Terrence Lauerhohn's Blog

Een paar weken geleden werd mijn nieuwe Thriller Nirwana door een leesclub van Thrillerlezers onder de loep genomen.
Er werden vragen gesteld, waaronder enkele heel pittige, maar waarop ik ook heel graag een antwoord gaf. De leden delen in hun verslag hun ervaringen tijdens het lezen, wat ze van Nirwana vonden nadat ze het boek uit hadden, en ik kreeg de gelegenheid om een en ander over Nirwana uit te leggen.
Het is dus een zeer inhoudelijk en verhelderend stuk over dit boek geworden. Klik op de link hieronder:

http://www.thrillerlezers.nl/index.ph...

Jan Timmermans
Een man, een vrouw en een kind rijden over de snelwegen van de Verenigde Staten op weg naar Clarksonville. Plots stuit men op een file: iets wat haast onmogelijk is in deze streken. Buitenaardse krachten, een meteoriet die de aarde schampt of gewone blikseminslagen worden geacht de oorzaak te zijn. Geheimzinnigheid voert de boventoon. Hoe het ook zij, alle elektrische apparaten weigeren dienst. De auteur schetst voortreffelijk de broeierige atmosfeer die ontstaat; het is bloedheet en de mensen zijn geïrriteerd en wanhopig. Wat is hier aan de hand? De file staat muurvast en er ontstaat een gebrek aan water en voorzieningen. Sommige mensen gaan de woestijn in en laten daar het leven door ontbering en roofdieren. Het landschap laat kraters zien en smeulende resten van mensen en dingen en ten slotte ook nog monsters. De sfeer die opgeroepen wordt, is 'unheimisch' te noemen, benauwend ook. Richard, de hoofdpersoon, wil zijn gezin in veilige haven brengen, maar lotgenoten en zijn eigen jeugdtrauma's zitten hem in de weg. Zal het hem lukken? Een spannend geschreven fantasyverhaal over overlevingsdrang onder bizarre omstandigheden.
© NBD Biblion

Dankzij de Hebban Awards (waarvoor mijn boek, De negen cirkels is genomineerd, in de categorie Fantasy/ScienceFiction) weet ik nu hoe vermoeiend intens lobbyen is en dat het nooit mijn hobby zal worden. Gelukkig hoef ik het niet alleen te doen. Ik krijg heel veel bijstand van Ambilicious, Zilverspoor en van een aantal Facebookvrienden. Hen wil ik daarvoor langs deze weg heel erg bedanken!

Ook ben ik de mensen die op De negen cirkels hebben gestemd - of dat nog van plan zijn - heel erg dankbaar! Daarom ben ik blij dat ik onder hen een aantal exemplaren van Wegversperring en De negen cirkels mag verloten, eveneens weer dankzij een donatie van Ambilicious. (zie voor de loterijen/prijsvragen, 'persberichten' op mijn website).

Nog een paar dagen te gaan, ik hou vol. Mijn handdoek ligt niet in de ring, hoewel ik opgelucht zal zijn als ik niet meer hoef te concurreren met collega's die ik ontzettend waardeer.

Na de Hebban Awards besteed ik alle nodige aandacht aan de publicatie van Wegversperring, die voor eind oktober/begin november gepland staat.
Tussendoor probeer ik nog aan mijn volgende roman door te schrijven, een wintertaak.

http://www.123website.nl/lauerhohn/62...

Op 20 september 2015 vierde mijn boek, De negen cirkels, zijn eerste verjaardag. Een prachtig cadeau kreeg ik op 19 september. De negen cirkels is door Hebban.nl als een van zes boeken genomineerd voor 'Het beste Fantasy/Scifi boek van 2015'.
Je kunt je waarschijnlijk wel voorstellen dat ik een gat in de lucht sprong en die dag geen woord meer op mijn keyboard getikt kreeg. Ik ben vanzelfsprekend al zo trots als een pauw dat het boek is genomineerd. Echt te worden verkozen...? Ik durf het zelfs niet te dromen, hoewel de hoop toch aanwezig is.
http://www.hebban.nl/artikelen/hebban...
Er mag vanaf 25 september worden gestemd.

Al schrijf ik niet erg vaak een blog, toch denk ik er vaak aan, en vooral of ik iets te melden heb dat het waard is om in een blog te verpakken. Mij schoot vandaag wel een aardig gegeven te binnen, met zelfs misschien enig nut voor andere collega’s die debuteren met een roman.

Iedere (beginnende) schrijver ondervindt het probleem dat ik ook tegenkom; wat doe ik goed en wat doe ik fout. Wat de sterke punten en de zwakke punten zijn, is onmisbare kennis als je een goed schrijver wil worden. Natuurlijk kun je hulp krijgen van een schrijfcoach, andere collega’s en een redacteur van een uitgever, maar dat blijven adviezen van een enkel individu.

Ik twijfel vaak omdat ik nogal eens tegenstrijdige adviezen krijg en op een gegeven moment niet meer weet wiens advies ik moet aannemen. Ik ben namelijk vaak geneigd om de meeste tips als waarheid en juist te beschouwen en die dus te gebruiken in mijn werk.

Maar nu mijn boek ‘De negen cirkels’ drie en een halve maand geleden is verschenen en er sindsdien behoorlijk wat meningen zijn geschreven, merk ik de overeenkomsten die alle opinies hebben en hoe mijn stijl wordt beoordeeld.

Ik blijk een vlotte schrijfstijl te hebben die daarbij ook origineel is. Ik beschrijf mijn omgevingen duidelijk en ik creëer geloofwaardige personages, hoe onmogelijk ze ook zijn. Dat zijn algemene punten die vrijwel alle recensies met elkaar gemeen hebben en waar ik ontzettend blij mee ben. Ik vind dat een schrijver een beeld hoort te vormen dat bijna werkelijkheid wordt in iemands geest. Een geschreven verhaal moet als een film overkomen, en het extra, zeer belangrijke gegeven -dat een film niet de gedachten van een personage kan uitbeelden, en een schrijver wel- moet bovenal goed worden benut. Wanneer personages voor de lezer als levensecht overkomen, en zij met hen meevoelen, is een schrijver wat mij betreft al redelijk geslaagd in wat hij of zij bij lezers los hoort te maken.

Complimenten zijn altijd heel fijn, maar voor mij zijn de meningen ook belangrijk omdat ze me laten weten waar mijn sterke punten liggen, en iets goeds moet je niet veranderen, alleen verbeteren. Dus hou ik me vast aan de algemene beeldvorming over mijn stijl.

Niet iedereen heeft echter exact dezelfde positieve mening over ‘De negen cirkels’ en ook worden er puntjes van kritiek geopperd, hoewel geen enkele recensie mijn boek (gelukkig!) minder dan drie sterren geeft, tot nu toe (Terrence klopt drie keer af, op ongeverfd hout). Ook die kritiek is voor mij belangrijk, vooral als het algemene kritiek wordt. Wel ben ik minder geneigd om die direct als waarheid en juist aan te nemen indien het om de recensie van een enkeling of enkelen uit de verzameling recensenten en lezers gaat, met name als die het onderling al niet met elkaar eens zijn.

Al met al wordt het vanaf nu bij ieder nieuw boek (als die uitgegeven gaan worden Cool): op de algemene opinie blijven letten en turven… de goede eigenschappen van mijn schrijfstijl bij elkaar optellen en de mindere eigenschappen eveneens, zodat ik daar zelfs harder aan kan werken.

inkijkbestand, 'De negen cirkels'

Zoals de achterflap van het boek vermeldt heeft Dante’s ‘Inferno’ mij vooral geïnspireerd. Maar op de achterflap is te weinig ruimte om dat nader uit te leggen, dus wil ik dat graag met dit stuk doen.

Dante schreef zijn verhaal in de veertiende eeuw als onderdeel van het drieluik, ‘De goddelijke komedie’. De goddelijke komedie wordt beschouwd als een literair meesterwerk en daar ben ik het mee eens.

Mijn bedoeling was echter niet om een filosofisch diepgaand meesterwerk te schrijven. De goddelijke komedie is ook een -zeer ingewikkeld opgebouwd- gedicht waarin een verhaal verscholen zit. Ik ben geen dichter, wel een verhalenverteller. Wie De negen cirkels koopt en een moderne kopie van Inferno verwacht, zal dan ook teleurgesteld worden. Maar ik wil geen kopieën schrijven.

Vergeet daarom de meeste details in het origineel, want dat waren Dante’s visies over de hel. Ik heb de mijne, die toevallig door Dante’s meesterwerk zijn aangewakkerd én door de imposante gravures die Gustave Doré eeuwen later bij dit boek heeft gemaakt. De hel is voor mij een plaats die thuishoort in de fantasie en slechts tot mijn verbeelding spreekt. Daarom valt mijn boek onder het genre ‘Fantasy’. De goddelijke komedie is een christelijk boek, geschreven in een tijd waarin de hel als een bestaande plaats werd beschouwd. Dat beeld is een achterhaald beeld in onze tijd. Verder staat het werk bol van getallensymboliek en met getallen heb ik persoonlijk over het algemeen grote moeite.

De paar gelijkenissen die er zijn tussen mijn boek en Inferno heb ik gebruikt om het verhaal te kunnen schrijven. Waar Dante door Vergilius’ ‘Aeneis’ -het stichtingsverhaal van Rome- geïnspireerd werd, ben ik dat op mijn beurt door Dante’s boek en door oude Hebreeuwse en Babylonische mythes.

Ik wil lezers plezieren. Ik wil ze amuseren met een vlot leesbaar geschreven, spannend en vaak turbulent verhaal, waarin humor, tragiek en een zekere diepgang ook een eigen plaatsje hebben.

Ik wil de lezers niet lastigvallen met lange uitweidingen over randgebeurtenissen of met diepgravende beschrijvingen van personages die een summier bijrolletje hebben. Dat leidt volgens mij te veel af van het verhaal

Ik weet niet of ik me geëerd moet voelen of dat ik me zwaar beledigd moet voelen, maar ik word door het schrijven van De negen cirkels nu al op een dissidentenplatform gezet. Ik weet dat heel veel grotere schrijvers dan ik hetzelfde lot deelden en daarmee onsterfelijk werden. Echter, ik ben niet echt blij met een gemeente die mijn boek in de bibliotheken aldaar weigert omdat het over de hel gaat.
Het is tevens een grove belediging aan het adres van een werkelijk groot criticus van de kerk, en meesterlijke collega-schrijver, Dante Alighiery.
Mijn boek lastert God nergens want, en anders gelovend dan degenen die mijn boek weigeren, heb ik geleerd respect te hebben voor andersdenkenden en mijn geest open te stellen voor meningen waar ik het niet direct mee eens ben. Het weigeren van boeken druist ook nog eens in tegen de doelstelling van een OPENBARE bibliotheek. Ik betaal ook belasting om die deuren open te houden en mensen als ik hebben net zo veel recht om iets te lezen dat niet strookt met de 'Christelijke' overtuiging.
En toch heb ik goed gekozen met mijn atheïstische instelling.
ps. Ik bood de bibliotheken in mijn gemeente vier exemplaren van 'De negen cirkels'gratis aan.

Een belangrijke reden dat ik wat woorden aan de door mij aangeleerde schrijftechnieken wil besteden is mijn verwarring. Waar ik voorheen dacht dat het belangrijk was om de goede technieken op de juiste wijze te hanteren, en om dat vooral aan te leren, lijkt dit -n.a.v. verschillende discussies die erover worden en zijn gevoerd- juist steeds minder uit te gaan maken bij het bepalen of een verhaal wel of niet goed is. De waarde van SDT (Show Don't Tell) wordt al een tijdlang door menig ervaren schrijver, redacteur en uitgever bekritiseerd. Nu merk ik dat zelfs 'infodumps' niet als een obstructie worden beschouwd om een verhaal als zijnde goed te beoordelen. Of de verhaallijn en plot goed zijn, blijft altijd afhankelijk van wat de lezer en de schrijver van het verhaal zelf ervan vinden, vind ik.

Natuurlijk bestaat er iets als overmatig gebruik van technieken,en overdrijven is niet goed. Daarom probeer ik een goed evenwicht te vinden. Echter, het zou wel heel fijn zijn als ik me kan richten op wat regels, zodat ik weet wat wel en niet geoorloofd is. Het is niet dat ik onvoorwaardelijk en heilig zweer bij de waarde van voorschriften (DIT IS EEN UNDERSTATEMENT!), maar nu lijkt het alsof alle regels overboord gegooid worden en de regels slechts adviezen zijn.

Help!! Tips en adviezen zijn verwarrend. Je moet maar net weten wie de tips en adviezen geeft en of hij of zij gelijk heeft.

Enfin, het lijkt mij vanaf heden beter om uit te blijven gaan van wat ik tot nu toe geleerd heb en om op een intuïtitievere manier te gaan schrijven. Naast het aannemen van adviezen en tips van mensen die ik zelf als goede schrijvers, goede uitgevers en goede redacteurs beschouw, hoop ik dan toch en uiteindelijk op een hoger niveau aan te komen.



Ik vraag hierbij aan alle lezers van mijn verhalen graag om hun mening. Zie bijv. de door mij gratis aangeboden verhalen op Smashwords (Het zijn vroege verhalen). De bundel 'Fantasmagoria van Alleswat' bevat latere verhalen. Voel uzelf vrij om met sterren te beoordelen. U bent het.