που αγαπάς και το νιώθεις ακόμα ζεστό, ζωντανό, να σπαρταρίζει στη φούχτα σου. Και λες: «Έτσι γίνουνταν πάντα, έτσι θα γίνεται πάντα, τούτη η στιγμή είναι η αιωνιότητα».”
― Νίκος Καζαντζάκης, Ο Ανήφορος

“Fear no fear, Princess Sophie, because I will always be there to help you and your life.”
― Akshat Pathak, Sophie, I am happy...

“Η Θεσσαλονίκη, ένας τόπος που το φως του δεν έχει ημερέψει από κανέναν Παρθενώνα...”
― Ισίδωρος Ζουργός, Παλιές και νέες χώρες

“An Argument needs no reason; Nor any friendship.”
― lbycus

“Η καρδιά τ' ανθρώπου σταματάει στα μικρά και συνηθίζει στα μεγάλα.”
― Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα

“Το στέρνο της στενό, ολοκόκκαλο, απορούσες πώς χώραγε τόση καρδιά!”
― Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα

“Η λευτεριά κοστίζει ακριβά, είπα. Όταν πολεμάς για δαύτη, η φρονιμάδα είναι χασούρα. Ξέρεις τι λένε στο χωριό μου; "Ως να σκεφτεί ο γνωστικός ο τρελός πάει και έρχεται".”
― Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα

“Άμα ξυπνήσεις εσύ, τότε θα 'ρτει η άνοιξη...”
― Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα

“Μουρμούριζε ένα ποίημά του, που το δούλευε κανά δυό μέρες. "Λέει ο ήλιος στη γη":
Άμυαλη που στροβιλίζεσαι στο άπειρο
παιδιαρίζεις ακόμα - το ξέρεις;
Παίζεις με τη φωτιά...”
― Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα

“I was beginning to think in Greek. That is the great Rubicon to cross in learning any language. Those in whom the Greek word lives only while they are hunting for it in the lexicon, and who then substitute the English word for it, are not reading the Greek at all; they are only solving a puzzle.”
― C.S. Lewis, Surprised by Joy: The Shape of My Early Life

“Ξεθωριάζει όμως η ζωή; Ξεθωριάζει και μάλιστα είναι συχνό φαινόμενο στην σύγχρονη εποχή. Ανέπνεε γκρίζο αγέρα, γκρίζο ουρανό, θλιμμένες Παρασκευές και κλειστές νύχτες βουτηγμένες στην μοναξιά μιας πολιτείας, και θα δεις πως ξεθωριάζει. Σαν φύλλο βαθιά στα πλεμμένα κλαδιά μιας λεμονιάς που ούτε ο αέρας του φυσά, ούτε οι ακτίνες το αγγίζουν. Έτσι μαραίνεται, έτσι μαθαίνει η ζωή πολλές φορές και γίνεται ασπρόμαυρη.”
― Praxitelis Pollakis, The Eleven Commandments