Al schrijf ik niet erg vaak een blog, toch denk ik er vaak aan, en vooral of ik iets te melden heb dat het waard is om in een blog te verpakken. Mij schoot vandaag wel een aardig gegeven te binnen, met zelfs misschien enig nut voor andere collega’s die debuteren met een roman.

Iedere (beginnende) schrijver ondervindt het probleem dat ik ook tegenkom; wat doe ik goed en wat doe ik fout. Wat de sterke punten en de zwakke punten zijn, is onmisbare kennis als je een goed schrijver wil worden. Natuurlijk kun je hulp krijgen van een schrijfcoach, andere collega’s en een redacteur van een uitgever, maar dat blijven adviezen van een enkel individu.

Ik twijfel vaak omdat ik nogal eens tegenstrijdige adviezen krijg en op een gegeven moment niet meer weet wiens advies ik moet aannemen. Ik ben namelijk vaak geneigd om de meeste tips als waarheid en juist te beschouwen en die dus te gebruiken in mijn werk.

Maar nu mijn boek ‘De negen cirkels’ drie en een halve maand geleden is verschenen en er sindsdien behoorlijk wat meningen zijn geschreven, merk ik de overeenkomsten die alle opinies hebben en hoe mijn stijl wordt beoordeeld.

Ik blijk een vlotte schrijfstijl te hebben die daarbij ook origineel is. Ik beschrijf mijn omgevingen duidelijk en ik creëer geloofwaardige personages, hoe onmogelijk ze ook zijn. Dat zijn algemene punten die vrijwel alle recensies met elkaar gemeen hebben en waar ik ontzettend blij mee ben. Ik vind dat een schrijver een beeld hoort te vormen dat bijna werkelijkheid wordt in iemands geest. Een geschreven verhaal moet als een film overkomen, en het extra, zeer belangrijke gegeven -dat een film niet de gedachten van een personage kan uitbeelden, en een schrijver wel- moet bovenal goed worden benut. Wanneer personages voor de lezer als levensecht overkomen, en zij met hen meevoelen, is een schrijver wat mij betreft al redelijk geslaagd in wat hij of zij bij lezers los hoort te maken.

Complimenten zijn altijd heel fijn, maar voor mij zijn de meningen ook belangrijk omdat ze me laten weten waar mijn sterke punten liggen, en iets goeds moet je niet veranderen, alleen verbeteren. Dus hou ik me vast aan de algemene beeldvorming over mijn stijl.

Niet iedereen heeft echter exact dezelfde positieve mening over ‘De negen cirkels’ en ook worden er puntjes van kritiek geopperd, hoewel geen enkele recensie mijn boek (gelukkig!) minder dan drie sterren geeft, tot nu toe (Terrence klopt drie keer af, op ongeverfd hout). Ook die kritiek is voor mij belangrijk, vooral als het algemene kritiek wordt. Wel ben ik minder geneigd om die direct als waarheid en juist aan te nemen indien het om de recensie van een enkeling of enkelen uit de verzameling recensenten en lezers gaat, met name als die het onderling al niet met elkaar eens zijn.

Al met al wordt het vanaf nu bij ieder nieuw boek (als die uitgegeven gaan worden Cool): op de algemene opinie blijven letten en turven… de goede eigenschappen van mijn schrijfstijl bij elkaar optellen en de mindere eigenschappen eveneens, zodat ik daar zelfs harder aan kan werken.